ΑΛΜΥΡΑ. Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΛΛΙΩΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

  Μετά από καιρό συναντώ ξανά την πένα της συγγραφέως Ρένας Ρώσση-Ζαϊρη μέσα από το νέο της μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός,με τίτλο ''ΑΛΜΥΡΑ. Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΛΛΙΩΣ",που συνδυάζει -πάντα σε ισορροπία- το αισθηματικό με το κοινωνικό στοιχείο. Ένα βιβλίο που μου κράτησε όμορφη συντροφιά καί με έκανε να αντιληφθώ για ακόμη μία φορά πως η ζωή δεν είναι παραμύθι,πασπαλισμένο από χρυσόσκονη καί πλημμυρισμένο από την γλύκα που αφήνουν στο στόμα τα διάφορα γλυκίσματα. Γιατί,καλώς ή κακώς,χρειάζεται καί η αλμύρα του αλατιού,όχι μόνο για να νοστιμίσει η ζωή μας,αλλά για να αποκτήσουν ακόμη περισσότερη αξία όσα πραγματικά είναι σημαντικά καί να είμαστε ευγνώμονες που τα έχουμε... Εξ ου καί η εύστοχη επιλογή του τίτλου από την συγγραφέα που έρχεται καί μέσα από την δωρικότητά του να ''περικυκλώνει'',όχι μόνο το νόημα του βιβλίου,αλλά καί να φανερώνει περισσότερα από τα όσα συνεπάγεται ο ορισμός αυτών των λέξεων.

   Με μόλις το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέως που μου δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσω,μπορώ να πω πως κατά ένα δικό της τρόπο,η γραφή της συγγραφέως κατάφερε καί με ''αιχμαλώτισε'' από τις πρώτες στιγμές της ανάγνωσης. Άν καί στην αρχή παρασύρθηκα από την εικόνα του εξωφύλλου σε συνδυασμό με τον τίτλο οδηγούμενη σε λανθασμένα συμπεράσματα,η συγγραφέας ή πιο σωστά η ιστορία σχεδόν άμεσα με επανέφερε στην ορθή πορεία καί αυτό το λοξοδρόμημά μου δεν κράτησε για πολύ. Όχι,πως θα μπορούσε να είναι εφικτό κάτι τέτοιο,καθώς η δομή της υπόθεσης καί ο λόγος της συγγραφέας δεν μας επιτρέπουν να αποσπάσουμε την προσοχή μας από το κείμενο καί να χαθούμε σε έναν λαβύρινθο άστοχων συλλογισμών. Από την πρώτη λέξη έως καί την τελευταία τελεία το ενδιαφέρον μας παραμένει αμείωτο,καί αυτό γιατί αναζητούμε την ευτυχία για τα πρόσωπα της ιστορίας καί κατ'επέκταση καί για εμάς. Σαν η λύτρωση να μην αφορά μόνο εκείνους/ες,μα κι εμάς μαζί...

   "Η Στάμω, το υποταγμένο κορίτσι της Μάνης, μεταμορφώνεται από τη δύναμη του έρωτα κι από ένα μωρό. Κάτω από τον ίσκιο του Ταΰγετου. Μυστηριώδη εγκλήματα, μεγαλοπρεπή βαλς και μια πυρκαγιά που σαρώνει τα πάντα. Στη ζωή του Οδυσσέα, στη Βιέννη. Πολλά ανείπωτα μυστικά κι ένα καταραμένο περιδέραιο συγκλονίζουν την Κλοέ, στο Παρίσι. Η Αντέλ, στην Αθήνα, δέχεται να γίνει παρένθετη μητέρα για χάρη της φίλης της. Μόνο που ερωτεύεται τον άντρα της. Σκιές και χρώματα γίνονται ένα με τον Αχιλλέα, στο νησί του ήλιου, τη Ρόδο. Η Ιουλία, η Νέα Υόρκη και το αμερικάνικο όνειρο. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Έξι ήρωες που διαμορφώνονται από τη δύναμη του πάθους τους. Από τον ιδρώτα, τα δάκρυα, τη θάλασσα. Πώς αλλιώς ονομάζεται η ευτυχία; Αλμύρα." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Δεν είναι η πρώτη,ούτε η τελευταία φορά που διαβάζω μία πολυπρόσωπη ιστορία. Αυτό το στοιχείο,όμως,που μου κατέστησε τόσο αρεστό στην σκέψη καί στην ψυχή μου το βιβλίο είναι ο τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας δίνει ξεχωριστά τον λόγο στον καθένα καί στην καθεμία. Χωρισμένο το κείμενο σε αρκετά μέρη,καθένα εκ των οποίων πρωταγωνιστούσε ένα πρόσωπο με δευτερεύουσα την παρουσία των λοιπών καί χάρη στα μεστά καί γρήγορα κεφάλαια,όχι μόνο η ιστορία κυλούσε με γοργό καί συνεχόμενο ρυθμό χωρίς να υπάρχουν κουραστικές επαναλήψεις ή μονότονες ''κοιλιές'',αλλά μπορούσαμε να προβούμε σε μία ενδελεχή σκιαγράφηση των χαρακτήρων των προσώπων καί παράλληλα,όλα τα πρόσωπα να βρεθούν σε πρωταγωνιστικό ρόλο καί να βάλουν το δικό τους λιθαράκι συμπληρώνοντας την τελική εικόνα.

   Άραγε,σε ποιον βαθμό καθορίζουν τον τρόπο σκέψης καί στάση ζωής μας ως ενήλικες τα παιδικά μας βιώματα,όπως είναι η έλλειψη της αγάπης,της φροντίδας καί του μητρικού χαδιού,η λεκτική καί σωματική κακοποίηση,η απόρριψη,η εγκατάλειψη,αλλά καί η μη ύπαρξη εμπιστοσύνης;

   Μήπως στις σχέσεις (φιλικές,ερωτικές,συζυγικές,εργασιακές) όντας ενήλικες αναζητούμε να ζήσουμε όλα όσα μας στέρησαν στην παιδική μας ηλικία καί να αναπληρώσουμε αυτό το κενό;

   Πώς καί γιατί ο τόπος της καταγωγής μας οδηγεί τα βήματά μας;

Έρωτας,φιλία,πάθη,λάθη,προδοσία,εκμετάλλευση,φόβος,δεύτερες ευκαιρίες καί συγχώρεση συνθέτουν όλο το σκηνικό όπου η αλμύρα γίνεται η ευτυχία αλλιώς. Ένα πολύ όμορφο βιβλίο που η μυθοπλασία έρχεται να δείξει αυτά που τα μάτια αρνούνται να δουν. Ένα βιβλίο που μου άφησε πολύ όμορφες εντυπώσεις καί σας το προτείνω. Αναζητήστε το!

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ