Ο ωκεανός αποκαλύπτεται

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Πριν από περίπου δύο χρόνια,είχα ''γνωρίσει'' για πρώτη φορά την συγγραφέα Αναστασία Κατσούρη,μέσα από το βιβλίο της ''Τα φίλτρα του θανάτου''. Αυτό που με είχε κερδίσει τότε,πέρα από την ιστορία του βιβλίου της,-το οποίο θυμάμαι μέχρι καί σήμερα-,ήταν ο τρόπος γραφής της. Πιο συγκεκριμένα το πως χειριζόταν τον λόγο,την δομή του κειμένου,την εναλλαγή στην ένταση των συναισθημάτων,τις ανατροπές καί το πάντρεμα της ιστορίας με την φαντασία καί την μυθοπλασία. Χάρηκα,λοιπόν,που μου δόθηκε η ευκαιρία να την συναντήσω ξανά,χάρη στο νέο της μυθιστόρημα,με τίτλο ''Ο ωκεανός αποκαλύπτεται",που κυκλοφόρησε πρόσφατα απ΄τις εκδόσεις Αγγελάκη. Ένα μυθιστόρημα που παντρεύει αρμονικά την μυθολογία με την πραγματικότητα. Άλλωστε,πόσες φορές δεν έχουμε ευχηθεί να είχαν συμβεί στ'αλήθεια αυτά που πραγματεύονται οι διάφοροι θρύλοι; Πόσοι/ες δεν έχουν εκφράσει την επιθυμία να γίνουν εκείνοι/ες που πρώτοι/ες θα ανακαλύψουν όλα αυτά τα μυστήρια;

   

  Η συγγραφέας,για ακόμη μία φορά,επιλέγει να μας μυήσει στον κόσμο της ιστορίας των ηρώων καί των ηρωϊδων της καί να μας κατευθύνει μέσω του τίτλου καί της εικόνας του εξωφύλλου του βιβλίου. Καθόλου τυχαία δε η επιλογή του τίτλου ''Ο ωκεανός αποκαλύπτεται",τον οποίο αν τον συνδυάσουμε με την εικόνα που βλέπουμε,είναι σαν να ανοίγει μπροστά μας μία υδάτινη πόρτα που μας οδηγεί σε αυτήν την χαμένη πολιτεία. Όπως πολύ σωστά εναρμονισμένες με τον χώρο καί τοποθετημένες μέσα σε αυτόν είναι οι αποχρώσεις του μπλε χρώματος. Αυτές οι διακυμάνσεις καθιστούν την εικόνα πιο ζωντανή,τολμώ να πω καί ρεαλιστική. Το πρώτο βήμα είχε γίνει καί το βιβλίο είχε ήδη κεντρίσει το ενδιαφέρον μου. Θα συνέχιζε,όμως,αυτό να ίσχυε καί στην πορεία; Προφανώς καί η απάντηση θα δινόταν,μόλις θα ολοκλήρωνα την ανάγνωση.

  Ο μύθος με την χαμένη Ατλαντίδα,το αν τελικά υπήρξε καί σε ποιο σημείο του πλανήτη είναι βυθισμένη,είναι κάτι που μας απασχολεί από την αρχαιότητα μέχρι καί τις μέρες μας. Διάφορες θεωρίες,κατά καιρούς,έχουν ακουστεί καί άλλοι τόσοι/ες είναι εκείνοι/ες που τις πιστεύουν καί έχουν ως όνειρο/σκοπό ζωής να τις επιβεβαιώσουν με τον έναν,ή,τον άλλον τρόπο. Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς,όλοι καί όλες,είτε σε μεγαλύτερο είτε σε μικρότερο βαθμό,γοητευόμαστε από οτιδήποτε μοιάζει μυστηριώδες καί ανεξήγητο. Έχει αυτήν την μαγική ικανότητα να δελεάζει το μυαλό μας,καθώς διατηρεί διαχρονικά αναλλοίωτη καί ακμαία την φλόγα της φαντασίας. Τοποθετημένο το βιβλίο μέσα σε αυτό το πλαίσιο,κέρδισε ένα επιπλέον πόντο υπέρ του. Όμως,θα μας έδινε η συγγραφέας κάτι διαφορετικό,ή,θα είχαμε μία επανάληψη των ήδη ειπωμένων σχετικά με αυτόν τον μύθο;

   "Η χίμαιρα αναζήτησης της χαμένης Ατλαντίδας, παρασύρει μια ομάδα νέων ανθρώπων, καθορίζοντας τη ζωή, τα όνειρα και τις καριέρες τους, σε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή απ’ την Αμερική ως την Ευρώπη και απ’ το Αιγαίο ως τον Ατλαντικό Ωκεανό, όπου η προδοσία είναι συνυφασμένη με την εξουσία και ο έρωτας μοιάζει με οφθαλμαπάτη. Ένας ανεκπλήρωτος έρωτας στην εποχή της μεγάλης ακμής της Ατλαντίδας και ένας σήμερα επιστρέφουν, ζητώντας την ολοκλήρωση που τους στέρησαν, αγνοώντας τις πλεκτάνες αίματος, εξουσίας και κυριαρχίας, που έχουν στηθεί γύρω τους. Η αληθινή φιλία δυο ανθρώπων σήμερα αλλά και ο απαγορευμένος έρωτας δυο νέων πριν την πτώση της Ατλαντίδας θα παλέψει και θα δοκιμαστεί μέσα σε μίση, δολοφονίες και μηχανορραφίες που πλέκονται γύρω τους σαν αδιαπέραστος ιστός της αράχνης. Άραγε η αγάπη και η φιλία στο τέλος θα θριαμβεύσουν; Η χαμένη Ατλαντίδα υπήρξε τελικά και βρίσκεται κρυμμένη για αιώνες ολόκληρους κάπου πολύ κοντά που κανείς δεν υποψιάζεται καν ή είναι μια χίμαιρα;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Διαβάζοντας το βιβλίο,η αλήθεια είναι πως με γοήτευσε η ιστορία του καί ο τρόπος που έχει επιλέξει να την πλάσει η συγγραφέας. Με παράλληλη αφήγηση σε παρόν καί παρελθόν,-δίχως το ένα να ''καπελώνει'' το άλλο καί με διακριτά τα όρια μεταξύ τους-,βλέπουμε να εξελίσσεται ομαλά,αβίαστα,άκοπα καί συνεχόμενα η υπόθεση. Μία ιστορία,ο κύκλος της οποίας ξεκινά από το μακρινό παρελθόν καί αποζητά να ολοκληρωθεί στο παρόν,γεμάτη από ίντριγκες,δολοπλοκίες,ακατάπαυστη δράση,μπόλικη δόση φαντασίας,ανατροπών καί πολλών ακόμη στοιχείων που την καθιστούν άκρως ενδιαφέρουσα. Ταυτόχρονα δε με όλα αυτά,η συγγραφέας ενισχύει την πλοκή με θέματα όπως ο έρωτας (ανεκπλήρωτος καί μη),τα προσωπικά συμφέροντα,ο δεσμός καί η αγάπη ανάμεσα στα αδέλφια,η αξία της αληθινής φιλίας,όπως καί η ανάγκη των ανθρώπων να πιστέψουν σε έναν σκοπό,ακόμη καί αν αυτό είναι απλά ένα αποκύημα της φαντασίας....

  Εν ολίγοις,μιλάμε για ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα που διαβάζεται με μία ανάσα καί που με ικανοποίησε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ναι,έχω κι αγαπημένα καί μισητά πρόσωπα μέσα στην ιστορία,αλλά δεν νομίζω πως υπάρχει κάτι το οποίο θα άλλαζα μέσα στο βιβλίο. Αξίζει της προσοχής των φίλων ανάλογων βιβλίων καί όχι μόνο. Αναζητήστε το. Θα δείτε πως ο ωκεανός αποκαλύπτεται... όταν το θέλει καί σε όποιους/ες το επιθυμεί...

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΤΣΟΥΡΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΓΓΕΛΑΚΗ