Ο κύβος του ρούμπικ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

  Όταν συναντώ ξανά συγγραφείς,που κατά το πιο πρόσφατο,ή,το πιο μακρινό παρελθόν έχω διαβάσει κάποιο έργο τους κι έχοντας περάσει καλά μαζί του,δεν έχω κρύψει ποτέ πως η ανάγνωση του νέου τους βιβλίου ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς καί με ιντριγκάρει η σκέψη το τι νέο θα μας προσφέρουν,αν θα κάνουν κάποια ανατροπή,ή,αν μείνουν στάσιμοι/ες. Σε αυτήν την κατηγορία συγκαταλέγονται,πλέον,καί τα βιβλία του συγγραφέα Γιώργου Γιαντά καί πιο συγκεκριμένα το νέο του αστυνομικό μυθιστόρημα,με τίτλο ''Ο κύβος του ρούμπικ",που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Ένα αστυνομικό νουάρ που θα μας μιλήσει για τους άγραφους νόμους που γεννιούνται μέσα στις πόλεις καί απονέμουν μία αλλιώτικη ''δικαιοσύνη'' κι όχι μόνο...

   "Ο κύβος του ρούμπικ",όπως προείπα ο τίτλος καί η αρχική μου σκέψη στο πρώτο του άκουσμα ήταν το πως μπορεί να συνδεόταν ένα παιχνίδι,-για δυνατούς κι όχι μόνο λύτες-,με ένα αστυνομικό βιβλίο. Ίσως να ήταν ένας ευφυής τρόπος του συγγραφέα να προϊδεάσει το αναγνωστικό κοινό για το τι θα συναντούσαν μέσα στην παρούσα υπόθεση; Μήπως η λύση του μυστηρίου,αν καί φάνταζε ακατόρθωτη,ίσως να μην ήταν τόσο δύσκολη,αλλά απλά να απαιτούσε περισσότερη παρατηρητικότητα τόσο από μεριάς των ηρώων/ηρωϊδων,όσο καί των αναγνωστών/στριων; Καί ακόμη μία τρελή σκέψη που μόλις ξεπήδησε στο μυαλό μου. Θα μπορούσε κάθε πρόσωπο της ιστορίας να αντιπροσωπεύεται από ένα χρώμα καί ο τρόπος που τα χρώματα είναι μπερδεμένα να δείχνει το πως καί τα πρόσωπα ενώνονται με αόρατους καί περίπλοκους δεσμούς που φαντάζουν δύσκολο να ξεμπερδευτούν;

   "Τζίμης άνθρωπος της νύχτας. Η δικηγόρος Βίκη Βερεντζή. Η τρανς Βανέσα. Ο αστυνόμος Κορκολάτος. Ο πολιτικός Δημοσθένης Ριζόπουλος. Ο επιχειρηματίας Καμαρανίδης. Πρόσωπα που με περίεργο τρόπο συνδέονται μεταξύ τους στα όρια δύο διαφορετικών κόσμων: της νομιμότητας και της παρανομίας. Πληρωμένες δολοφονίες, διαφθορά, χρηματισμοί σε έναν μονίμως άλυτο κύβο του Ρούμπικ και κάπου στη μέση, η επιθυμία για παραίτηση, για μία φυσιολογική ζωή, έτσι όπως καθένας την ορίζει." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Λένε πως ο κόσμος της νύχτας είναι σκοτεινός,επικίνδυνος καί περιμένει στην γωνία το πρώτο ολίσθημά μας για να μας τιμωρήσει. Λένε πως διαφέρει από τον κόσμο της ημέρας,γιατί τάχα μου όλα τα κακά συμβαίνουν μόνο το βράδυ,ενώ την ημέρα δεν τολμούν να φανερωθούν διότι τα τυφλώνει το λαμπερό φως του ήλιου καί τίποτα δεν μένει κρυφό. Λένε,επίσης,πως άλλοι διαφεντεύουν τις πόλεις την νύχτα κι άλλοι την ημέρα. Πως στους πρώτους συγκαταλέγονται εγκληματίες,ανήθικοι καί παράνομοι,ενώ στους δεύτερους,άπαντες είναι επιφανείς,ηθικοί καί ολόσωστοι πολίτες. Τώρα,αλήθεια τα πιστεύουμε όλα αυτά,ή,τα λέμε απλά για να ειπωθούν; Η σαπίλα,η διαφθορά,οι ίντριγκες,τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μεταξύ κυκλωμάτων καί πολλά ακόμη κακώς κείμενα δεν περιμένουν να πέσει το σκοτάδι για να έρθουν στην επιφάνεια καί να δράσουν ανενόχλητα. Καλώς,ή,κακώς δεν υπάρχει ανάλογος διαχωρισμός. Λάθος μου! ΔΕΝ θα έπρεπε όλα αυτά να συμβαίνουν καμία στιγμή ούτε της μέρας,αλλά ούτε καί της νύχτας! ΔΕΝ έχουν καμία θέση πουθενά!

   Ο συγγραφέας έχει έναν άμεσο καί κατανοητό λόγο που βοηθά να έχουμε στα χέρια μας ένα ευκολοδιάβαστο καί ευνόητο βιβλίο. Μέσα από την παρούσα ιστορία θα μας μιλήσει για όλα τα παραπάνω,θέτοντας τα κατάλληλα ερωτήματα που προβληματίζουν καί οξύνουν την κριτική μας ικανότητα καί σκέψη. Μέσα από την αληθοφάνεια των προσώπων,-παρά την όποια υπερβολή ένεκα της μυθοπλασίας-,θίγονται σοβαρά θέματα που μας προβληματίζουν ως κοινωνία στο σύνολό μας. Με αδιάκοπη δράση,κινηματογραφική οπτική,αγωνία,σασπένς καί την σωστή δόση αστυνομικού στοιχείου μας κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή έως καί το φινάλε. Ένα φινάλε που θα μπορούσε να θεωρηθεί καί καλό καί κακό,ανάλογα σε ποια πλευρά ανήκουμε... Εμένα μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις ως βιβλίο καί σας προτρέπω να το αναζητήσετε κι εσείς.

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΝΤΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ