Η ευτυχία της ανυπαρξίας

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Τον κύριο Στράτο Μαρκίδη όλοι κι ολες τον γνωρίζουμε μέσα από το πλούσιο σκηνοθετικό του έργο,αλλά καί από τα σενάρια που έχει γράψει για κινηματογραφικές ταινίες. Να που τώρα μας προσφέρει μία διαφορετική,αλλά ευχάριστη εμπειρία μέσα από τη συγγραφή του πρώτου (αν δεν κάνω λάθος) προσωπικού του βιβλίου,με τίτλο ''Η ευτυχία της ανυπαρξίας",που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κάκτος. Πρόκειται για ένα κοινωνικό,ίσως καί δραματικό,μυθιστόρημα που απ'όσα διαβάζουμε στην περιγραφή,θα το δούμε να παίρνει σάρκα καί οστά και στη μεγάλη οθόνη. Για να είμαι ειλικρινής,όταν πρωτοέμαθα για το βιβλίο,δεν ένιωσα τόσο μεγάλη έκπληξη. Θα μου πείτε,εύλογα,μα δεν είναι ίδιο το να γράφεις ένα μυθιστόρημα,με το να γράφεις ένα σενάριο για ταινία,ή,να σκηνοθετείς. Θα συμφωνήσω μαζί σας,αλλά δεν παύει να είχα κατά νου πως ο δημιουργός είχε ένα πλεονέκτημα στα χέρια του που δεν ήταν άλλο από τη σκηνοθετική του χρόνια εμπειρία. Θεωρούσα πως θα ήξερε πως να στήσει άρτια όλο το σκηνικό,να ''ντύσει'' τα πρόσωπα της ιστορίας με τα κατάλληλα χαρακτηριστικά,να εμπλουτίσει το κείμενο με γλαφυρές εικόνες καί να παίζει με ανάλογο τρόπο με την ψυχολογία καί τη σκέψη μας προσαρμόζοντας την ένταση των συναισθημάτων,αλλά καί το μυστήριο καί το σασπένς την κατάλληλη στιγμή. Θα τα έβρισκα,όμως,όλα αυτά μέσα στο βιβλίο,ή,θα παρέμεναν ως σκέψεις στο μυαλό μου;

   "Η ευτυχία της ανυπαρξίας",όπως προείπα,ο τίτλος που επιλέγει ο συγγραφέας καί με κάνει να διερωτώμαι,αν τελικά η ευτυχία μας συνδέεται καί εξαρτάται από κάτι το ανύπαρκτο. Ή μήπως η ευτυχία δεν υπάρχει καί είναι απλά άλλο ένα δημιούργημα του νου μας για να μας κάνει να αισθανόμαστε όμορφα; Κι αν η ανυπαρξία είναι όντως η πηγή της ευτυχίας,άρα θα πρέπει να επιλέξουμε συνειδητά να μην υπάρχουμε,ή,να διαγράψουμε τον προϋπάρχοντα εαυτό μας καί να δημιουργήσουμε έναν νέο που δεν θα φέρει στις πλάτες του τα λάθη καί τα μυστικά του παρελθόντος; Καί το κυριότερο όλων. Πόσο εφικτό είναι να συμβεί αυτό στην αληθινή ζωή; Πώς θα ξεπεραστούν τα όποια τεχνικά καί ηθικά θέματα; Πώς βάζεις τελεία καί ξεκινάς πάλι από το μηδέν;

   "Ποιος δεν θα ήθελε να γνωρίζει τι θα γίνει όταν θα φύγει από τον όμορφο τούτο κόσμο;

Ο Άλεξ, ένας επιτυχημένος Έλληνας που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, θα το μάθει. Θα παρακολουθήσει την πορεία της οικογένειάς του, της γυναίκας και των παιδιών του, μετά τον θάνατό του. Θα επιστρέψει στο νησί όπου γεννήθηκε, στη Λέσβο, και εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις αλήθειες της ζωής του και τον πρώτο του έρωτα. Ένας γοητευτικός δικηγόρος, μια όμορφη Αμερικανίδα, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, ένας δολοφόνος… Μια δίκη, μια βίαιη απαγωγή, ένας ερευνητής γιατρός, μια ανίατη ασθένεια, ένας δαιμόνιος ντετέκτιβ, μια όμορφη καλόγρια και ένα χωριατοκόριτσο που αφήνεται στον έρωτα συνθέτουν το παζλ της ιστορίας. Καταλύτης η αληθινή αγάπη που θα κάνει το θαύμα της".(Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Διαβάζοντας την περίληψη του οπισθοφύλλου καί έπειτα το βιβλίο,συνειδητοποίησα πόσο σωστή ήταν πρώτη μου σκέψη πως το παρόν έργο θα μου πρόσφερε κάτι διαφορετικό σε σχέση με άλλα βιβλία που έχω διαβάσει. Ένα βιβλίο που χάρη στην αληθοφάνειά του με άφησε με αντιφατικά συναισθήματα. Ναι,ξέρω πως δεν γίνεται όλα να γίνονται με τον τρόπο που επιθυμούμε στα βιβλία,ούτε να συμπαθούμε όλα τα πρόσωπα που υπάρχουν μέσα σε αυτά (ούτε καν στην αληθινή ζωή δεν γίνονται),αλλά ίσως να είναι κι ένας από τους λόγους που μπορούμε να ταυτιστούμε,ή όχι,με αυτά. Με δεδομένο,λοιπόν,πως η πλοκή στηρίζεται καί αναπτύσσεται,-κατά κόρον-,γύρω από τον κεντρικό πρωταγωνιστή,τον οποίο θα μου επιτρέψετε να μην τον συμπαθώ θεωρώντας τον εγωϊστή,επιπόλαιο,ατομιστή,υπερβολικά καλότυχο,ίσως καί ως ένα βαθμό διπρόσωπο,ο συγγραφέας μας προσφέρει ένα βιβλίο με το απαραίτητο δραματικό στοιχείο καί καταπιάνεται με ζητήματα ηθικής που μας απασχολούν καθημερινά. Παράλληλα,καί τα υπόλοιπα πρόσωπα καί η σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους που γίνεται με βάση την άποψη που έχει ο κεντρικός ήρωας για εκείνα,μα καί μέσα από τις όποιες πράξεις τους,βοηθούν να έχουμε μία ολοκληρωμένη εικόνα.

    Άν η ζωή ήταν τόσο γενναιόδωρη μαζί σας καί σας έδινε την ευκαιρία να ξεκινήσετε πάλι από την αρχή,τί θα κάνατε; Θα αφήνατε πίσω ό,τι είχατε δημιουργήσει,ακόμη καί τα αγαπημένα σας πρόσωπα; Μπορεί ο θάνατος,ή,η εμφάνιση μίας ασθένειας να σας οδηγούσε σε αυτήν την επιλογή; Έχετε σκεφτεί τον πόνο που θα προκαλούσε η όποια απόφασή σας στους ανθρώπους που σας αγαπούν; Εγωϊσμός,ή,ανιδιοτελής αγάπη; Ποιος/α δύναται να απαντήσει με σιγουριά; 

   Εμένα το βιβλίο μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις καί με έβαλε στην διαδικασία να σκεφτώ πολλά πράγματα που μέχρι σήμερα δεν είχαν περάσει από το μυαλό μου. Καί για να κατασταλάξω,θα χρειαστεί κάμποσος χρόνος. Μεστός λόγος,ρεαλιστικοί διάλογοι,υπερβολή χάρη της μυθοπλασίας,γρήγορη καί συνεχόμενη δράση μερικά από τα θετικά βιβλία του βιβλίου. Ο επίλογος δε ήταν κάτι αναμενόμενο καί αποδεκτό. Εάν σας κίνησε το ενδιαφέρον,δεν έχετε παρά να το αναζητήσετε.

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΣΤΡΑΤΟΣ ΜΑΡΚΙΔΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΑΚΤΟΣ