Ταξιδιώτες της Βροχής

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Παρακολουθώ πιστά τη συγγραφική πορεία της συγγραφέως Κατερίνας Γυφτάκη (όσον αφορά τα μυθιστορήματα ενηλίκων που υπογράφει) κι έχοντας,πλέον,διαβάσει καί τα τρία τελευταία της έργα,μπορώ να πω πως πρόκειται για μία δημιουργό με φανερή την εξέλιξη στην γραφή της,κάτι το οποίο με χαροποιεί πολύ. Η αρχή έγινε με το βιβλίο της ''Η Ειρήνη καί ο Ληστής'',συνέχισε με το άλλο της έργο ''Πρώτα ο Λύκος'' καί τώρα με το νέο της μυθιστόρημα,με τίτλο ''Ταξιδιώτες της Βροχής",που κυκλοφόρησε πρόσφατα από το νέο της εκδοτικό σπίτι τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Καί μέχρι σήμερα δεν με έχει απογοητεύσει λεπτό. Κι αυτό σας το λέω με πάσα ειλικρίνεια. Άν καί πρόκειται για μυθιστορήματα που κυριαρχεί το αισθηματικό κομμάτι,κάθε άλλο παρά μελό,κλισέ,ή,οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσε να με αποτρέψει από το να τα διαβάσω υπάρχει μέσα στις ιστορίες τους. Πιθανότατα ο τρόπος γραφής της συγγραφέως να ταιριάζει σαν γάντι με τον τρόπο σκέψης μου καί να ιντριγκάρει ευχάριστα το μυαλό μου,κάνοντάς με να αδημονώ για το επόμενο βήμα της. Βλέπετε,οι ιστορίες των βιβλίων της διακρίνονται,όχι μόνο από την ανάδειξη της αξίας καί της ομορφιάς του έρωτα,όπως οφείλουμε να τον αντιμετωπίζουμε,αλλά πάντα υπάρχει αυτό το μυστήριο καί η περιπέτεια που μας κρατούν σε μία διαρκή εγρήγορση.

    Ας περάσω,όμως,στο παρόν μυθιστόρημα. Από τον τίτλο του,κιόλας,''Ταξιδιώτες της Βροχής",δεν σας το κρύβω πως δημιουργήθηκαν διάφορες εικόνες στο μυαλό μου. Κάποιες έμοιαζαν με εκείνη που κοσμεί το εξώφυλλο καί κάποιες με οδήγησαν ένα βήμα παραπέρα. Αυτή η θόλωση του τζαμιού από την υγρασία που προκαλούν οι σταγόνες της βροχής δεν μπόρεσε να κρύψει την εικόνα της κοπέλας που στέκει μπροστά μου με γυρισμένη πλάτη. Άν καί φαντάζει σαν ένας οριστικός αποχωρισμός,για κάποιον ανεξήγητο λόγο,εμένα μου μοιάζει σαν την αφετηρία. Άλλωστε,πόσες φορές στην καθημερινή μας ζωή η αρχή καί το τέλος ενός προορισμού δεν είναι ακριβώς το ίδιο σημείο; Άρα,τί μπορεί να κρυβόταν πίσω από τον τίτλο; Μήπως η συγγραφέας παραλληλίζει τον χρόνο που φεύγει με το νερό της βροχής που κυλάει καί δεν μπορούμε να το συγκρατήσουμε; Μήπως η όποια κάθαρση προέρχεται μέσω αυτής; Καί,τελικά,πώς η βροχή μπορεί να συνδέεται με την υπόθεση του βιβλίου καί τα πρόσωπα που θα εμπλακούν σε αυτήν;

    "Λίγο προτού ξεσπάσει ο B’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Ναστάζια και η οικογένειά της εγκαταλείπουν τη Γαλλία και ταξιδεύουν στην εξωτική Σαγκάη, το Παρίσι της Ανατολής. Αναζητούν μια καινούρια αρχή για να ξεπεράσουν τον πόνο που τους προξένησε η ξαφνική απώλεια της μικρότερης κόρης. Όταν, λίγο καιρό αργότερα, η Σαγκάη βομβαρδίζεται, η Ναστάζια με τη μεγαλύτερη αδερφή της κατορθώνουν να ξεφύγουν από τον εφιάλτη της φλεγόμενης πόλης και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Είκοσι ετών πλέον, η Ναστάζια γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο του Κρίστοφερ, ο οποίος μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στην ιατρική και στην ορειβασία. Η αγάπη φαίνεται έτοιμη να επουλώσει τις πληγές του παρελθόντος και να απαλλάξει τους δύο νέους από τις οδυνηρές αναμνήσεις που στοιχειώνουν τα όνειρά τους. Η μοίρα, όμως, έχει άλλη γνώμη… Πέντε χρόνια αργότερα, η Ναστάζια ταξιδεύει στην Ουαλία, όπου συναντά μια διάσημη αλλά μυστηριώδη συγγραφέα και διαβάζει ένα απόσπασμα από το τελευταίο της βιβλίο. Η υπόθεση τη συνεπαίρνει και αποφασίζει να ερευνήσει τι κρύβεται πίσω από αυτή. Όμως, έρχεται αντιμέτωπη με την αποκάλυψη ενός τρομερού οικογενειακού μυστικού. Kαι τότε, σαν ταξιδιώτες της βροχής, έρχονται οι αναμνήσεις και οι αναπάντεχες συμπτώσεις, που αναβιώνουν το παρελθόν της και την κάνουν να αναθεωρήσει ολόκληρη τη ζωή της." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Η συγγραφέας,-όπως στα προηγούμενα έργα της-,έτσι καί σε αυτό,μας παίρνει απ΄το χέρι καί μας γυρνά πίσω στον χρόνο καί πιο συγκεκριμένα λίγα χρόνια μετά την λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου καί τα μέσα της δεκαετίας του '50. Θα κάνουμε ένα νοερό ταξίδι στην Γαλλία καί την Ουαλία με απώτερο σκοπό την απόδειξη πως όλες οι ευχές καί τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Καί για να σας προλάβω,αν καί μιλάμε για ένα μυθιστόρημα εποχής,δεν θεωρείται ως ιστορικό. Εσκεμμένα η συγγραφέας επιλέγει αυτήν την εποχή ώστε να διαδραματιστούν τα γεγονότα της υπόθεσης,τόσο για να ''ντύσει'' τα πρόσωπα με συγκεκριμένες εμπειρίες ζωής που επέφεραν ριζικές αλλαγές,μα καί διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα τους,όσο καί για να προσεγγίσει τον έρωτα μέσα από μία πιο αγνή μορφή από αυτήν που μπορεί να έχουμε συνηθίσει να τον συναντάμε,πλέον,στα βιβλία που διαβάζουμε.

   Έρωτας,εκπλήρωση ονείρων,οικογενειακές τραγωδίες,δεύτερες ευκαιρίες,μυστικά του παρελθόντος που αλλάζουν άρδην τα όσα γνώριζαν τα πρόσωπα της ιστορίας,αλλά καί συμφιλίωση με ό,τι μπορεί να τα βαραίνει,για χρόνια ολόκληρα,είναι μερικοί από τα κύριους άξονες πάνω στους οποίους θα στηριχθεί η συγγραφέας για να ξεδιπλώσει όλη την υπόθεση. Με πένα ακόμα πιο μεστή καί ενισχυμένη από πλούσιο λεξιλόγιο,ρεαλιστικούς διαλόγους,περιεκτικά κεφάλαια,αρτιότητα δομής καί εις βάθος σκιαγράφηση των χαρακτήρων των προσώπων,καθώς καί τις καίριες ανατροπές καί την απαραίτητη δόση μυστηρίου καί σασπένς,στο σύνολό του μιλάμε για ένα καλογραμμένο καί ποιοτικό μυθιστόρημα που διαβάζεται άκοπα με μία ανάσα μέχρι το τέλος. Ένα τέλος που μου άρεσε πολύ καί δεν θα επιθυμούσα να παρέμβω καί ν'αλλάξω. Ένα βιβλίο που σας προτρέπω να αναζητήσετε,είτε είστε λάτρεις του είδους,είτε όχι.

Καλή ανάγνωση!

    

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΥΦΤΑΚΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΑΡΤΙΝΗ ΠΟΛΗ