ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΠΕΛΜΑΤΑ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

  Δεν ξέρω για εσάς,αλλά εγώ μόλις ολοκληρώνω την ανάγνωση ενός βιβλίου καί ξεκινώ να καταγράφω τις σκέψεις μου γι'αυτό,είτε που θα προσπαθώ να τις τιθασεύσω καί να μην ξεχάσω κάτι,-που κατά την γνώμη μου είναι σημαντικό-,είτε απλά κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή καί οι λέξεις μου βγαίνουν αβίαστα. Βλέπετε,δεν ανήκω στην μερίδα εκείνων που πατούν πάνω στα βιβλία των συγγραφέων,ώστε να δείξουν την προσωπική τους ''συγγραφική'' δεινότητα καί να καρπωθούν διάφορα οφέλη... Ουπς! Μήπως δεν έπρεπε να το πω αυτό; Μήπως πάτησα,άθελά μου ( ; ),κάποιο καλάκι; Προφανώς καί ειρωνεύομαι,αλλά είναι κάτι που με ενοχλεί καί ένιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σας. Καί δεν αφορά μόνο τα βιβλία,μα κατ'επέκταση καί την κοινωνία μας. Κι αυτό διότι,καλώς ή κακώς,δεν ζούμε σε ένα ροζ,πολύχρωμο,ή,όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε,συννεφάκι....

   Μετά το πολυαγαπημένο μας βιβλίο ''Ο ΓΙΟΣ ΜΑΣ'',ο συγγραφέας Βαγγέλης Μπέκας ''ξαναχτυπά'' με το νέο του αστυνομικό μυθιστόρημα,με τίτλο ''ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΠΕΛΜΑΤΑ",που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Ένα βιβλίο που το μυστήριο κάνει αισθητή την παρουσία του από τις πρώτες κιόλας σελίδες καί ολοένα κι αυξάνεται καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος. Ένα βιβλίο που διεκδίκησε σθεναρά καί κατέκτησε μία θέση στην καρδιά μου,όχι μόνο λόγω της δυνατής πένας του συγγραφέα,αλλά καί εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο μας παρουσιάζει σημαντικά ζητήματα της κοινωνίας,βάζοντάς τα στο μικροσκόπιο,δίχως να ξεπερνούν το διαχωριστικό όριο ανάμεσα στο αστυνομικό καί κοινωνικό είδος μυθιστορήματος. Ο συγγραφέας ξέρει να κρατά τις ισορροπίες καί να προβαίνει σε ευφυή,αιχμηρά,καυστικά καί ουσιαστικά σχόλια για πολλά από τα κακώς κείμενα που επικρατούν γύρω μας καί τείνουν να πολλαπλασιάζονται με ταχύτατους ρυθμούς,πάντα με τις ευλογίες μερίδας των κατεχόντων την εξουσία,ανώτερες θέσεις,ή,μεγάλης οικονομικής επιφάνειας...

  "Η υπαστυνόμος Σοφία Μήτση νομίζει πως είναι τυχερή. Το όνειρό της να πάρει μετάθεση στο Ανθρωποκτονιών επιτέλους πραγματοποιείται και είναι σίγουρη ότι η ζωή της θα αλλάξει προς το καλύτερο. Ο προϊστάμενός της, όμως, καυχιέται ότι βάζει τα θηλυκά στη θέση τους και την προσγειώνει απότομα στην πραγματικότητα. Την ημέρα που η Σοφία αναλαμβάνει υπηρεσία, μια γυναίκα εντοπίζεται νεκρή στο διαμέρισμά της – και αυτό είναι μόνο η αρχή. Αναζητώντας τη διαλεύκανση του μυστηρίου, η Σοφία θα οδηγηθεί σε σκοτεινά στενά της Αθήνας και του Πειραιά. Τα βήματά της θα διασταυρωθούν με εκείνα του Θωμά Δήμου, πρώην δημοσιογράφου και νυν ιδιωτικού ερευνητή. Και οι δύο μάχονται να επουλώσουν πληγές του παρελθόντος, μπλέκουν σε παγίδες του παρόντος και αναμετρώνται με τα όριά τους. Κάποιος δολοφονεί γυναίκες που αστράφτουν στις οθόνες των κινητών και παίζει πόκερ με τα αγαπημένα τους πρόσωπα." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Σε έναν κόσμο που φαντάζει καθ'όλα ανδροκρατούμενος,ποια η θέση καί τα δικαιώματα των γυναικών στον επαγγελματικό στίβο κι όχι μόνο; Σαπίλα καί διαφθορά δεν κλωνίζουν μόνο τα ετοιμόρροπα θεμέλια των κοινωνιών,των διάφορων τομέων εξουσίας,δικαιοσύνης καί λοιπών,αλλά σε ένα γενικότερο πλαίσιο έχουν φανερό αντίκτυπο πάνω σε όλους κι όλες μας. Ας μην το πάμε μακρυά. Αρκεί να έχουμε ως παράδειγμα τον αόρατο πόλεμο των φύλων. Άνδρες,ίσως καί γυναίκες,που έχουν μεγαλώσει καί γαλουχηθεί με λανθασμένα πρότυπα καί αντιλήψεις σχετικά με το ποιες θέσεις εργασίας καί μη προορίζονται για τις γυναίκες,καθώς καί τον ρόλο που τους δίνεται καί οφείλουν να υπηρετήσουν αγόγγυστα. Επίσης,ποια η θέση της φιλίας καί της συντροφικότητας σε έναν κόσμο που μας αποδεικνύει πως είναι πολύ δύσκολο να δείξουμε εμπιστοσύνη στους γύρω μας;

  Προσωπικά τάσσομαι υπέρ του τρόπου με τον οποίο παρουσιάζει καί σχολιάζει ο συγγραφέας τα γεγονότα μέσα στο κείμενό του. Δεν ωραιοποιεί καταστάσεις. Δεν παραπλανεί,απλά καί μόνο για να μας πείσει να αποδεχθούμε τα όσα πιστεύει. Μας εκθέτει τα συμβάντα καί μας αφήνει ελεύθερους/ες να κρίνουμε καί να καταλήξουμε σε κάποιο δικό μας συμπέρασμα. Έχει έναν λόγο φυσικό καί απόλυτα κατανοητό,ο οποίος ενισχύεται από ανατροπές,γρήγορη ροή,ρεαλιστικούς διαλόγους καί άφθονο λεξιλόγιο,όπως καί γλαφυρές περιγραφές εικόνων. Βασισμένα όλα τα πρόσωπα του κειμένου σε αληθοφανή στοιχεία,όπως ο κακός μπάτσος καί η ευσυνείδητη αστυνομικός (δώστε προσοχή σε αυτήν την λεπτομέρεια),όπως καί πολλοί/ες ακόμη δευτεραγωνιστές/στριες μας βοηθούν να αναπτύξουμε ποικίλα συναισθήματα καί να τους/τις νιώσουμε οικείους/ες,συμπαθείς ή μη καί σε καμία όμως περίπτωση αδιάφορους/ες. Είναι άνθρωποι που καθημερινά συναναστρεφόμαστε μαζί τους. Όχι,δεν υπάρχει καμία υπερβολή! Όλα δίνονται ακριβώς όπως είναι καί πιστέψτε με,μπορώ κάποια πράγματα να τα κρίνω από προσωπική πείρα... Κατάχρηση εξουσίας,πόλεμος συμφερόντων,διπροσωπία,παλαιωμένα στερεότυπα καί πολλά ακόμα θα συναντήσουμε μέσα στο παρόν βιβλίο.

 

   Εν κατακλείδι τα ''ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΠΕΛΜΑΤΑ" δεν είναι ένα ακόμη αστυνομικό μυθιστόρημα,μα μέσα από όλα όσα αναφέρονται στις σελίδες του,έχουμε μπροστά μας μία αυτοψία της κοινωνίας που οφείλει να μας προβληματίσει δίνοντάς μας τροφή για σκέψη. Εμένα μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις καί σας προτρέπω να το αναζητήσετε κι εσείς.

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΕΚΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ