ΑΛΥΣΙΔΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής της μία γυναίκα επιτελεί ποικίλους ρόλους,που δεν συγκρούονται,αλλά αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους. Είναι κόρη,μάνα,σύζυγος,αδελφή,γιαγιά κι άλλα. Γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλα τα μέλη της οικογένειας. Προσφέρει αγάπη,κατανόηση καί φροντίδα προς όλους κι όλες. Αυτές ήταν μερικές από τις πρώτες σκέψεις που γεννήθηκαν στο μυαλό μου πιάνοντας για πρώτη φορά στα χέρια μου το νέο βιβλίο της πολυγραφότατης κι αγαπημένης των πολλών συγγραφέως Αθηνάς Μπίνιου,με τίτλο ''Αλυσίδα γυναικών'',που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πατάκη. Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα εποχής που εστιάζει τόσο στις σχέσεις των μελών μίας οικογένειας,όσο καί τα στάδια που περνάει μία έφηβη οδηγούμενη προς την ενηλικίωση καί τα όσα την σημάδεψαν καί την έκαναν αυτό που είναι. Ένα οδοιπορικό μνήμης,νοσταλγίας,κατακτήσεων,βαθειάς αναζήτησης του εαυτού,μα καί λατρείας της οικογένειας καί θύμησης πως εκείνη είναι η σταθερά στη ζωή μας. Ένα μυθιστόρημα που,όχι μόνο μου ''σύστησε'' την πένα της συγγραφέως,αλλά με έκανε να την ξεχωρίσω. Ένα μυθιστόρημα τόσο φρέσκο που διαβάζεται με την ίδια ευχαρίστηση καί δεύτερη καί τρίτη φορά.

   "Δεκαετία του 1950. Η Άρτεμη, στα δεκατέσσερά της χρόνια, υποχρεώνεται να εγκαταλείψει μαζί με τη μητέρα και τον αδελφό της τη Θεσσαλονίκη προκειμένου, ταξιδεύοντας με ένα από τα πρώτα και μυθικά υπερωκεάνια από τον Πειραιά, να φτάσουν στη Βραζιλία. Πηγαίνουν εκεί να βρουν τον πατέρα, ο οποίος είχε φύγει κυνηγημένος ως αριστερός από την πόλη του τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια. Στο Σάο Πάολο, το νεαρό κορίτσι θα σπουδάσει χημικός βιομηχανίας, θα αρχίσει να εργάζεται, θα παντρευτεί έναν Έλληνα επιχειρηματία και θα επιστρέψει στην Ελλάδα –μόνη με τα παιδιά της πια– με τη μεταπολίτευση, το 1974. Η πορεία προς την ενηλικίωση ενός νεαρού κοριτσιού που, παίρνοντας δύναμη από τις μεγαλύτερες γυναίκες της οικογένειάς της, έγινε με τη σειρά της ο κρίκος για να προχωρήσουν οι κόρες και οι εγγονές της σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει." διαβάζουμε στην περίληψη του οπισθοφύλλου καί έχοντας κατά νου το βιογραφικό της συγγραφέως ήδη βρίσκουμε κοινά ανάμεσα στην πρωταγωνίστρια καί εκείνη. Η συγγραφέας,όμως,δεν μένει μόνο εκεί. Επιλέγοντας να πάει ένα βήμα παραπέρα,μέσα από την υπόθεση του βιβλίου της,θα μας πιάσει από το χέρι καί θα κάνουμε ένα νοερό ταξίδι πίσω στον χρόνο. Πιο συγκεκριμένα θα γυρίσουμε στην εποχή της αναγκαστικής μετανάστευσης των πολιτών σε χώρες του εξωτερικού με σκοπό την επίτευξη μίας καλύτερης διαβίωσης κι ενός πιο ελπιδοφόρου μέλλοντος. Μία απόφαση δύσκολη,μα καθοριστική για τις ζωές τους. Μία απόφαση που επέφερε καί τις ανάλογες επιπτώσεις στην συμπεριφορά καί τον τρόπο σκέψης τους. 

   Ούσα μία δεινή χρήστρια της γλώσσας η συγγραφέας,μέσα από την υπόθεση του παρόντος έργου της,θα θίξει ζητήματα που σχετίζονται με τις όποιες συμπεριφορές καί ''ιδιοτροπίες'' των επαναπατρισμένων Ελλήνων,μα καί την θέση της γυναίκας στην κοινωνία καί το τι χρειάστηκε να γίνει για να φτάσει εδώ που είναι σήμερα. Ο λόγος της είναι μεστός καί ενισχύεται από έντονο λυρισμό,σασπένς,το επιβαλλόμενο δραματικό στοιχείο,την πληθώρα συναισθημάτων,την συγκινησιακή φόρτιση,το άφθονο λεξιλόγιο,τις γλαφυρές εικόνες,την άρτια σκιαγράφηση των χαρακτήρων των προσώπων καθιστώντας τα πιο οικεία για το αναγνωστικό κοινό,αλλά καί την ορθή χρήση των εκφραστικών μέσων. Τα όνειρα καί οι όποιοι εφιάλτες των προσώπων της ιστορίας θα χαράξουν την δική τους πορεία. Γυρνάμε,λοιπόν,μαζί με τα πρόσωπα στο παρελθόν,ώστε να κατανοήσουμε,να αποδεχθούμε καί να δούμε με πιο καθαρή ματιά το παρόν καί να ατενίσουμε με αισιοδοξία το μέλλον. Αναζητήστε το!

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΑΘΗΝΑ ΜΠΙΝΙΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΑΤΑΚΗ