Οι ατάσθαλες

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Ειλικρινά,πόσες φορές διαβάζετε τις αφιερώσεις των συγγραφέων που υπάρχουν στις αρχικές σελίδες των βιβλίων; Εγώ ποτέ! Μα να που οι κανόνες είναι για να σπάνε. Πιάνοντας στα χέρια μου το νέο βιβλίο της συγγραφέως Ειρήνης Νομικού,με τίτλο ''Οι ατάσθαλες" (κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λυκόφως),θέλετε η τύχη,η μοίρα,ή,όπως εσείς επιθυμείτε να το αποκαλέσετε,μα το βλέμμα μου έπεσε στην αφιέρωση της συγγραφέως. Μία αφιέρωση αλλιώτικη καί μη αναμενόμενη σχετικά με αυτό που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να έχει να κάνει το βιβλίο (θα καταλάβετε στην πορεία τι εννοώ). Η αφιέρωση έλεγε ''Ένα βιβλίο για τις γυναίκες,αφιερωμένο στους άντρες''. Δεν ξέρω για εσάς,αλλά εμένα το άκουσμά του με έκανε να θέλω να διαβάσω άμεσα το βιβλίο. Οπότε,το αναγνωστικό ταξίδι μόλις άρχιζε... 

Άραγε,ποιες είναι οι ατάσθαλες που γίνονται οι πρωταγωνίστριες καί εμπνέουν την συγγραφέα ως προς τον τίτλο καί την υπόθεση του βιβλίου; Η απάντηση στην περίληψη του οπισθοφύλλου που ακολουθεί.

''Οι ατάσθαλες, γυναίκες που προκαλούν συμφορές, κυριολεκτικά ή μεταφορικά. Κάθε μία, από τη θέση της και με την οπτική της, σχολιάζει μέσα από την ιστορία της τα έμφυλα χαρακτηριστικά και τους ρόλους που η σημερινή κοινωνία προσδίδει στη γυναίκα. Άλλες επαναστατούν και βγάζουν τη γλώσσα, άλλες τα καταπίνουν και αφήνουν να τις καθορίσουν." 

Έχοντας διαβάσει το προηγούμενο βιβλίο της συγγραφέως ήξερα περίπου που θα κινούμασταν μέσα στο παρόν. Η συγγραφέας μέσα από τα έργα της δίνει μία διαφορετική πνοή στα κοινωνικά μυθιστορήματα,καθώς εντέχνως αποφεύγει το όποιο μελό,τα διάφορα ''κλισέ'',ή,το ανείπωτο δράμα. Αντιθέτως,μας προσφέρει έργα με έντονο κοινωνικό στοιχείο,που αντανακλούν τα δεδομένα της σύγχρονης εποχής,δίχως να γίνονται κουραστικά,καταθλιπτικά καί μονότονα.

Άν καί μιλάμε για μία συλλογή 22 αυτοτελών διηγημάτων,διαβάζοντας το βιβλίο,έχουμε την αίσθηση πως έχουμε να κάνουμε με ένα ενιαίο κείμενο. Κοινός παρανομαστής η γυναικεία σκέψη καί συμπεριφορά,όσον αφορά τις προσωπικές σχέσεις με τους διάφορους άνδρες που περνούν,ή,πέρασαν από την ζωή τους καί τις σημάδεψαν είτε με καλό,είτε με άσχημο τρόπο. Καί για να σας προλάβω,όχι το βιβλίο δεν απευθύνεται μόνο σε γυναίκες,αλλά καί σε άνδρες που επιθυμούν να το διαβάσουν καί να δουν τις σχέσεις υπό το πρίσμα της γυναικείας ματιάς.

Προσωπικά αγάπησα το ευθύ,χιουμοριστικό,ρομαντικό,κατά τόπους σκωπτικό κι ανάλαφρο χιούμορ της συγγραφέως που έρχεται να αγκαλιάσει στο σύνολό τους όλα τα διηγήματα που περιέχονται μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Όλα τα κείμενα εξέπεμπαν μία ειλικρίνεια καί αληθοφάνεια,που όχι μόνο δεν σου επέτρεπαν να ρίξεις το βλέμμα σου αλλού,αλλά έμοιαζαν σαν ιστορίες που έχουμε ζήσει εμείς οι ίδιοι/ες,ή,κάποιο γνωστό μας πρόσωπο. Και κάπου εδώ να πω το πόσα άρτια έχει συνδυαστεί η εικόνα του εξωφύλλου του βιβλίου μαζί με το νόημα των διηγημάτων. Αυτός ο συνδυασμός άσπρου καί μαύρου χρώματος καί οι πινελιές του κίτρινου είναι ό,τι πιο ταιριαστό. 

Εν κατακλείδι,''Οι ατάσθαλες'' είναι ένα καλογραμμένο κι ευνόητο βιβλίο που μου κράτησε πολύ καλή συντροφιά. Ένα βιβλίο που θα σας κάνει να σκεφτείτε το πως οι επιλογές μας,ή,ακόμη κι αυτές που μας επιβάλλουν κι εμείς δεχόμαστε,μας επηρεάζουν άρδην. Καί κάτι ακόμα. Το μερίδιο ευθύνης μας,κάποιες φορές,είναι μεγαλύτερο απ'όσο φανταζόμαστε.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.