Συνέντευξη με τον συγγραφέα Άρη Παχή

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΡΗΣ ΠΑΧΗΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Σημερινός μου καλεσμένος στην στήλη των συνεντεύξεων ο συγγραφέας Άρης Παχής.Τον ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο καί τις απαντήσεις του. Από τις εκδόσεις Λυκόφως κυκλοφορεί το βιβλίο του με τίτλο ''Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΣΒΟΥΡΑΣ''. Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Για όσους/ες επιθυμούν να το διαβάσουν,μπορούν να το προμηθευτούν είτε από το επίσημο site του εκδοτικού,είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο.

Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας ο συγγραφέας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Θα ξεκινήσω με μία ερώτηση που κάνω σε όλους τους συγγραφείς. Πώς μπήκε η συγγραφή στη ζωή σας;

Α.Π. Για αρχή, σας ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτήν την συνέντευξη. 

Δεν είχα ποτέ μου τ’ όνειρο να γίνω συγγραφέας. Δεν έγραφα εφηβικά ποιήματα ούτε στιχάκια με μαρκαδόρο πάνω σε παγκάκια ή στην σχολική μου σάκα. Ούτε καν κρατούσα ημερολόγιο της καθημερινότητάς μου. Δεν είχα στο μυαλό μου κάποιον συγγραφέα για να του μοιάσω. Εγώ ποδοσφαιριστές και rockstars θαύμαζα. Το βιβλίο μου έγινε ασχεδίαστα, όταν πριν από τρία χρόνια, διάβαζα τους κλασσικούς Ρώσους λογοτέχνες. Ώσπου έπεσαν στα χέρια μου τα διηγήματα του Τσέχοφ. Το απόγευμα που τελείωσα την ανάγνωσή τους, ήταν το ίδιο απόγευμα που άνοιξα το word για να γράψω για πρώτη φορά. Μες στην αφέλειά μου, θεώρησα πως θα ‘ταν εύκολο να γράψω κι εγώ ένα διήγημα, μια ιστορία λίγων σελίδων. Όταν ξεκίνησα να πατάω τα κουμπιά, ήξερα μόνο την πρώτη σκηνή. Τίποτα παραπέρα. Και λίγο λίγο μου έρχονταν και τα υπόλοιπα. Ακόμα μια σκηνή. Ακόμα ένας χαρακτήρας. Ώσπου «Η εκδίκηση της σβούρας» έγινε μυθιστόρημα. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Ποιο το νόημα που θα θέλατε να περάσετε μέσα από τα βιβλία σας προς τους αναγνώστες;

Α.Π. Δεν αποσκοπώ στο να περάσω κάποιο νόημα ή μήνυμα στους αναγνώστες. Ούτε πιστεύω πως ο συγγραφέας οφείλει να μάθει κάτι στους άλλους. Όπως οι ταινίες έτσι και τα βιβλία, κάποια είναι πιο βαθιά και εδραιώνουν τις συνθήκες για τον αναγνώστη να σκεφτεί, να αμφισβητήσει, να αποκαθηλώσει, να αναζητήσει. Κάποια άλλα επικεντρώνονται στο να του προσφέρουν μερικές ώρες ψυχαγωγίας. Όλα είναι απαραίτητα κι όλα είναι σημαντικά ανάλογα με την διάθεση του αναγνώστη κάθε φορά. Που αυτό σημαίνει ότι στα γραψίματά μου άλλες φορές θέλω να δείξω την δική μου οπτική γωνία στις καταστάσεις ενώ άλλες να προσφέρω ψυχαγωγία. Ακόμα και μέσα στο ίδιο βιβλίο, στην ίδια σελίδα ή παράγραφο. Μέχρι στιγμής όμως, αυτό που θέλω να φανεί είναι το πως βλέπω εγώ την ζωή. Την δυσκολία της, την ατέρμονη ανηφοριά της. Και το ανατριχιαστικό δέος που με πιάνει καθώς παρατηρώ τον καθημερινό άνθρωπο-πολεμιστή να δίνει μια μάχη δίχως τέλος. Ίσως ο Μύθος του Σίσυφου του Καμύ, να κρύβεται πίσω απ’ αυτά που γράφω. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Ποιο το όραμά σας ως συγγραφέας;

Α.Π. Δεν έχω όραμα. Το μόνο που θέλω είναι να συνεχίσω να νιώθω αυτό το «γέμισμα» που μου χαρίζει το γράψιμο και το διάβασμα. Και να μην ξεμείνω από τετράδια. Ναι, εκείνα τα μπλε, τα σχολικά που κάποτε πετούσαμε άγαρμπα και βιαστικά μες στις τσάντες των μαθητικών μας χρόνων. Αυτά τα τετράδια, που πάνω στα τραπεζάκια των καφετεριών ξεγυμνώνουν μπροστά μου τις ολόλευκες σελίδες τους για να γράψω πάνω τους λέξεις με τ’ άσχημά μου γράμματα. Βέβαια μετά πρέπει να κάνω την αγγαρεία να τα αντιγράψω στον υπολογιστή!

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Πώς θα μας παρουσιάζατε το πρώτο σας βιβλίο με τίτλο «Η εκδίκηση της σβούρας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως;

Α.Π. Πρόκειται για ένα κοινωνικό και ψυχολογικό δράμα με το έγκλημα να κόβει βόλτες στις σελίδες του. Είναι μέσα στην φύση του ανθρώπου να περιλούζεται από αυτά που λέμε σκοτεινές σκέψεις και συναισθήματα όπως το μίσος, ο φθόνος κι η δίψα για εκδίκηση, στην προσπάθειά του να ικανοποιήσει τα προσωπικά του συμφέροντα ή να επιβάλλει την δική του δικαιοσύνη. Κάποιες φορές ξεφεύγει και μετατρέπει αυτές τις σκέψεις σε πράξεις κι έπειτα σε μοτίβα συμπεριφορών τα οποία με την σειρά τους διαμορφώνουν την μοίρα του και οδηγούν σε ολέθριες συνέπειες τόσο για τον ίδιο όσο και για τους γύρω του. Αυτό προσπαθώ να δείξω με την Σβούρα. Και δεν είναι έξω απ’ την πραγματικότητα αυτά που γίνονται μέσα στο βιβλίο. Για πέντε λεπτά αν κάποιος ανοίξει την τηλεόραση και βάλει τις ειδήσεις, θα το καταλάβει. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Θα μπορούσατε να γράψετε βιβλία,τα οποία να ανήκουν σε άλλα λογοτεχνικά είδη;

Α.Π. Θα ήθελα να μπορέσω. Ήδη τον τελευταίο χρόνο με δοκιμάζω αλλού. Βλέπω τα τελευταία μου γραψίματα μου να παίζουν μπάλα στο αμιγώς κοινωνικό δράμα, φτιάχνοντας χαρακτήρες που ποτίζονται από το συναίσθημα της απώλειας, της μελαγχολίας και της νοσταλγίας για πρόσωπα, ήχους και μυρωδιές των περασμένων καιρών. Θα ήθελα επίσης να γνωρίσω καλά το αστυνομικό και την λογοτεχνία του τρόμου. Πρώτα θέλει διάβασμα. Πολύ διάβασμα. Ίσως τα καταφέρω, ίσως και όχι. Ευτυχώς όμως, για τον αναγνώστη υπάρχουν εξαιρετικοί σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς που ειδικεύονται σ’ αυτά. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Μετά το βιβλίο «Η εκδίκηση της σβούρας»,τί να περιμένουμε;

Α.Π. Μετά την Σβούρα ετοίμασα ακόμα ένα κοινωνικό, crime fiction δράμα. Έπειτα -όπως ανέφερα και πιο πάνω- προχώρησα στο να γράψω καθαρά κοινωνικό. Είναι ένα μεγάλο βιβλίο που μένει λίγο ακόμη για να το τελειώσω. Έκανα μια παύση από κείνο και συνέχισα με διηγήματα προσδοκώντας να φτιάξω μια συλλογή απ’ αυτά. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Τί σας δίνει συνήθως έμπνευση και ιδέες;

Α.Π. Η σκέψη μου τριγυρίζει τον άνθρωπο και πως αυτός καθορίζει την μοίρα του καθώς στέκεται αντίκρυ στον πόνο και στον θάνατο. Είμαστε βιολογικά και κοινωνικά φτιαγμένοι ν’ αποφεύγουμε τις κακουχίες σε μια μάταιη προσπάθεια να αρπάξουμε την ευτυχία. Μόνο που εκείνη είναι ένα φάντασμα κι εκεί που νομίζουμε ότι την τσακώσαμε, μας ξεγλιστράει απ’ τα χέρια. Μπορεί κάποιες φορές η θάλασσα της καθημερινότητάς μας να είναι γαλήνια κι ακύματη, όμως η ζωή μας περιμένει στην γωνία να μας σπρώξει στην επόμενη αναποδιά. Και δεν θα μας ρωτήσει κιόλας. Είναι φυσιολογικό η πρώτη μας αντίδραση να είναι η στεναχώρια, ο θυμός και το «γιατί σ’ εμένα;». Όμως ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος και για κάτι άλλο, που είναι κρυμμένο μέσα του. Το ξεπέρασμα της δυσκολίας. Και μόνο που θα ξυπνήσουμε το πρωί και θα σηκωθούμε απ’ το κρεβάτι, είμαστε ήδη νικητές. Αν ο καθένας από μας στρέψει για λίγο την ματιά του προς τα πίσω, θα ανατριχιάσει βλέποντας τους Γολγοθάδες που κατάφερε ν’ ανηφορίσει. Και χάρη σ’ αυτούς μπορεί να μάθει να αγαπάει αυτό που είναι. Το ξεπέρασμα, λοιπόν. 

Και πάμε στον Χάροντα, αυτόν τον τρομακτικό μαυροφορεμένο τύπο που βαστάζει το δρεπάνι αγέρωχα. Αυτόν που όσο έξυπνα κι αν παίξουμε εμείς, την παρτίδα σκάκι θα την κερδίσει εκείνος. Αν τον βάλουμε μπροστά μας θα τον τρέμουμε για μια ζωή, μέχρι να φύγει μέσα απ’ το στόμα μας κι η τελευταία μας ανάσα. Αν τον έχουμε πλάτη, θα ξεχάσουμε ότι είμαστε εδώ μόνο για λίγο έχοντας την ψευδαίσθηση ότι είμαστε άτρωτοι. Αν βαδίζουμε στο πλάι του, μπράτσο με μπράτσο, θα αγαπήσουμε την ζωή γι’ αυτό που είναι. Εξάλλου, το ‘χε γράψει κι ο Βιργίλιος, «Ο Θάνατος μου ψιθύρισε στ’ αυτί. Ζήσε, μου λέει, έρχομαι!»

ΕΡΩΤΗΣΗ 8: Γιατί πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;

Α.Π. Γιατί οι εννιά στις δέκα σειρές του Netflix είναι μάπα! Πέρα απ’ τα ψυχοσωματικά οφέλη όπως πχ μείωση του στρες και καλύτερος ύπνος, το διάβασμα μας «ανοίγει» γενικότερα. Εξασκούμαστε στο να σκεφτόμαστε βαθύτερα και πολυσύνθετα. Στο να ακούμε με περισσότερη προσοχή τους διπλανούς μας και να αποκτούμε ενσυναίσθηση. Και όχι, όσοι διαβάζουν δεν κλείνονται σε ψεύτικους κόσμους προσπαθώντας να αποφύγουν τα προβλήματα της καθημερινότητας. Αντιθέτως, τολμούν να γνωρίσουν την πραγματικότητα μέσα από μυθοπλαστικούς χαρακτήρες και ιστορίες. 

EΡΩΤΗΣΗ 9: Ως αναγνώστης,τί είδους βιβλία προτιμάτε να διαβάζετε;

Α.Π. Όταν διαβάζω θέλω να περνάω καλά και να δέχομαι ποικίλες επιρροές. Έτσι, βυθίζομαι σε βιβλία που ανήκουν σε διαφορετικές κατηγορίες. Με το που τελειώσω ένα του Στίβεν Κινγκ, μπορεί να πάω σε Αύγουστο Κορτώ και σε Κώστα Ακρίβο. Έπειτα να πιάσω τον Κάφκα ή τον Γκουτιέρες και μετά να κάνω γυροβολιές στον Χατζή και τον Σωτήρη Δημητρίου καταλήγοντας σε έργα νεότερων.

ΕΡΩΤΗΣΗ 10: Αγαπημένο βιβλίο και συγγραφέας;

Α.Π. Δύσκολο ν’ απαντήσω. Αν μου γινόταν η ερώτηση στα δέκα μου, θα έλεγα το Αλμανάκο όπου ο Μίκυ κι ο Ντόναλντ προσπαθούν να την βγάλουν καθαρή απ’ τις γκάφες τους. Αργότερα ίσως να απαντούσα με το «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» του Γιάλομ, που δείχνει τα σκοτεινά, κακοστρωμένα μονοπάτια πάνω στα οποία πρέπει να βαδίσει ο άνθρωπος προκειμένου ν’ αντικρίσει κάποια λαμπυρίσματα από φως. Στο σήμερα, δεν θα πρωτοτυπήσω. Νομίζω πως είναι το «Έγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι. Αύριο, μεθαύριο εύχομαι να είναι το βιβλίο κάποιου λιγότερο (ή και καθόλου) γνωστού, κάποιου Έλληνα συγγραφέα μιας και πιστεύω πως μια υγιής προσωπική εξέλιξη εμπεριέχει την αποκαθήλωση των ειδώλων και των γιγάντων τόσο στην λογοτεχνία όσο και σε κάθε άλλο χώρο.

ΕΡΩΤΗΣΗ 11: Πώς νιώθετε τις πρώτες επαφές με το αναγνωστικό κοινό που στη χώρα μας δύσκολα δίνει ευκαιρίες στους νεότερους συγγραφείς;

Α.Π. Νομίζω είναι αναμενόμενο ο αναγνώστης να αγοράσει το βιβλίο κάποιου αναγνωρίσιμου συγγραφέα. Κι αν του αρέσει, να πάρει και τα άλλα του ιδίου. Αυτό δεν θα έπρεπε να πτοεί τους νεότερους μιας και δεν είναι μόνοι τους. Υπάρχουν εκδοτικοί οίκοι που τους δίνουν τις ευκαιρίες να παρουσιάσουν τα έργα τους. Υπάρχουν τα social media που προσφέρουν άμεση διαφήμιση. Οι βιβλιο-ομάδες και τα blogs που η συνεισφορά τους είναι σημαντικότατη. 

Ο τελευταίος λόγος είναι στον αναγνώστη. Δίνοντας μερικά ευρώ να πάρει το βιβλίο κάποιου νεότερου, μπορεί να βρει ένα πολύ καλογραμμένο έργο. Και υπάρχουν πολλά εκεί έξω. Μην ξεχνάμε, σχετικά με τους μεγάλους της λογοτεχνίας, κάποτε κάποιοι αναγνώστες τους δώσανε την ευκαιρία. Κάθε γενιά στην Ελλάδα κουβαλάει τα δικά της βάσανα. Κι ως γνωστό, μέσα απ’ τον πόνο γεννιέται η τέχνη κι η δημιουργία. Δεν θα στερέψουμε ποτέ από καλούς συγγραφείς. 

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και τις απαντήσεις σας.

Με εκτίμηση,Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat

Βιογραφικό συγγραφέα:

Ο Άρης Παχής γεννήθηκε σαββατιάτικα, τον Νοέμβρη του 1983, στην πόλη του Βόλου, όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε στο τμήμα Λογιστικής του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης.

Του αρέσουν τα ροκάδικα, αλλά και τα κουτούκια που παίζουνε πενιές του Τσιτσάνη και του Βαμβακάρη, ενώ τ’ απογεύματα απολαμβάνει να τον σέρνει -κυριολεκτικά- το θεόρατο και υπερκινητικό σκυλί του στις βόλτες τους.

Η λογοτεχνία μπήκε στη ζωή του όταν κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του από μια εγχείρηση, έπιασε να διαβάζει με μανία τους κλασσικούς Ρώσους λογοτέχνες από τους οποίους μαγεύτηκε. Στη συνέχεια πέρασε στον Κάφκα, τον Καμύ και τον Μπουκόφσκι, για να ακολουθήσουν οι Έλληνες, οι εξαιρετικοί δικοί μας: Χατζής, Σαμαράκης, Καραγάτσης και άλλοι. Τον τελευταίο καιρό επιλέγει να διαβάζει Έλληνες σύγχρονους συγγραφείς και ανακάλυψε πως υπάρχουν υπέροχες πένες που τον κάνουν να βιώνω έντονα συναισθήματα.

Η ενασχόληση με τη συγγραφή άρχισε όταν στα χέρια του έπεσαν τα διηγήματα του Τσέχωφ. Τότε έκανε την πρώτη απόπειρα να γράψει ένα διήγημα. Καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή του, άρχισε το γράψιμο και, σελίδα με τη σελίδα, γεννήθηκε το πρώτο του βιβλίο, το «Εκδίκηση της σβούρας». 

Περίληψη οπισθοφύλλου:

Ένα πρωινό, στις αρχές δεκαετίας του 1980, στη σοβιετική Ρωσία, στο χωριό Κχοτζ, ο Αρκάδιος Κωνσταντίνοφ ξυπνάει ως συνήθως βαρύς μετά το νυχτερινό του μεθύσι και απογοητευμένος για τη ζωή του. Οι συνθήκες θα γίνουν ακόμα χειρότερες όταν τον επισκεφτεί ο Σκαντζόχοιρος, τσιράκι του αδίστακτου τοκογλύφου με το παρατσούκλι κύριος Δανιήλ, για να απαιτήσει απειλητικά την εξόφληση ενός παλιού χρέους.

Χωρίς ο Αρκάδιος να το γνωρίζει, εκείνη τη μέρα καθ’ οδόν προς το σπίτι του βρίσκονται ο γιος του Αλεξάντρ με τη σύντροφό του Ντάρια, για να του ανακοινώσουν ότι περιμένουν παιδί. Ο Αρκάδιος τους υποδέχεται με τρεις σφαίρες που θα αποκαλύψουν τη σκοτεινιά της ανθρώπινης ψυχής.

Ένα μυθιστόρημα για τους απόκληρους της ζωής,

ανθρώπους προδομένους, τσακισμένους από τα πάθη τους,

με αίμα που βράζει για ΕΚΔΙΚΗΣΗ.