Διδώ Σωτηρίου. Από τον κήπο της Εδέμ στο καμίνι του αιώνα μας - Σάσα Τσακίρη Η ζωή της Διδώς Σωτηρίου θυμίζει εκείνα τα συναρπαστικά μυθιστορήματα της παλιάς σχολής που ήταν σωστές τοιχογραφίες εποχής. Στον αναγνώστη τους έδιναν την ευκαιρία να απολαύσει ένα ευχάριστο και γεμάτο ενδιαφέροντα ταξίδι σε τόπους και χρόνους που του ήταν άγνωστοι. Η βιογραφία της Διδώς Σωτηρίου, εκτός από μια ολοκληρωμένη καταγραφή της ζωής και του έργου της, αποτελεί και μια σημαντικότατη μαρτυρία για τα συγκλονιστικά ιστορικά γεγονότα του 20ού αιώνα.
Τα Ματωμένα χώματα πρωτομεταφράστηκαν στην Τουρκία όταν άρχιζε η δεκαετία του ’70. Οι δημοκρατικοί διανοούμενοι και γενικότερα οι προοδευτικοί στην Τουρκία είχαν διαπιστώσει ότι οι στρατοκρατικοί κύκλοι, για να κρατηθούν στην εξουσία, κατέφευγαν στον εθνικιστικό και θρησκευτικό φανατισμό των μαζών. Χρέος τους ήταν αυτόν να καταπολεμήσουν. Σκέφτηκαν τότε ότι ένα βιβλίο σαν τα Ματωμένα χώματα, με το συγκλονιστικό αντιπολεμικό του μήνυμα, θα μπορούσε να τους βοηθήσει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στις προσπάθειές τους. Προχώρησαν, λοιπόν, στη μετάφρασή του, χωρίς καν να ρωτήσουν τη Διδώ, με τη σκέψη πως η αγωνίστρια της ειρήνης δε θα τους δημιουργούσε εκ των υστέρων πρόβλημα. Όπως και έγινε. […] Τη μετάφραση του βιβλίου της η Διδώ την πρωτοέμαθε από τον Τούρκο βιομήχανο Ερτογρούλ Σοϊσάλ, πρόεδρο τότε του Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Πόλης. […] Η Διδώ έλαβε ένα θερμότατο γράμμα του, με ημερομηνία 3 Αυγούστου 1971, όπου, αφού παρουσίασε εν συντομία τα βάσανα που τράβηξε η οικογένειά του κατά την αποχώρηση των Ελλήνων, κατέληγε: «Το βιβλίο σας το διάβασα μέσα σε δύο νύχτες, με χίλιες αναμνήσεις, χύνοντας δάκρυα και για τις δυο πλευρές. Σας συγχαίρω. Θα ’ρθω να σας βρω θέλοντας να σας αποδείξω πως ζούνε ακόμη οι παλιοί Τούρκοι με τη γενναιοδωρία τους, τον αλτρουισμό και τη λεβεντιά τους. Φιλώ τα χέρια σας με εκτίμηση και με τα βαθύτερα αισθήματά μου». (απόσπασμα από το βιβλίο) |
Δεν υπάρχουν σχόλια: