ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

«…Οι λέξεις έχουν δύναμη. Οι λέξεις έχουν δική τους ζωή. Λέξεις μετρημένες, ημιτελείς, ξεκάρφωτες, επίμαχες, αδέσποτες. Λέξεις άτυχες, λυπητερές, ραγισμένες, σκόρπιες, μυγιάγγιχτες, ανυπόταχτες. Λέξεις φορτισμένες και απόκρυφες. Λέξεις ατσαλάκωτες και υπερβολικές. Λέξεις νοσηρές. Λέξεις επικίνδυνες. Οι λέξεις είναι αθώες, αλλά γίνονται επικίνδυνες όταν δεν έχουμε συμφιλιωθεί με τη σημασία τους…»

Επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός το αισθηματικό-κοινωνικό μυθιστόρημα της συγγραφέως Φιλομήλας Λαπατά,με τίτλο ''Επικίνδυνες λέξεις'' καί είναι μία πολύ καλή αφορμή είτε για να γνωρίσει κάποιος/α την πένα της συγγραφέως,είτε να διαβάσει το βιβλίο για πρώτη φορά. Ένα βιβλίο που σε παρασύρει σε ένα ξέφρενο χορό αντιφατικών συναισθημάτων τόσο από το αρχικό κοίταγμα στο πολύ όμορφο εξώφυλλό του,όσο καί από την δυναμική του κατά τ'άλλα δωρικού του τίτλου...

''Επικίνδυνες λέξεις''...

Μα μπορούν οι λέξεις να θεωρηθούν ως επικίνδυνες; Ή μήπως το νόημα που εσωκλείεται σε αυτές μαζί με τον τρόπο που τις προφέρουμε καί τις χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο;

''Ζήλια,οικογένεια,γάμος,φυγή,εξ αδιαιρέτου,διαζύγιο,συγγνώμη'' 

Όχι. Δεν είναι μόνο κάποιες τυχαίες σκόρπιες λέξεις που κοσμούν το εξώφυλλο του βιβλίου,αλλά λέξεις η σημασία καί η παρουσία των οποίων στην ζωή των προσώπων του βιβλίου που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο...

Η λαϊκή παροιμία λέει πως ''η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει,μα κόκκαλα τσακίζει''. Κι εγώ θα έρθω να προσθέσω πως τσακίζει ψυχές,συναισθήματα,σκέψεις,επιθυμίες,όνειρα,αλλά καί ανθρώπινες σχέσεις σε όλα τα επίπεδα... Κι αυτό θα το διαπιστώσουμε διαβάζοντας όχι μόνο το βιβλίο,αλλά παρατηρώντας τα πάντα γύρω μας στην αληθινή ζωή. Γιατί,αν το καλοσκεφτούμε,μέσα στο βιβλίο θα βρούμε μία μικρή απεικόνιση των οικογενειών καί κατ'επέκταση των κοινωνιών όπου ζούμε...

''Οι δίδυμες Μυρσίνη και Αταλάντη Κορωναίου, όμοιες σαν δυο σταγόνες νερό, αλλά εντελώς ανόμοιες στον χαρακτήρα, διαλέγουν από μικρές τους ρόλους της καλής και της κακής κόρης, αντίστοιχα, και θυσιάζουν, με γρήγορες μαχαιριές στον βωμό του μίσους, την αδελφική τους αγάπη. Καθώς μεγαλώνουν, μπλέκονται σ’ έναν αγώνα αλληλοεξόντωσης, ο οποίος θα τις οδηγήσει σε ακραίες επιλογές ζωής και στην τραγωδία, μέχρι να συμφιλιωθούν με τη σημασία που έχουν οι επικίνδυνες λέξεις: οικογένεια, εξ αδιαιρέτου, ζήλια, γάμος, διαζύγιο, φυγή και συγγνώμη.'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Η οικογένεια είναι η αρχή μας καί η σταθερά μας στην ζωή. Η αλήθεια είναι πως επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την μετέπειτα πορεία μας. Υπάρχουν,βέβαια,καί οι φορές που οι οικογένειες έχουν καθορίσει την ζωή μας από την αρχή έως καί το τέλος,δίχως να αφήνουν περιθώρια για αλλαγές... Σε αυτό αξίζει να προσθέσουμε το γεγονός πως όλοι οι άνθρωποι,καλώς ή κακώς,θα περάσουμε διάφορες καταστάσεις,όμορφες ή δυσάρεστες,που θα δοκιμάσουν τα όρια καί τις αντοχές μας. Με δύναμη ψυχής θα προσπαθήσουμε να επιβιώσουμε,ακόμη κι αν χρειαστεί να θυσιάσουμε κάτι από τον εαυτό μας. Η ελπίδα,η αγάπη καί η συγχώρεση γίνονται,όμως,φάροι που με το φως τους διώχνουν μακρυά το όποιο σκοτάδι καί μας επιτρέπουν να αισιοδοξούμε.

Μπορεί να μην διαβάσουμε μία πρωτότυπη ιστορία,αλλά η συγγραφέας διαθέτει αυτό το κάτι που μεταμορφώνει καί τα πιο συνηθισμένα πράγματα σε κάτι αξιόλογο καί ενδιαφέρον. Σε κάτι που αξίζει να διαβάσουμε καί να μην το προσπεράσουμε τόσο εύκολα... Η πένα της τόσο καθηλωτική καί λυτρωτική την ίδια στιγμή αγκαλιάζει την σκέψη καί την ψυχή μας. Εγώ δεν θα πάψω να εκφράζω την εκτίμηση μου για την συγγραφική δεινότητα της δημιουργού,που για ακόμη μία φορά με άφησε με πολύ καλές εντυπώσεις. Σας προτρέπω,λοιπόν,να το αναζητήσετε κι εσείς.

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΛΑΠΑΤΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ