Το χρέος

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Κυκλοφόρησε πρόσφατα απ΄τις εκδόσεις Λιβάνη το νέο βιβλίο της συγγραφέως Σταυριανής Στεφάνου,με τίτλο ''Το χρέος''. Ένα μυθιστόρημα που ταιριάζει αρμονικά το αισθηματικό στοιχείο με σοβαρά ζητήματα που μας απασχολούν ως κοινωνία. Για μένα ήταν η πρώτη φορά που θα ερχόμουν σε επαφή με την πένα της συγγραφέως καί μία γλυκειά αδημονία με είχε κατακλύσει. 

Αφήστε που καί ο τίτλος του βιβλίου δεν με άφηνε σε ησυχία. 

''Το χρέος''.

Άραγε,για ποιο χρέος θα μας μιλούσε η συγγραφέας; 

Καί με ποιον τρόπο θα έπρεπε να το ''ξεπληρώσουν'' τα πρόσωπα της ιστορίας καί μαζί τους κι εμείς; 

Χρέος απέναντι.... σε αγαπημένα μας πρόσωπα; 

... σε κάποιον σκοπό; 

... στις επιθυμίες καί στα όνειρά μας;

... στον ίδιο μας τον εαυτό;

... σε κάτι άλλο;

"Η παρατεταµένη ανεργία του Κωνσταντίνου και της Σοφιάννας κλυδωνίζει και τελικά διαλύει τη σχέση τους. Εκείνη τον εγκαταλείπει αναζητώντας την τύχη της στην Ιορδανία. Εκείνος, πληγωµένος, θα ακολουθήσει τη µοναδική επαγγελµατική ευκαιρία που του παρουσιάζεται. Με εφόδιο την αγάπη του για το περιβάλλον, φτάνει στην Κάρπαθο, µα εκεί ούτε που φαντάζεται τι του έχει γράψει η µοίρα. Όταν ο καπετάν Ζαχαρίας θα του διηγηθεί την ιστορία ενός ακατοίκητου νησιού, της Σαρίας, θα ξεκινήσει για τον Κωνσταντίνο το ταξίδι της έµπνευσης και της συγγραφής µιας νουβέλας. Ιστορία και φαντασία θα τον οδηγήσουν χίλια χρόνια πριν, στον 10ο αιώνα... Ανήµερα της τέλεσης ενός γάµου, αιµοδιψείς Σαρακηνοί πειρατές από τη Σαρία εισβάλλουν σε κάποιο χωριό της βόρειας Καρπάθου, αρπάζοντας τη νύφη κι άλλες είκοσι µία νεαρές Καρπάθιες. Το µέλλον των κοριτσιών είναι προδιαγεγραµµένο: σκλαβοπάζαρα και χαρέµια. Όταν ο πρωτοσύµβουλος του εµίρη σκίζει µε το γιαταγάνι το νυφικό της Σοφιάς, τα πάντα στην αιµοσταγή ψυχή του ανατρέπονται. Αλλόκοτα σχέδια και µηχανορραφίες θα στηθούν από µέρους του, µε σκοπό να τη γλιτώσει από τα σκλαβοπάζαρα της Μεσογείου. Στο σουρεαλιστικό αυτό σκηνικό όλα µοιάζουν πιθανά...'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Διαβάζοντας το βιβλίο,αρχικά έχουμε την αίσθηση πως θα διαβάσουμε πάλι μία από τα ίδια,όμως η συγγραφέας γρήγορα καταρρίπτει αυτήν την λανθασμένη άποψή μας. Με λόγο στρωτό κι ακατάπαυστο θα πλάσει όχι μία,αλλά δύο ιστορίες που θα ξετυλιχθούν παράλληλα μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Δύο ιστορίες με κοινούς παρανομαστές τον έρωτα,τις κακουχίες,την ματαιοδοξία των ανθρώπων,την αδικία,την προσφορά στον συνάνθρωπο,την απληστία,αλλά καί τις δεύτερες ευκαιρίες. Αλλά για να είμαι ειλικρινής αυτό,που με έκανε να δω με πιο θετική ματιά καί να μου αφήσει καλές εντυπώσεις η πλοκή του βιβλίου,ήταν ο τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας θίγει το ζήτημα της οικολογικής συνείδησης καί της προστασίας του περιβάλλοντος απ'όλους κι όλες μας. Προσαρμοσμένο με τέτοιον τρόπο μέσα στην πλοκή που δεν χωλαίνει κάπου,ούτε μας φαίνεται γραφικό,ή,κουραστικό. Απλά στέκει εκεί να μας μιλάει για το χρέος μας (εξ ου καί ο τίτλος) απέναντι στον πλανήτη καί την διαφύλαξη της χλωρίδας καί της πανίδας καί κατ'επέκταση της ίδιας μας της ζωής.

Λοιπά θετικά στοιχεία βιβλίου:

- Πληθώρα συναισθήματα,

- Πολυδιάστατος χαρακτήρας υπόθεσης,

- Αληθοφάνεια προσώπων,γεγονότων καί διαλόγων,

- Πολύ καλή σκιαγράφηση χαρακτήρων προσώπων,

- Αδιάκοπη καί γρήγορη ροή γεγονότων,

- Μεστά κεφάλαια καί γλαφυρές περιγραφές εικόνων.

Ένα ιδιαίτερο βιβλίο που σας προτρέπω να το αναζητήσετε κι εσείς. 

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΣΤΑΥΡΙΑΝΗ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΛΙΒΑΝΗ