Συνέντευξη με τον συγγραφέα Ανδρέα Παπαγεωργίου

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Σημερινός μου καλεσμένος στην στήλη των συνεντεύξεων ο συγγραφέας Ανδρέας Παπαγεωργίου.Τον ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο καί τις απαντήσεις του. Από τις εκδόσεις Λυκόφως κυκλοφορεί το βιβλίο του με τίτλο ''ΔΟΥΛΟΙ ΘΕΟΥ''. Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Για όσους/ες επιθυμούν να το διαβάσουν,μπορούν να το προμηθευτούν είτε από το επίσημο site του εκδοτικού,είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο.

Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας ο συγγραφέας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Θα ξεκινήσω με μία ερώτηση που κάνω σε όλους τους συγγραφείς. Πώς μπήκε η συγγραφή στη ζωή σας;

Α.Π. Ήδη από μικρή ηλικία θα έλεγα ότι είχα συγγραφικές ανησυχίες. Ίσως μέσω των ερεθισμάτων από τη λογοτεχνία και τη μυθολογία που διάβαζα από μικρός. Κάθε φορά που διάβαζα κάποιο βιβλίο, ένιωθα πως ίσως θα μπορούσε να έχει και άλλη κατάληξη κι έτσι σκεφτόμουν συνεχώς μια διαφορετική εξέλιξη της ιστορίας. Κάπως έτσι καλλιεργήθηκε και η φαντασία μου. Θυμάμαι μάλιστα πως από το δημοτικό πειραματιζόμουν, σε χαρτί ακόμη τότε και με μολύβι, να γράψω τις πρώτες μου ιστορίες μέχρι που από το γυμνάσιο και μετά ανακάλυψα τη συγγραφή στον υπολογιστή. Τότε ξεκίνησα πιο εντατικά να ολοκληρώνω έργα και να προσπαθώ να πειραματιστώ με καινούρια θεματολογία κάθε φορά. Έτσι μέχρι τις πρώτες χρονιές του λυκείου κατάφερα και έγραψα τρία ανέκδοτα μυθιστορήματα μικρού και μεσαίου μεγέθους. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Ποιο το νόημα που θα θέλατε να περάσετε μέσα από τα βιβλία σας προς τους αναγνώστες;

Α.Π. Στόχος μου κάθε φορά που ξεκινάω να γράφω, είναι πρωτίστως η ιδέα που έχω στο μυαλό μου να μου αρέσει, να μην είναι δηλαδή κάτι τυποποιημένο, μία υποχρέωση για συγγραφή. Προσπαθώ έτσι να δημιουργώ όσο δύναται πιο ιδιαίτερες ή πρωτότυπες θεματολογίες, για να μην επαναλαμβάνομαι. Θα ήθελα λοιπόν να κάνω τον αναγνώστη να ταξιδέψει μέσα από το βιβλίο, όσο μπορεί να βιώσει τα γεγονότα σαν να τα έβλεπε μπροστά του να συμβαίνουν. Να προσφέρω πιο τηλεοπτικές εικόνες στο αναγνωστικό κοινό, αλλά κυρίως να προσφέρω ερεθίσματα ως προς την καλλιέργεια και την φαντασία των αναγνωστών. Με τους «Δούλους Θεού» εκτός από τα παραπάνω, επειδή η δράση διαδραματίζεται σε μία σειρά από ελληνικές περιοχές, προσπαθώ να δώσω το κίνητρο στους αναγνώστες, αλλά και σε άλλους συγγραφείς, να αξιοποιήσουν την πληθώρα των ελληνικών μύθων ως προς την επίτευξη μιας νέας ιστορίας φαντασίας.  

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Ποιο το όραμά σας ως συγγραφέας;

Α.Π. Να γίνει αντιληπτό πως ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει. Πως η φαντασία δεν είναι προνόμιο μόνο για κάποιους, αλλά για όλους. Συγγραφή, ποίηση, ζωγραφική, θέατρο, όλα είναι ικανά να ξυπνήσουν την δημιουργικότητα μέσα μας και ο καθένας μπορεί να ανακαλύψει την κλίση που σίγουρα έχει. Όραμά μου λοιπόν είναι ο κόσμος να μη φοβάται όχι μόνο να ασχοληθεί με τη συγγραφή και με τη λογοτεχνία, αλλά και με την τέχνη γενικότερα, γιατί μόνο όταν δημιουργεί κάτι μόνος του, από το μηδέν, χωρίς περιορισμούς και καταπιέσεις νιώθει ελεύθερος, έστω για λίγο στον δικό του κόσμο. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Πώς θα μας παρουσιάζατε το πρώτο σας βιβλίο με τίτλο «Δούλοι θεού» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως;

Α.Π. Οι «Δούλοι Θεού» είναι ένα έργο γεμάτο περιπέτεια, μυστήριο και πολλή φαντασία. Η ιστορία ξεκινάει όταν μετά την κλοπή του Δίσκου της Φαιστού από το Μουσείο Ηρακλείου και ενώ επισκιάζει το γεγονός η απαγωγή μιας νεαρής κοπέλας, μια ομάδα έξι φοιτητών του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας, καλούνται σε μυστική συνάντηση στο γραφείο του Καθηγητή τους και ο Καθηγητής πέφτει νεκρός μπροστά στα μάτια τους. Τότε εκείνοι καλούνται να λύσουν το μυστήριο του θανάτου του, να αναζητήσουν τον Δίσκο της Φαιστού, να βρουν την κοπέλα, αλλά και να μάθουν ποιοι κρύβονται πίσω από όλη αυτή τη σκευωρία. 

Θα το χαρακτήριζα ως ένα βιβλίο γεμάτο ανατροπές και αγωνία, αγωνία που κορυφώνεται όσο τα κεφάλαια περνούν, αλλά και ως ένα βιβλίο που διαθέτει μία ιδιαίτερη ανάμειξη δύο διαφορετικών λογοτεχνικών ειδών. Θα το χαρακτήριζα δηλαδή συγχρόνως ως ένα βιβλίο περιπέτειας-μυστηρίου, αλλά και ως ένα έργο επιστημονικής φαντασίας. Έχουμε πράγματι συνηθίσει να διαχωρίζουμε αυτά τα δύο είδη, αλλά και τα λογοτεχνικά είδη γενικότερα, σαν να νιώθουμε έναν ενδόμυχο φόβο πως θα προδώσουμε ή θα εμπλέξουμε την ταυτότητα του έργου μας αν το αφήσουμε να συνυπάρξει πλάι σε διαφορετικά είδη. Οι «Δούλοι Θεού» παίρνουν ουσιαστικά αυτό το λογοτεχνικό ρίσκο, εμπλέκουν σε βαθμό που εξαρχής δε γίνεται φανερός τη δράση μέσα από τον ρεαλισμό και όσο το κεφάλαια προχωρούν περνούν σε μία ακραία μετάβαση στον κόσμο του φανταστικού και του υπερφυσικού. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Θα μπορούσατε να γράψετε βιβλία,τα οποία να ανήκουν σε άλλα λογοτεχνικά είδη;

Α.Π. Ως τώρα έχω γράψει μερικά ανέκδοτα βιβλία μικρότερης βέβαια έκτασης, που ανήκουν σε διαφορετικά είδη. Αν και η αλήθεια είναι πως ο χαρακτήρας των «Δούλων Θεού» μου αρέσει και θα ήθελα πολύ να συνεχίσω να γράφω τέτοιου είδους βιβλία, στόχος μου είναι πάνω από όλα ο πειραματισμός. Θα ήθελα επομένως να δοκιμάσω τον εαυτό μου σε έργα διαφορετικής θεματολογίας, ακόμη και σε έργα που και εγώ ο ίδιος ίσως δεν θα φανταζόμουν να γράψω, όπως λόγου χάριν το ερωτικό μυθιστόρημα. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Μετά το βιβλίο «Δούλοι θεού»,τί να περιμένουμε;

Α.Π. Σίγουρα το ταξίδι αυτό στη συγγραφή θα ήθελα να συνεχιστεί. Δεν κρύβω πως θα ήθελα να συνεχίσω την ιστορία των «Δούλων Θεού», γράφοντας ένα δεύτερο μέρος. Υπάρχουν, μπορώ να πω, ήδη κάποιες ιδέες, άλλα προς το παρόν παραμένουν μόνο ως ιδέες. Δεν κρύβω επίσης ότι είναι πιθανόν να δοκιμάσω να γράψω κάτι διαφορετικό, ίσως ως αλλαγή, αφήνοντας ένα διάλειμμα από αυτό το είδος. Εξάλλου η υπόθεση στους «Δούλους Θεού», είναι αυτοτελής και ολοκληρώνεται, δίχως να έχει την ανάγκη το έργο για κάποια συνέχεια. Όλα όμως είναι πιθανά και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό, από τον χρόνο που θα διαθέτω για να ξεκινήσω ένα νέο εγχείρημα, από την διάθεση, γιατί όπως προείπα η συγγραφή είναι πρωτίστως μια ευχάριστη διαδικασία που δεν πρέπει να γίνεται με τη μορφή υποχρέωσης, αλλά κυρίως, εξαρτάται από τις ιδέες. Σημαντικό είναι εξάλλου να είμαστε πάνω από όλα εμείς ενθουσιασμένοι και σίγουροι για τις ιδέες που έχουμε, για να παρακινηθούμε να τις περάσουμε στο χαρτί. Γιατί μόνο έτσι θα βγει ένα όμορφο αποτέλεσμα.  

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Τί σας δίνει συνήθως έμπνευση και ιδέες;

Α.Π. Δεν θα ήταν υπερβολή να απαντήσω «τα πάντα». Ολόκληρη η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη από στιγμές, ερεθίσματα, γνώσεις, διαπροσωπικές επαφές και το καθένα από αυτά μπορεί να σου προσφέρει μια σπίθα για την εκκίνηση μιας καινούριας υπόθεσης, ή ακόμη και μια ιδέα που θα χρησιμοποιήσεις μέσα σε ένα έργο που γράφεται. Αν έπρεπε όμως να επιλέξω τα πιο σημαντικά ερεθίσματα που έχω, τουλάχιστον ως τώρα, σίγουρα θα έλεγα τα ταξίδια, γιατί κάθε μέρος σού χαρίζει κάτι καινούριο, η λογοτεχνία και η φιλμογραφία, οι φίλοι και φυσικά οι επιρροές που έχω από τη Σχολή μου, δηλαδή από την Ιστορία και την Αρχαιολογία. 

Η έμπνευση για τους «Δούλοι Θεού» για παράδειγμα ήταν ένα αποτέλεσμα που προήλθε βάσει ερεθισμάτων από όλα τα παραπάνω. Αρχικά η Σχολή μου και η αγάπη για την αρχαιολογία με οδήγησαν στο να ασχοληθώ με αυτού του είδους την θεματολογία, η αγάπη μου για αντίστοιχου είδους βιβλία και ταινίες καθόρισαν μέσα μου το στυλ και το είδος του βιβλίου, τα ταξίδια συνέβαλαν στην απόκτηση γνώσεων γύρω από τις περισσότερες περιοχές που διαδραματίζεται η δράση και φυσικά οι φίλοι, από τους οποίους εμπνεύστηκα και τους πρωταγωνιστές του βιβλίου.  

ΕΡΩΤΗΣΗ 8: Γιατί πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;

Α.Π. Χωρίς το βιβλίο ο άνθρωπος δεν καλλιεργεί τη φαντασία του, δεν εξελίσσει τις γνώσεις του και παραμένει στάσιμος. Πράγματι σήμερα ζούμε στην «εποχή της εικόνας» και είναι συχνό η τηλεόραση να αντικαθιστά το βιβλίο στον ελεύθερό μας χρόνο. Δεν αρνούμαι ότι και οι ταινίες μπορούν να προσφέρουν ερεθίσματα αλλά και να προβληματίσουν τον θεατή. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε το βιβλίο, γιατί προσφέρει κάτι μοναδικό. Δίνει μονάχα μια περιγραφή, ένα γεγονός, μια στιγμή στον αναγνώστη και τον αφήνει να φανταστεί μόνος του τα πρόσωπα και τις καταστάσεις. Ο κάθε αναγνώστης βλέπει μέσω μιας άλλης σκοπιάς το κείμενο, φαντάζεται διαφορετικά τους ήρωες, ζει μοναδικά τις στιγμές και βιώνει με άλλον τρόπο τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών. Με λίγα λόγια όσο περισσότεροι αναγνώστες υπάρχουν, τόσες περισσότερες διαφορετικές σκοπιές και ιδεατές αποτυπώσεις του έργου δημιουργούνται. Δυστυχώς η οθόνη προσφέρει μονάχα μία σκηνοθετική σκοπιά κάθε φορά, δεν αφήνει τη φαντασία του θεατή να ταξιδέψει, αλλά του προσφέρει έτοιμη την εικονική πληροφορία. Γι’ αυτό χρειάζεται το βιβλίο λοιπόν, για να προβληματίσει, να μορφώσει, να ταξιδέψει, να χαροποιήσει τον αναγνώστη, αλλά κυρίως να του επιτρέψει να δημιουργήσει τις δικές του εικόνες!

EΡΩΤΗΣΗ 9: Ως αναγνώστης,τί είδους βιβλία προτιμάτε να διαβάζετε;

Α.Π. Έχω διαβάσει πολλά είδη βιβλίων. Κοινωνικά, ιστορικά, ακαδημαϊκά, επιστημονικής φαντασίας, περιπέτειες κ.α. Όμως πιο πολύ μου αρέσουν τα βιβλία που σε κρατούν σε αγωνία. Οι περιπέτειες, τα βιβλία που ευχάριστα θα μπορούσα να βιώσω την αγωνία των ηρώων, να ζήσω μέσα από τις σελίδες τους μια γρήγορη εξέλιξη της δράσης τους, αλλά και να εντυπωσιαστώ από τις ανατροπές τους. Μου αρέσει πολύ όταν ένα βιβλίο διαθέτει μια σειρά ανατροπών, με κάνει να ξεφεύγω από μια προβλέψιμη υπόθεση και να αμφιβάλλω για την εξέλιξη της πορείας της δράσης. Εκτός από τις περιπέτειες όμως, μου αρέσουν και τα βιβλία φαντασίας και επιστημονικής φαντασίας. Ίσως αυτός ο κόσμος του φανταστικού, που όλα επιτρέπονται να με γοητεύει περισσότερο. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 10: Αγαπημένο βιβλίο και συγγραφέας;

Α.Π. Δύσκολη ερώτηση καθώς δεν νομίζω πως θα μπορέσω να απαντήσω μόνο με ένα όνομα ή έναν τίτλο. Αυτή την περίοδο έχω στραφεί με αρκετό ενδιαφέρον στους λογοτέχνες της Λατινικής Αμερικής. Συγκεκριμένα διαβάζω το «Μαθήματα Λογοτεχνίας», του Χούλιο Κορτάσαρ, που αναφέρεται σε μια σειρά διαλέξεών του λογοτέχνη γύρω από θεωρητικά ζητήματα της λογοτεχνίας και των επιμέρους ειδών της και μου έχει φανεί πραγματικά πολύ ενδιαφέρον.

Επειδή όμως πραγματικά μου αρέσει μια ευρεία ομάδα βιβλίων, ενδεικτικά  θα πω πως μου αρέσουν πολύ τα βιβλία του Τόλκιν, καθώς θεωρώ πως το να δημιουργήσει έναν μυθολογικό κόσμο εκ του μηδενός είναι κάτι μοναδικό και σίγουρα ταξιδεύει τον κάθε αναγνώστη. Μου αρέσουν φυσικά πολύ τα κλασσικά έργα, από τα οποία θα ξεχώριζα τους Άθλιους του Βίκτωρος Ουκγώ, που είναι το αγαπημένο μου από αυτή την κατηγορία. Όμως πιο πολύ δεμένος και ίσως πιο πολύ εξοικειωμένος και ενθουσιώδης είμαι με τα έργα του Dan Brawn, καθώς ο τρόπος που χειρίζεται την συνύπαρξη του μυστηρίου με τα ιστορικά γεγονότα, είναι κάτι που με συναρπάζει. Ως πιο αγαπημένο βιβλίο του, θα έλεγα πως είναι το Inferno. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 11: Πώς νιώθετε τις πρώτες επαφές με το αναγνωστικό κοινό που στη χώρα μας δύσκολα δίνει ευκαιρίες στους νεότερους συγγραφείς;

Α.Π. Ομολογώ πως όταν ξεκίνησα να γράφω τους «Δούλους Θεού», είχα τον φόβο για το πόσο εύκολο θα ήταν να έχω την ευκαιρία να προβάλλω το έργο μου αλλά κυρίως το πώς θα ανταποκριθεί το αναγνωστικό κοινό απέναντι σε ένα νέο έργο και μάλιστα όχι ενός καταξιωμένου συγγραφέα, αλλά ενός ανθρώπου που διανύει τώρα τα πρώτα του συγγραφικά βήματα. Με πολλή χαρά όμως αντίκρισα ένα πολύ μεγάλο κύμα ενθουσιασμού τόσο από πλευράς Εκδοτικού Οίκου που συνέβαλε καθοριστικά στην όμορφη αυτή έκδοση, αλλά και στην άμεση γνωστοποίηση και διάθεση του βιβλίου, όσο και από πλευράς αναγνωστών που έδειξαν πολύ μεγάλη στήριξη, έμπρακτη αλλά και συναισθηματική, απέναντι στο βιβλίο μου.

Είμαι πολύ χαρούμενος εξάλλου, όταν έρχομαι σε επαφή με τους αναγνώστες μου και βλέπω πως κι εκείνοι θέλουν να συζητήσουμε γύρω από το βιβλίο, από τη διαδικασία της συγγραφής και από οτιδήποτε άλλο φέρει η συζήτησή μας. Προσπαθώ και επιδιώκω πάντα να συμπορεύομαι δίπλα τους, καθώς εκείνοι είναι οι άνθρωποι που με στηρίζουν και με βοηθούν να συνεχίσω να γράφω και να κάνω αυτό που αγαπώ. 

Πράγματι ζούμε πλέον σε μια εποχή που δυστυχώς συχνά η λογοτεχνία υποβαθμίζεται στον βωμό της οθόνης και της τεχνολογίας, αλλά πιστεύω το γεγονός αυτό δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει. Αντίθετα να μας πεισμώνει και να προχωράμε δημιουργώντας και κάνοντας αυτό που αγαπάμε, και όλα αυτά είναι σίγουρο πως ο κόσμος και το αναγνωστικό κοινό θα τα αγκαλιάσει και αυτό τελικά θα δώσει και δίνει τις ευκαιρίες στους νέους συγγραφείς. Να μη σταματήσουμε ποτέ να δημιουργούμε λοιπόν και κυρίως να μην καθυποτάξουμε ποτέ την φαντασία μας!

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και τις απαντήσεις σας.

Με εκτίμηση,Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat