Τα Βασίλεια

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Ο συγγραφέας Αλέξανδρος Καψοκόλης,μετά το πρώτο του μυθιστόρημα ''Το Άβατο: Η ματωμένη γη'' επανέρχεται δυναμικά στα λογοτεχνικά δρώμενα με το νέο του μυθιστόρημα,με τίτλο ''Τα Βασίλεια'',που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Βακχικόν. Ένα βιβλίο πολυαναμενόμενο για τους λάτρεις της φανταστικής λογοτεχνίας κι ανάμεσά τους κι εγώ. Βλέπετε,με είχε ιντριγκάρει από το άκουσμα καί μόνο της επικείμενης κυκλοφορίας του. Άραγε,θα ανταποκρινόταν στις αναγνωστικές μου προτιμήσεις,ή,όχι; Για να το διαπιστώσω,έπρεπε να το διαβάσω. Όπερ κι εγένετο.

Περιγραφή:

Έτσι πέφτουν τα Βασίλεια, σκέφτηκε ο Καπετάνιος και χάιδεψε το κομμάτι ξύλου που του είχε αφήσει η μητέρα του και το είχε συνέχεια κρεμασμένο στον λαιμό του.

Έτσι μοιάζει η κόλαση από ψηλά, σκέφτηκε ο Ντορφ και λιποθύμησε πάνω στον σταυρό που τον είχαν καρφωμένο.

Ίσως αυτή τελικά να ήταν και η πραγματική τέχνη του πολέμου, έστω και με μια παραλλαγή: Να γνωρίζεις καλά τον εχθρό σου, αλλά ακόμη καλύτερα να μη γνωρίζεις ποτέ τον πραγματικό εχθρό σου.

Όλοι εναντίον όλων, αυτή ήταν η λύση;

Τα δώδεκα Βασίλεια δημιουργήθηκαν σε έναν τόπο αρκετά πλούσιο και απέραντο. Έπειτα από αμέτρητους πολέμους, οι άνθρωποι των Βασιλείων αυτών κατάφεραν να συνυπάρχουν ειρηνικά μεταξύ τους. Μοναδικός εχθρός τους πλέον ήταν οι βάρβαρες φυλές των Κάτω Χωρών και αυτό που τους χώριζε και τους προστάτευε από εκείνους ήταν η απέραντη θάλασσα που είχαν αναμεσά τους. Όσες φορές την είχαν διασχίσει οι βάρβαροι με σκοπό να τους κατακτήσουν, κατέληγαν να επιστρέφουν ηττημένοι, με βαριές απώλειες. Η τελευταία φορά όμως που το επιχειρούν διαφέρει από τις προηγούμενες. Ένας νέος αρχηγός τούς οδηγεί, και ίσως καταφέρει να αλλάξει την ιστορία των Βασιλείων μια για πάντα.

Πολλάκις έχω αναφερθεί στην αγάπη μου προς τα βιβλία που ανήκουν σττο είδος της φαντασίας. Όσο μεγαλώνω,τόσο πιο πολύ πιστεύω πως οι ιστορίες ανάλογων βιβλίων δεν απέχουν τόσο πολύ από την πραγματικότητα,αφού αν το καλοσκεφτούμε,παρατηρούμε να απεικονίζονται διάφορες εκδοχές των σύγχρονων καί μη κοινωνιών μέσα σε ένα εξωπραγματικό,ουτοπικό,δυστοπικό,μελλοντικό κι ούτω καθεξής σκηνικό. Κι εκτός αυτού,δεν είναι λίγα τα μηνύματα με τελικό αποδέκτη το αναγνωστικό κοινό,δηλαδή εμάς. 

Δεν έχω διαβάσει το προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα (σίγουρα θα το αναζητήσω) για να μπορώ να διαπιστώσω αν υπάρχει μία πιθανή εξέλιξη στην γραφή του,ή,όχι. Μα μπορώ να πω με σιγουριά πως μιλάμε για ένα καλογραμμένο βιβλίο με ορθή δομή καί σφιχτοδεμένη πλοκή. Η αληθοφάνεια των προσώπων καί του όλου σκηνικού έρχεται να συνδυαστεί άψογα με την φαντασία,παρουσιάζοντάς μας εντέλει έναν κόσμο που αν καί εκ πρώτης όψεως μοιάζει απροσδιόριστος,θα μπορούσαν όλα όσα διαδραματίζονται μέσα σε αυτόν αρκετά χρόνια πίσω,να έχουν συμβεί την περίοδο του Μεσαίωνα στην Ευρώπη. Τότε που επικρατούσε ο σκοταδισμός. Καταπατούνταν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ήταν εμφανέστατη η ανισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα. Καί πολλά ακόμα...

Διαβάζοντας το βιβλίο,κάλλιστα,θα μπορούσαμε να το κατατάξουμε σε εκείνα τα μυθιστορήματα που ανήκουν στο είδος της επικής φαντασίας,καθώς θα συναντήσουμε αρκετά πρόσωπα στην θέση των ηρώων - αντιηρώων,έντονες καί καθηλωτικές μάχες θα λάβουν χώρα,οι περιγραφές των εικόνων θα αποδίδουν απόλυτα αυτήν την φρίκη καί βιαιότητα του πολέμου,ενώ οι ανατροπές θα εμφανίζονται σε καίρια σημεία της αφήγησης. Θεωρώ πως τίποτα καί κανένας/καμία δεν έχει τυχαία βρεθεί εκεί. Όλα κι όλοι/ες αποτελούν συνδετικό κρίκο της αλυσίδας,ώστε να έχουμε ένα άρτιο σκηνικό καί κατ'επέκταση κείμενο. 

Εν κατακλείδι,μιλάμε για ένα πολύ καλό μυθιστόρημα που με ικανοποίησε καί σας προτρέπω να αναζητήσετε κι εσείς με την σειρά σας.

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:  ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΨΟΚΟΛΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΒΑΚΧΙΚΟΝ