Έτσι παγώνουν οι σαπουνόφουσκες

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

  «Όλος ο κόσμος πίστευε ότι τίποτα δεν ήταν πιο εύθραυστο, πιο εφήμερο και ντελικάτο από μια σαπουνόφουσκα. Αλλά έκαναν λάθος. Στη σωστή θερμοκρασία και στο κατάλληλο περιβάλλον, ήξεραν να αντιστέκονται».

  Άν καί θέλουμε να πιστεύουμε πως πλέον στην εποχή μας δεν υπάρχουν θέματα που θεωρούνται ως ταμπού καί μπορούν να γίνουν αφορμή για συζητήσεις,κάτι τέτοιο φαίνεται πως δεν συμβαίνει απόλυτα. Πόσες φορές καί εμείς οι ίδιοι/ες επιλέγουμε να μην εκμυστηρευτούμε σε άλλους ανθρώπους σκέψεις καί συναισθήματα γύρω από διάφορα ζητήματα καί καταστάσεις της καθημερινότητας; 

Πώς ο φόβος καί το άγχος για μία πιθανή αρνητική κριτική,ακόμη καί απόρριψη,από τα κοντικά μας καί μη πρόσωπα μπορούν να μας περιορίζουν (εντός κι εκτός εισαγωγικών) καί να καθορίζουν ως έναν βαθμό την ζωή μας; 

Πώς μπορούν τα ''πρέπει'' που βάζει η κοινωνία καί λειτουργούν ως ανασταλτικός παράγοντας; 

Πώς εμείς οι ίδιοι/ες θέτοντας υψηλούς στόχους καί προσδοκίες από τους εαυτούς μας,ακόμη καί μην επιτρέποντας/δικαιολογώντας ένα πιθανό λάθος,βοηθάμε να συντηρούνται ανάλογες πεποιθήσεις;

   Όταν έφτασε στα χέρια μου το βιβλίο της συγγραφέως Μαρί Βαρέιγ,με τίτλο ''Έτσι παγώνουν οι σαπουνόφουσκες" (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας) καί διάβασα περί τίνος πρόκειται,το άφησα στην άκρη,για να το ξεκινούσα την στιγμή που θα ένιωθα έτοιμη για να αποδεχθώ όλα όσα είχε να μου προσφέρει. Βλέπετε,είναι κάποια βιβλία που μιλούν για αλήθειες της ζωής,που πιθανότατα έχουν περάσει από την σκέψη μας σε κάποια στιγμή,ή,ακόμα καί καθημερινά,που εντέλει χρειάζονται καθαρό μυαλό. ΄Ετσι συνέβη καί με το παρόν βιβλίο. Απαλλαγμένη,λοιπόν,από άλλες σκέψεις αφέθηκα στην ιστορία του.

  Σέβομαι την συνειδητή απόφαση μίας γυναίκας είτε να επιλέξει να γίνει μητέρα,είτε να μην αποκτήσει ποτέ παιδί. Αυτό οφείλει να είναι αποδεκτό από όλους κι όλες. Εγώ,αν καί δεν έχω γίνει ακόμα μητέρα,ελπίζω να συμβεί μελλοντικά,αντιλαμβάνομαι πλήρως τις όποιες ευθύνες μπορεί να συνεπάγεται μία τέτοια απόφαση,όχι μόνο για την δική μου ζωή,αλλά κατά κόρον του παιδιού. Διότι,ο ερχομός ενός παιδιού είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορεί να συμβούν,-με δεδομένες τις κατάλληλες συνθήκες-,καί να μας πλημμυρίζει με πληθώρα πρωτόγνωρα θετικά συναισθήματα όπως η ανιδιοτελής,απεριόριστη κι άνευ όρων αγάπη,μα παράλληλα μας γεμίζει με χίλιους δυο φόβους κι ανησυχίες. Ναι,όλες οι μαμάδες θέλουν να είναι τέλειες για τα παιδιά τους,αλλά κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι εφικτό; Μήπως θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως καί οι μαμάδες είναι άνθρωποι καί όχι υπερ-ηρωϊδες; Πώς θα υπάρχουν στιγμές που θα λυγίζουν καί αυτό είναι άκρως φυσιολογικό καί σεβαστό; Πώς είναι φύσει αδύνατο να είναι καθ'όλα άψογες,μα κάνουν ό,τι δυνατόν καλύτερο για τα παιδιά τους κι αυτό αρκεί;

   "Η Οσεάν νιώθει σαν μια σαπουνόφουσκα που κλυδωνίζεται από ένα ρεύμα εχθρικού αέρα. Στα δεκαεννιά της, όσο κι αν υποφέρει που θα αποχωριστεί τη μικρή της αδερφή και όσο κι αν θέλει να μπει στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, επιλέγει να ζήσει με τον πατέρα της και να εγκατασταθεί σε μια μικρότερη πόλη. Κανείς δεν καταλαβαίνει την απόφασή της. Όμως η ίδια γνωρίζει ορισμένα μυστικά που καθιστούν οποιαδήποτε άλλη επιλογή απαγορευτική… H Κλερ μόλις ανακάλυψε ότι είναι έγκυος. Θέλει να το ανακοινώσει σε όλο τον κόσμο, στον φούρναρη, στον ελεγκτή, στον τύπο που την έσπρωξε στις κυλιόμενες και σε εκείνον που έφτυσε τρία χιλιοστά από τα κίτρινα Converse της. Κανείς δεν φαίνεται να προσέχει το μακάριο χαμόγελό της, κι έτσι εκείνη, όπως κάθε Δευτέρα, μπαίνει στη διαφημιστική εταιρεία στις εννιάμισι ακριβώς. Η Εύα είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών, αγαπημένη συγγραφέας και τρυφερή σύντροφος. Δύστροπη και απόμακρη ταυτόχρονα, ταλαιπωρεί την επιμελήτριά της αλλά και όλο τον εκδοτικό οίκο, καθώς βρίσκεται στη διαδικασία συγγραφής του τελευταίου της βιβλίου. Μήπως υπάρχει κάτι που κρύβεται πίσω από την επανειλημμένη αναβολή της να παραδώσει επιτέλους το χειρόγραφό της;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

  

   Διαβάζοντας το βιβλίο καί ακούγοντας τις ιστορίες αυτών των τριών διαφορετικών γυναικών-μητέρων μπορούμε να δούμε την αλήθεια γύρω από το ζήτημα της μητρότητας. Τα τόσα καλά,αλλά καί τα τόσα αντιφατικά που προκύπτουν από εκείνη. Η ειλικρίνεια των σκέψεων καί των συναισθημάτων αυτών των γυναικών σε σχέση με την μητρότητα,αναδεικνύει την πραγματικής της αξία. Θα κάνει όλες τις μητέρες να δουν ένα κομμάτι τους εαυτού τους πάνω στις ηρωϊδες. Θα αποβάλλουν τις όποιες ενοχές μπορεί να νιώθουν,όπως καί να εκφράζονται πλέον ελεύθερες. Διότι,συζητώντας βρίσκονται πιο εύκολα λύσεις σε όποιο πρόβλημα τις απασχολεί... Ένα καλογραμμένο βιβλίο που δεν τιμωρεί,ούτε κρίνει,αλλά αγκαλιάζει με στοργή όλες τις μητέρες.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΑΡΙ ΒΑΡΕΪΓ (Marie Vareille)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Ainsi Gèlent les Bulles de Savon

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΤΕΡΓΙΑ ΚΑΒΒΑΛΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΙΝΩΑΣ