FERALIS

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Ανέκαθεν γοητευόμουν από λατινικές φράσεις καί λέξεις. Θέλετε σε αυτό να έπαιξε σημαντικό ρόλο είτε αυτή η λυρικότητα που εκπέμπουν καί τις συντροφεύει προφέροντάς τις,είτε το γεγονός πως τις περιβάλλει μία διαγχρονική καί ασίγαστη αίσθηση μυστηρίου,η αλήθεια είναι πως κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον μου. Ή πιο σωστά,την περιέργειά μου που μεταφράζεται ως επιθυμία για γνώση το τι σημαίνουν,ή,μπορεί να συμβολίζουν. Ειδικά,όταν πρόκειται για ένα πιθανό ‘’πάντρεμά’’ τους με λογοτεχνικά έργα,η λαχτάρα μου,να έρθω σε επαφή με αυτά,αυτομάτως πολλαπλασιάζεται...

Ακούγοντας,λοιπόν,για πρώτη φορά τον τίτλο του νέου βιβλίου της συγγραφέως Βάλιας Καραμάνου,με τίτλο ‘’FERALIS’’,που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Φιλιππότη,δεν ντρέπομαι να πω πως ‘’ξύπνησε’’ αυτό το αίσθημα γλυκειάς περιέργειας. Παράλληλα,δύο καίρια ερωτήματα ήρθαν να ‘’ταράξουν’’ τα γαλήνια νερά της σκέψης μου...

Άραγε,ποια η ελληνική ερμηνεία της λέξης ‘’feralis’’;

Πόσο σημαντική μπορούσε να θεωρηθεί ως στοιχείο για την πλοκή,ώστε να γίνει ο τίτλος του βιβλίου;

H απάντηση στο τι σημαίνει η λέξη ‘’feralis’’ ήρθε από τα χείλη της ίδιας της συγγραφέως (ούσα φιλόλογος) καί δεν είναι άλλη από το ‘’νεκρικός’’. Με δεδομένο πως μιλάμε για ένα βιβλίο μυστηρίου,με ενδεδειγμένη την παρουσία του μεταφυσικού στοιχείο,είχε μόλις αρχίσει να μπαίνει το πρώτο κομμάτι του παζλ. Όμως,πώς θα εξελισσόταν από εκεί καί πέρα;

Όπως προείπα,η συγγραφέας είναι φιλόλογος κι αυτό εξ ορισμού μας προκαταβάλει πως θα έχουμε στα χέρια μας ένα άρτιο καί καλογραμμένο βιβλίο από άποψη δομής,εκφραστικών μέσων καί λεξιλογίου. Βέβαια,αυτό δεν παύει να κρύβει κι έναν ενδεχόμενο φόβο πως η δημιουργός είτε μπορεί να στερήσει το πηγαίο αίσθημα που θα προέκυπτε από την ανάγνωση του βιβλίου καί να είχαμε ένα πιο μονότονο κι αυστηρό (εντός κι εκτός εισαγωγικών) κείμενο,είτε στην προσπάθειά της να πείσει το αναγνωστικό κοινό,να χρησιμοποιούσε βερμπαλισμούς,συγγραφικά κλισέ,ή,ανεπιθύμητες λοιπές φιοριτούρες.

Ξεκινώντας να διαβάζω το βιβλίο,η πρώτη ευχάριστη έκπληξη ήταν πως,ευτυχώς,η συγγραφέας δεν έπεσε σε κάποιο από τα λάθη που αναφέρω άνωθεν. Αντιθέτως,θεωρώ πως εκπροσωπεί άψογα την ιδιότητά της ως φιλολόγου,με την κυριολεκτική ερμηνεία της λέξης,που δεν είναι άλλη από την φίλη του λόγου,την φίλη των λέξεων. Εκείνη που αγαπά τις λέξεις καί τις τοποθετεί στην θέση που τους αξίζει. Δεν τις χαραμίζει ένεκα εντυπωσιασμού. Δεν τις χρησιμοποιεί ασύστολα,αλλά με σεβασμό,προσοχή καί φροντίδα,όπως καθετί πολύτιμο. Κάθε λέξη έχει αξία καί βρίσκεται σε εκείνη την θέση που πρέπει,ώστε να αναδειχθεί το νόημα της ιστορίας,αλλά καί να υπάρχει μία ομαλή ροή σε όλο το κείμενο.

''Η Όλγα, μια γυναίκα γύρω στα σαράντα, χάνει την δουλειά της στην Αθήνα και αναγκάζεται να μετακομίσει προσωρινά στο σπίτι της συντηρητικής θείας της σ' ένα παραθαλάσσιο χωριό έξω από το Κιάτο, την Άρια. Εκεί προσπαθεί να επουλώσει τα τραύματά της και να αποκτήσει ξανά τον έλεγχο της ζωής της. Ωστόσο, η ακτή της Άριας με τον ερειπωμένο φάρο ξυπνά επώδυνες μνήμες μέσα της που με έναν παράδοξο τρόπο αποκτούν σάρκα και οστά. Η γνωριμία της μάλιστα με τις δύο αδερφές, των οποίων η εκκεντρική ζωή ταράζει το χωριό, θα την οδηγήσει σε μεταφυσικές αναζητήσεις και ερωτικά διλήμματα με μοιραία κατάληξη.'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Άν καί η ιστορία του βιβλίου είναι καθαρά προϊόν μυθοπλασίας,αυτό ως στοιχείο δεν αφαιρεί τίποτα από την βαθύτερη ουσία του. Εδώ θα ήθελα την προσοχή σας. Ναι,η μυθοπλασία πολλές φορές εμπνέεται από την αληθινή ζωή καί μας παρουσιάζει αληθοφανείς καταστάσεις καί πρόσωπα,μα πάντα ξέρουμε πως δεν είναι κάτι πραγματικό. Αντιθέτως,η συγγραφέας Βάλια Καραμάνου,μέσα από το παρόν νέο της μυθιστόρημα,μας παρουσιάζει μία ιστορία βαθειά αληθινή κι ανθρώπινη. Όχι,μην μπερδεύεστε. Όλα όσα αναφέρει στις 187 σελίδες του βιβλίου της είναι η πιο ακριβής απεικόνιση της εποχής μας σε πολλούς τομείς της καθημερινότητάς μας. Από τις συνθήκες διαβίωσης,την εργασία,τις διαπροσωπικές σχέσεις (ερωτικές,φιλικές,συγγενικές),τις βαθύτερες ανάγκες καί σκέψεις μεγάλης μερίδας των σύγχρονων γυναικών έως καί τα ήθη καί τις συνήθειες των κατοίκων της επαρχίας,με τις όποιες προκαταλήψεις,τα δήθεν ''πρέπει'' καί την φανερή αντίθεση του ''φαίνεσθαι'' καί του ''είναι''. Καί μέσα σε όλα αυτά,αυτή η πρέπουσα δόση μυστηρίου καί αγωνίας που γεννάται από την παρουσία του μεταφυσικού στοιχείου.

Κλείνοντας,αισίως,το βιβλίο (που δεν ήθελα να τελειώσει) ξέρετε τί κατάλαβα; Πώς το μεταφυσικό στοιχείο έρχεται να μας αποδείξει πως οφείλουμε να βρούμε την δύναμη καί να ‘’παλέψουμε’’ ενάντια σε ό,τι μας φοβίζει καί μας κρατά δέσμιους/ες του. Να ανοίξουμε τα φτερά μας καί να πετάξουμε ελεύθεροι/ες μακρυά. Μόνο τότε θα βρούμε προσωπική ισορροπία καί γαλήνη. Ναι,είναι ένα πολύ καλό καί αξιόλογο βιβλίο,που σας προτρέπω να αναζητήσετε κι εσείς. Εγώ το απήλαυσα!

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΒΑΛΙΑ ΚΑΡΑΜΑΝΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ