Το χρυσό κρεμμύδι είναι καλύτερο

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

  Τη συγγραφέα Ισαβέλλα Πρίτσα συναντώ ξανά,μετά από αρκετό καιρό,μέσα από το νέο της δυστοπικό μυθιστόρημα φαντασίας,με τίτλο ''Το χρυσό κρεμμύδι είναι καλύτερο",που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Καί μην σας φανεί περίεργο,αυτό που θα πω,μα αρχικά έκανα τον συνειρμό με τα ''χρυσά βατόμουρα'' καί την απονομή των αντίστοιχων βραβείων στον αντίποδα των όσκαρ. Ξέροντας,βέβαια,πως η συγγραφέας πάντα προβαίνει σε επιλογές ιδιαίτερων τίτλων για τα έργα της,οι οποίοι κρύβουν ένα νόημα μέσα τους,δεν μου απέμενε κάτι άλλο απ΄το να διαβάσω το βιβλίο καί να καταλήξω στο αν του άξιζε το ''χρυσό βατόμουρο'',ή,όχι...

   "Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα σπίτι στη μέση του πουθενά. Ένα μικρό αγροτόσπιτο με ξύλινα μπαλκόνια και στρογγυλά κάγκελα. Με μερικά σπασμένα σκαλιά κι αχυρένια στέγη, περιτριγυρισμένο από έρημο. Ήταν η όαση του κάθε ταξιδιώτη, του κάθε περιπλανητή. Ή ίσως και όχι. Γιατί μέσα του έκρυβε ένα μυστικό, όχι ιδιαίτερα ευχάριστο. Εκτός κι αν αναζητούσες το θάνατο, τα βασανιστήρια και τον υπέρμετρο πόνο. Σε έναν κόσμο γεμάτο, όχι και ιδιαίτερα ευχάριστες εκπλήξεις, εκείνη, με όπλο της το θράσος, την ειρωνεία και μερικά αυτόματα  ψάχνει τρόπο να επιβιώσει. Μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα. Γύρω της δολοφόνοι, βιαστές και τέρατα σε έναν κόσμο φριχτά δυστοπικό. Άραγε μπορεί να τους ξεφύγει ή θα χαθεί κι εκείνη όπως τόσοι άλλοι; Ένα μικρό βιβλίο για λάτρεις της δυστοπικής φαντασίας, με στοιχεία σπλάτερ, τρόμου και κρύου χιούμορ. Βραδυφλεγές και απρόσμενο. Διαβάζεται στο δρόμο για τη δουλειά ή στο σκοτάδι με φακό, για όποιον είναι αρκετά θαρραλέος." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Είναι αλήθεια πως όταν άρχισαν να κυκλοφορούν παιχνίδια,βιβλία καί ταινίες φαντασίας,δυστοπίας καί θρίλερ,λίγο έως πολύ,όλοι κι όλες μας γοητευτήκαμε από το καινούργιο καί το διαφορετικό από την καθημερινότητά μας που φάνταζε πεζή καί αδιάφορη. Ο εθισμός αρκετής μερίδας κόσμου σε αυτά καλά κραττεί μέχρι σήμερα,καταναλώνοντας μεγάλο κομμάτι της ζωής καί της σκέψης τους. Δεν είναι,άλλωστε,λίγοι/ες εκείνοι/ες που θα επιθυμούσαν να αποτελούν μέρος αυτών. Άραγε,αντιλαμβάνονται πλήρως τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο καί ποιες θα ήταν οι συνέπειες; Υπάρχουμε,όμως,κι εμείς που εξακολουθούμε να μας αρέσουν όλα τα παραπάνω,μα ταυτόχρονα ξέρουμε να κρατάμε ισορροπίες καί πότε να σταματάμε. 

   Ξέρετε,λοιπόν,τι συνειδητοποίησα διαβάζοντας το βιβλίο κι αντιλαμβανόμενη τα όσα ήθελε η συγγραφέας να μοιραστεί με εμάς το αναγνωστικό κοινό; Πως όλη αυτή η δυστοπική κατάσταση που βιώνουμε τα δύο τελευταία χρόνια,ο κορεσμός απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή βίας καί άλλα αρνητικά που προκύπτουν,όχι μόνο έχουν καταφέρει να μειώσουν το ενδιαφέρον μας προς ό,τι έμοιαζε εκστατικό,μα τα αντιμετωπίζουμε ως αδιάφορα καί τίποτα δεν μπορεί να μας σοκάρει,ή,φοβίσει... Έχουμε χάσει κάποιο κομμάτι του εαυτού μας; Ή μήπως είναι ένα καυστικό σχόλιο της συγγραφέως απέναντι στα ήδη πολυειπωμένα καί στις αναμασημένες ιδέες; 

   Καί επανέρχομαι στον τίτλο του βιβλίου ''Το χρυσό κρεμμύδι είναι καλύτερο". Ναι,τώρα μπόρεσα να καταλάβω για ποιον λόγο επιλέχθηκε καί το νόημά του που δεν είναι άλλο από το πόσο σημαντικά καί ουσιαστικά είναι τα πιο απλά πράγματα,που υπάρχουν παντού γύρω μας καί δυστυχώς,τα θεωρούμε ως δεδομένα μέχρι που θα έρθει η στιγμή που θα παλεύουμε ο ένας με τον άλλο για να τα κατακτήσουμε. Για σκεφτείτε το λίγο...

   Στα λοιπά θετικά στοιχεία του βιβλίου συγκαταλέγονται η καθαρή γραφή της συγγραφέως,οι παραστατικότατες περιγραφές των σκηνών,το γεμάτο λεξιλόγιο,καθώς καί η αρκετή δόση φαντασίας καί δυστοπίας. Το μόνο που ίσως να άλλαζα,-κι υπόκειται στο προσωπικό υποκειμενικό μου γούστο-,είναι η ύπαρξη περισσότερων στοιχείων τρόμου. Δεν ένιωσα καθόλου φόβου,παρά με προβλημάτισε μπορώ να πω σε κοινωνικό επίπεδο,που δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό. Μάλιστα,εγώ πολλάκις έχω πει πως ανάλογα βιβλία μας προσφέρουν πολλά παραπάνω από απλή ψυχαγωγία. Καί για να ολοκληρώσω κάπου εδώ την αναφορά μου στο βιβλίο,να σας πω πως μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις. Καί για να μην σας μείνει η απορία άλυτη,όχι! Δεν θα του έδινα το ''χρυσό βατόμουρο''. Αναζητήστε το!

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΙΣΑΒΕΛΛΑ ΠΡΙΤΣΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

ΣΕΙΡΑ: ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΓΗ