Η Τσαούσα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

  "Την βάφτισαν Εύα. Την φωνάζουν Τσαούσα. Γιατί από κοριτσάκι, άρπαζε τη ζωή από τα μαλλιά και δεν το έβαζε κάτω. Παρά τις απανωτές προδοσίες που αυτή της επιφυλάσσει, η Εύα θα μείνει Τσαούσα - μέχρι η ζωή να της χαρίσει αυτά που της χρωστά, σε μια Αθήνα που αλλάζει..."

  Μία χαρισματική καί ελπιδοφόρα νέα φωνή,στον χώρο της λογοτεχνίας στην χώρα μας,είναι η συγγραφέας Ελένη Κιουσέ που με το βιβλίο της,με τίτλο ''Η Τσαούσα'' (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος),έρχεται να μας δείξει τον δρόμο της ενσυναίσθησης,της αγάπης,της αποδοχής καί της κατανόησης,που τόσο πολύ όλοι κι όλες έχουμε ανάγκη στην ζωή μας. 

  Από μικρή,στο άκουσμα της λέξης ''τσαούσα'' ειπωμένης από κάποιον μεγαλύτερο άνθρωπο,αντί να μου γεννά αρνητικά συναισθήματα για εκείνη την γυναίκα στην οποία απέδιδαν τον εν λόγω χαρακτηρισμό,με έκανε να θέλω να σταθώ δίπλα της καί να της πω πως εγώ δεν το θεωρούσα κακό,αλλά ως προτέρημα να είναι τσαούσα. Διότι,η τσαούσα συνεπάγεται μία γυναίκα με αδάμαστη ψυχή. Μία γυναίκα με ελεύθερο πνεύμα καί λόγο,κόντρα στα λανθασμένα κατεστημένα καί πρότυπα. Μία γυναίκα δυναμική καί ευαίσθητη την ίδια στιγμή,που αποζητά την αγάπη πίσω απ'αυτήν την ''πανοπλία'' που φορά για να μην πληγωθεί. Μία γυναίκα ενάντια σε όλους καί στα πάντα,όχι απλά για το ''φαίνεσθαι'' καί εξαιτίας μίας πιθανής αντίδρασης της ηλικίας,αλλά γιατί δεν μπορεί να φιμωθεί. Την καταπιέζουν όσα δήθεν είναι αποδεκτά,μα κατά βάθος είναι σαθρά... ''Τσαούσα'',μία λέξη,-που για μένα-,δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να συγχέεται καί ταυτίζεται με την λέξη ''γλωσσού'',που αναμφίβολα φέρει πολλά αρνητικά πρόσημα... 

  "Όταν ήμουν μικρή, αγαπούσα όλο τον κόσμο. Λάτρευα τη γιαγιά μου, τον κοκορίκο μου τον Μανωλάκη, τον Αντρίκο. Το «αγαπώ» μου χωρούσε μέσα κόσμο και κοσμάκη. Ακόμα και τους γονείς και την αδελφή μου αγαπούσα, άλλο που ποτέ δεν το παραδέχτηκα. Είχα τόση ανάγκη να τους δικαιολογώ για τη σκληρότητα και την αδιαφορία τους, που πάντα έβρισκα λόγους να το κάνω. Τα βράδια που ξάπλωνα, όταν έκανα την προσευχή μου, παρακαλούσα τον Θεό να δουν μέσα μου κάτι που θα τους έκανε να με αγαπήσουν κι αυτοί. Μετά τα απανωτά στραπάτσα που έφαγα, το «ω» μου δεν άντεξε. Άρχισε σιγά-σιγά να κλείνει τις γοητευτικές του καμπύλες και να πνίγει μέσα του όσα του είχα χώσει. Ώσπου κατάντησε να γίνει «ο». Και τα «αγαπώ» μου μεταμορφώθηκαν σε ανορθόγραφα και άχαρα «αγαπό». Πόσοι άνθρωποι να χωρέσουν μέσα σ’ ένα μικρό «ο»; Στρυμώχτηκαν κι έσκασαν. Έτσι λοιπόν, το «ο» μου τώρα πια χωράει μία και μοναδική αγάπη. Την αγάπη που νιώθω για μένα…" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

 ''Η Τσαούσα'' είναι ένα βιβλίο που δύναται να εισχωρήσει στο είδος του κοινωνικού μυθιστορήματος καί ταυτόχρονα να αποτινάξει από πάνω του ό,τι μπορεί να το συνδέει με αυτό. Ένα βαθειά ειλικρινές,αποστομωτικό,κατά τόπους χιουμοριστικό,μα πάνω απ'όλα αληθοφανές καί ουσιαστικό μυθιστόρημα που μας γεμίζει από σκέψεις καί συναισθήματα... Κι όλα αυτά,χάρη στην αβίαστη,φρέσκια,τολμηρή καί συνάμα αθώα,γραφή της συγγραφέως,που αν καί πρόκειται για το πρώτο της βιβλίο που εκδόθηκε,δεν δείχνει να φοβάται να τολμήσει μία ''κατάδυση'' στα βαθειά υπολογίζοντας κι αδιαφορώντας για τις όποιες συνέπειες καί αντίθετες φωνές. 

  Προσωπικά αγάπησα την παρούσα ηρωϊδα,την τσαούσα. Είδα κι ένιωσα μέσα από αυτήν την αξία της φιλίας,της ανάγκης στο όνειρο,την αγάπη προς τους ανθρώπους ακόμη κι αν δεν μας συνδέουν δεσμοί αίματος,αφού για πολλούς/ες μοιάζει να μην έχουν σημασία,την ασχήμια του κόσμου,αλλά καί την ομορφιά που υπάρχει εκεί που δεν το περιμένεις. Άν,λοιπόν,συναντήσετε κάποια στιγμή μία τσαούσα,να την αγκαλιάσετε καί να την αποδεχθείτε καί εκείνη θα σας το επιστρέψει στο δεκαπλάσιο. Αλλά προσοχή! Τσαούσες αυθεντικές είναι λίγες. Καί πολλές που δήθεν φέρουν αυτόν τον τίτλο,απέχουν κατά πολύ.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΕΛΕΝΗ ΚΙΟΥΣΕ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΑΚΤΟΣ