13 ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

Τίτλος: 13 ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ

Από το άκουσμά του,η λογική λέει πως πρόκειται για ένα αισθηματικό μυθιστόρημα. Έτσι δεν είναι; Με δεδομένο πως έχουμε συνδυάσει τα εν λόγω λουλούδια καί δη σε αυτό το χρώμα με τον έρωτα καί την αγάπη,δεν μπορεί να περάσει κάποια άλλη σκέψη από το μυαλό μας. Ή μήπως είναι πιθανή καί κάποια άλλη ερμηνεία,ή,χρήση αυτών;

Αλλά πέρα απ'αυτά θα επιμείνω καί στον αριθμό ''13''. Γιατί επιλέχθηκε ένας μόνος αντί ενός ζυγού αριθμού; Γιατί ''13'' κι όχι ένα άλλο νούμερο; Ξέρω πως υπάρχουν αρκετοί/ες που έχουν γνώσεις σχετικά με τον αριθμό καί το χρώμα των λουλουδιών σε κάποιο μπουκέτο καί το πως μπορούν να ερμηνευτούν,ή,το τι συμβολίζουν,αλλά εγώ για να είμαι ειλικρινής,επιλέγω να κρατήσω τον τίτλο ως ένα ακόμη στοιχείο για την υπόθεση. 

Στην πένα η ανερχόμενη καί με προοπτικές συγγραφέας Εύα Καραφάνταλου. Μία συγγραφέας που θεωρώ πως αν συνεχίσει να δουλεύει πάνω στην γραφή της καί καλύψει τυχόν λάθη,θα έχει μία όμορφη πορεία στον χώρο της λογοτεχνίας. Γιατί το πάθος για την συγγραφή το διαθέτει καί με το παραπάνω καί ο γεμάτος αγάπη τρόπος της που μιλούσε για το βιβλίο της ήταν ο κύριος λόγος που με έπεισε για να το διαβάσω.

"Όταν ο Γιάννης πεθαίνει, μόνο στην Ισμήνη θέλει να πει τι έχει συμβεί. Εκείνη είναι η μόνη που μπορεί να σώσει τη μητέρα του, ενώ αυτός ως οδηγός έχει την υποχρέωση να την προστατέψει. Ένας παιδικός έρωτας γίνεται η αιτία δύο άνθρωποι να παραμείνουν ενωμένοι, ακόμα κι όταν ο ένας πεθαίνει, μέχρι να εκπληρωθεί το πεπρωμένο τους. Δύο άνθρωποι που ήταν γραφτό να είναι μαζί στη ζωή, αλλά τελικά κατάφεραν να είναι μαζί στον θάνατο." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Το πρώτο καρδιοχτύπι σημαδεύει την ζωή όλων των ανθρώπων με πολλούς τρόπους. Πολλοί/ες ισχυρίζονται πως δεν ξεχνιέται ποτέ,ακόμη κι αν δεν υπήρχε η επιθυμητή ανταπόκριση από την άλλη πλευρά. Έτσι καί η κύρια πρωταγωνίστριά μας θα μας αφηγηθεί την δική της πρώτη επαφή με το αίσθημα του έρωτα ούσα έφηβη καί έπειτα ως ενήλικη. Η συγγραφέας έχει πιάσει τον παλμό της εφηβικής ψυχής καί αναδεικνύει όλες της πτυχές της. Αυτό που θα επιθυμούσα θα ήταν να υπάρχει μία πιο ομαλή μετάβαση στην ιστορία από την εφηβεία προς την ενηλικίωση των προσώπων της ιστορίας. Έστω λίγες επιπλέον λεπτομέρειες. Χωρίς,βέβαια,αυτό να σημαίνει πως το κείμενο δεν είναι κατανοητό. Αντιθέτως,το χαρακτηρίζει το οικείο λεξιλόγιο,οι γλαφυρές περιγραφές,οι ρεαλιστικοί,-άλλοτε εύθυμοι κι άλλοτε συγκινησιακά φορτισμένοι-,διάλογοι,καθώς καί η γρήγορη ροή των γεγονότων από την μέση καί μέχρι το τέλος.

Η συγγραφέας επιλέγει να μας μιλήσει για το ζήτημα του έρωτα,της ζωής καί του θανάτου μέσα από ένα άλλο πρίσμα,που δεν το αναμένουμε εύκολα από μία νέα συγγραφέα. Παρ'όλ'αυτά,θα αναδείξει αυτά τα θέματα με προσοχή καί σεβασμό. Εμένα με ικανοποίησε ο τρόπος που τα διαχειρίστηκε,αφού το μεταφυσικό στοιχείο,-στην πρέπουσα δόση-,ήρθε για να ολοκληρώσει την σκέψη της καί να γίνει όλη η ιστορία του βιβλίου πιο ενδιαφέρουσα για το αναγνωστικό κοινό. Καί κυρίως να μας δείξει πως κάθε τέλος οφείλουμε να το βλέπουμε ως μία νέα αρχή που μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο αύριο,ή,ακόμη πως ένα τέλος δεν είναι πάντα οριστικό...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24 Γράμματα.