Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

  "Η Μαριγώ έφτασε στην εξώθυρα, έπιασε το χερούλι και το έστριψε. Όταν η πόρτα άνοιξε και είδε τον άντρα, ο τρόμος της έγινε πραγματικότητα.

«Εσύ;»

«Εγώ, ποιος ήθελες να ’ναι;»

«Τον σκότωσες… Φονιά, τον σκότωσες!»

Έκανε να τον χτυπήσει με τις γροθιές της προτού περάσει στο σπίτι της μέσα, που μύριζε φαγητό, αλλά δεν πρόλαβε…

Έπεσε λιπόθυμη καταγής.

Η Στασίνη είχε γονατίσει κατάχαμα. Είχε προσπαθήσει πολλές φορές να ξεκολλήσει τα λόγια από την κυρά της για να μάθει τα γεγονότα, αλλά πάντα εκείνη τα έκρυβε σαν να ήταν θησαυρός που ανήκε μονάχα στην ίδια. Η σχέση των δύο γυναικών παράξενη στα μάτια πολλών, όχι, όμως, και σ’ αυτά της δούλης Στασίνης, που πρόσεχε και αγαπούσε αυτήν που τη διάταζε." (Απόσπασμα βιβλίου)

  Η ζωή μας δεν είναι τέλεια,ούτε καί παραμύθι με ευτυχισμένο τέλος. Αλίμονο αν τρέφουμε αυταπάτες πως κάποια στιγμή θα γινόμασταν οι πρωταγωνιστές/στριες ενός παραμυθιού. Βέβαια,η ανθρώπινη φύση πάντα θα αναζητά το ιδανικό γιατί δεν μπορεί να αποδεχθεί πως στην πραγματικότητα κανείς καί καμία δεν είναι καθ'όλα άψογος/η. Αυτή η ατέλεια,όμως,είναι που μας καθιστά τόσο ανθρώπινους/ες,μοναδικούς/ες καί ξεχωριστούς/ες. Καί ξέρετε τί έχω αρχίσει να αποζητώ από τα βιβλία που διαβάζω; Πρόσωπα οικεία,όμοια με εμάς. Ωραία τα πρότυπα,-προφανώς καί δεν αντιλέγει κάποιος/α με αυτό-,αλλά πλέον θέλω να μπορώ να ταυτιστώ με τα πρόσωπα της υπόθεσης. Να μην είναι εξειδανικευμένα. Να υποκύπτουν σε πειρασμούς καί να κάνουν λάθη. Να έχουν προτερήματα κι ελαττώματα. Να συγχωρούν καί να συγχωρούνται. Να ''λυγίζουν'' καί να στέκονται πάλι στα πόδια τους. Να ζουν όλα τα συναισθήματα στο έπακρο. Χίλια ''να'',αρκεί να μπορώ να δω μέσα από τα μάτια τους καί να αισθανθώ όσα νιώθει η ψυχή τους...

   Υπάρχουν,λοιπόν,βιβλία από τα οποία δεν βγαίνω ψυχικά αλώβητη μετά την ανάγνωσή των. Είναι βιβλία που βρίσκουν απευθείας,χωρίς καμία απόκλιση,στόχο στη σκέψη καί την ψυχή μου. Όχι,δεν είναι ''βαριά'' καί δυσνόητα,μα γεμάτα από αλήθειες τις οποίες η μυθοπλασία μας τις καθιστά ακόμη πιο δυνατές κι εκκωφαντικές. Όχι,δεν ωραιοποιούν καταστάσεις,ούτε πάντα υπάρχει ένας ιδανικός επίλογος. Είναι,όμως,βιβλία που μου δείχνουν τη ζωή καί τους ανθρώπους όπως ακριβώς είναι... Αυτό το ένιωσα διαβάζοντας καί το νέο κοινωνικό μυθιστόρημα του συγγραφέα Γιώργου Πολίτη,με τίτλο ''Ο Επισκέπτης'',που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Ένα βιβλίο που θα ''σκύψει'' πάνω από τις ανθρώπινες σχέσεις με σεβασμό καί προσοχή καί θα αναδείξει εις βάθος όλες τις πτυχές τους. Ένα επώδυνο μα λυτρωτικό ταξίδι στον χρόνο καί τις αναμνήσεις...

   "Η ιστορία μιας οικογένειας αρχίζει να ξεδιπλώνεται… Δύο αδερφές που μισήθηκαν και αγάπησαν τον ίδιο άντρα, ένας πατέρας που ανακάλυψε τον έρωτα μακριά από τη γυναίκα του, μια μάνα που επέστρεψε στην πρώτη της αγάπη, μια δολοφονία και, τέλος, μια δούλα με μια κυρά, μπλεγμένες οι δυο σε μια ιδιότυπη σχέση…" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

  Όσοι/ες έχουμε διαβάσει κι άλλα έργα του συγγραφέα,δύσκολα μπορούμε να αντισταθούμε καί να μην υποκύψουμε στην γοητεία της πένας του. Έχει αυτό το κάτι ιδιαίτερο η γραφή του. Άν καί ο λόγος του είναι δωρικός,κατά ένα οξύμωρο τρόπο,πλημμυρίζει το κείμενο από εικόνες καί συναισθήματα. Επιλέγει,συνειδητά,πρόσωπα απλά καί καθημερινά,-όχι απαραίτητα αρεστά στο σύνολό τους-,μα τόσο προσιτά που αγαπιούνται καί μισιούνται το ίδιο δυνατά. Ήρωες-αντιήρωες που αντιπροσωπεύουν πολλά από τα ψυχικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων. Καθένας καί καθεμία θα λάβει κι έναν ρόλο καί θα τον φέρει εις πέρας παρά τα όποια εμπόδια καί τις κακουχίες θα συναντήσει. Απαλλαγμένο ουσιαστικά το κείμενο από βερμπαλισμούς κι άλλες τάσεις εντυπωσιασμού θα μιλήσει για θέματα που ταλανίζουν πολλές οικογένειες. Συζυγικές σχέσεις,αγάπη,μίσος καί αντιζηλία ανάμεσα στα αδέλφια,έρωτας,πόνος,χωρισμός,εκμετάλλευση,διεκδίκηση,λανθασμένες πεποιθήσεις,συγχώρεση καί μία λύτρωση που αργεί,μα έρχεται είναι μερικοί από τους βασικούς πυλώνες της υπόθεσης. 

   Όλα τα πρόσωπα,λίγο έως πολύ,μοιάζουν σαν να ακροβατούν πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί που τους/τις οδηγεί στα άκρα. Άραγε,ποιες θα είναι οι αντιδράσεις τους καί με ποιες συνέπειες; Ο συγγραφέας τους/τις φτάνει στα όριά τους,όχι για να τους/τις τιμωρήσει,αλλά για να πετύχει τον σκοπό του που δεν είναι άλλος από το να αντικρίσουμε απογυμνωμένη από στολίδια την αλήθεια της ανθρώπινης ψυχής... Ίσως να φαντάζει απλή ως ιστορία,μα είναι πιο πολυεπίπεδη. Καί μην ξεχνάτε πως υπάρχει πάντα η δυσκολία στο να είναι πειστική κι άρτια μία φαινομενικά λιτή ιστορία. Καί ο συγγραφέας ξέρει πως να το μετατρέπει σε κάτι δυναμικό,ακαταμάχητο καί καθηλωτικό από την αρχή έως καί το τέλος. Με πιο κύριο θετικό πρόσημο την εξαιρετική ψυχογράφηση των προσώπων από τον συγγραφέα,το παρόν βιβλίο δεν θα αφήσει κανέναν καί καμία ανικανοποίητο/η. Ένα βιβλίο που σας προτρέπω να διαβάσετε,καθώς δίνει άλλη διάσταση στα κοινωνικά μυθιστορήματα.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΠΟΛΙΤΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ