Η συνομωσία του Δράκου

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Ο συγγραφέας Σπύρος Πηγαδίτης,μόλις με το πρώτο του βιβλίο το οποίο ανήκει στο είδος του αστυνομικού/δικαστικού θρίλερ,θέτει στέρεες βάσεις για μία πολλά υποσχόμενη πορεία στον χώρο της εγχώριας λογοτεχνίας. Το βιβλίο ‘’Η συνομωσία του Δράκου” δεν είναι ένα ακόμη ανάμεσα στα τόσα. Αλλά μέσα στις 446 του σελίδες θέτει επί τάπητος ζητήματα που μοιάζουν σαν άλλη ‘’καυτή πατάτα’’ στα χέρια εκείνων που με τον έναν,ή,τον άλλον τρόπο κατέχουν την εξουσία καί είναι αρμόδιοι για την λήψη των όποιων αποφάσεων. Ο συγγραφέας δεν χαρίζεται,αλλά επιλέγει να πει αλήθειες. Ναι,ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος καί δεν παύει να υπάρχει κι εκείνη η μερίδα των ανθρώπων (σε διάφορες κρατικές θέσεις καί μη) που παρανομούν φανερά καί ασύστολα,δίχως να νιώθουν τύψεις,ή,ηθικούς φραγμούς. Καλύτερα,όμως,ας τα πιάσω από την αρχή.

Κάθε ειδεχθές έγκλημα που λαμβάνει χώρα μπορεί να προκαλέσει ‘’θύελλα’’ αντιδράσεων καί ανάλογων συναισθημάτων στην κοινωνία καί κατ’επέκταση στους πολίτες που κατοικούν μέσα σε αυτήν. Πόσω μάλλον,όταν μιλάμε για την ύπαρξη ενός κατά συρροή δολοφόνου που παραμονεύει στο σκοτάδι καί αφήνει πίσω του,το ένα μετά το άλλο,αθώα θύματα. Το αίμα απαιτεί φόρο αίματος καί εκδίκησης. Ή πιο σωστά,οι πολίτες είναι εκείνοι που ‘’διψούν’’,όχι για νερό,μα για απονομή της δικαιοσύνης. Μια δικαιοσύνη,οι οποφάσεις της οποίας με έναν συγκεκριμένο τρόπο,ουσιαστικά,θα ικανοποιούν το κοινό αίσθημα,δίχως να εξετάζουμε αν θα λειτουργούν καί αποτρεπτικά σχετικά με την τέλεση ανάλογων εγκλημάτων μελλοντικά. 

Καλή τη πίστη,θέλω να υποθέτω πως η δικαιοσύνη λειτουργεί με ορθό σκεπτικό καί δεν παρασύρεται από τα ‘’θέλω’’ της κοινωνίας. Η δικαιοσύνη πρέπει να είναι αδέκαστη. Να αναζητά τον ένοχο καί να τον κρίνει βάσει αποδεικτικών στοιχειών,χωρίς να υποκύπτει σε εκβιασμούς,ή,στην εκπλήρωση προσωπικών συμφερόντων. Ή τουλάχιστον,έτσι θα έπρεπε να είναι... 

Βέβαια,δεν παύει να μας δημιουργούνται κάποια ερωτήματα του τύπου:

Τί γίνεται,όμως,όταν η δικαιοσύνη χειραγωγείται από τρίτους,εξωγενείς παράγοντες; 

Μπορούμε ως πολίτες να της έχουμε εμπιστοσύνη,όταν έχουν υπάρξει φορές που έχουν αδικηθεί καί τιμωρηθεί (ακόμη καί με θάνατο) άνθρωποι που ήταν αθώοι αναφορικά με την διάπραξη εγκλημάτων που τους έχουν αποδοθεί;

Άραγε,πώς μπορούν να συνεχίζουν την ζωή τους όλοι εκείνοι που έχουν αδικήσει αθώους ανθρώπους; Δεν αισθάνονται ενοχές; 

Το βάρος της πλάστιγγας γυρίζει υπέρ του προσωπικού συμφέροντος έναντι της αξίας της ανθρώπινης ζωής;

Κι εκείνοι που πάλεψαν για την προάσπιση της αθωότητας αυτών των ανθρώπων,αλλά δεν τα κατάφεραν,πώς συνέχισαν να ζουν με αυτήν την συνθήκη; 

Μπορεί,έστω κι αργά,ερχόμενη η αλήθεια στο φως να σημάνει την τιμωρία των πραγματικών ενόχων καί την ηθική δικαίωση όσων λανθασμένα βρέθηκαν σε αυτήν την δυσμενέστατη θέση;

Ξέρω πως αν ένας άνθρωπος κριθεί ένοχος,του απαγγελθεί η θανατική ποινή καί εντέλει,εκτελεστεί,δεν θα επιστρέψει πίσω,ακόμα κι αν μετά από χρόνια μαθευτεί η αλήθεια. Αυτό,όμως,δεν σημαίνει πως δεν οφείλει η δικαιοσύνη να είναι προσεκτική με τις αποφάσεις της. 

‘’Ο δικηγόρος Άρης Λινός σταδιακά βυθίζεται στην κατάθλιψη, καθώς δεν υπάρχει τίποτα πια που να τον συγκινεί. Μέχρι που μετακομίζει σε ένα νέο γραφείο, στην καρδιά της Θεσσαλονίκης, όπου θα ανακαλύψει το μυστικό ημερολόγιο ενός σπουδαίου δικαστή και θα μπει στον πειρασμό να το διαβάσει. Μπροστά από τα μάτια του Άρη Λινού θα περάσουν εικόνες μιας παλιάς πολύκροτης υπόθεσης με πρωταγωνιστή τον Δράκο του Μέγα Δάσους και στο μυαλό του θα καρφωθούν βάσιμες υποψίες, ότι το δικαστήριο καταδίκασε και οδήγησε στο εκτελεστικό απόσπασμα έναν απόκληρο της Θεσσαλονίκης, για να καλύψει τα ίχνη του πραγματικού δράστη. Έκτοτε, η ζωή του Άρη Λινού θα αποκτήσει νόημα, να διαλευκάνει μετά από σαράντα χρόνια την ξεχασμένη υπόθεση και να διαπιστώσει εάν υπήρξε πλεκτάνη με θύμα έναν αθώο που η ψυχή του ζητάει δικαίωση. Σύμμαχοι του δικηγόρου, ο δημοσιογράφος φίλος του Νίκος, η δαιμόνια γραμματέας του Κική και η γοητευτική Κατερίνα. Όμως, οι φλόγες του Δράκου έχουν κάψει όποιον προσπάθησε να εξιχνιάσει τα αποτρόπαια εγκλήματα του Μέγα Δάσους. Και πλέον, απειλούν τον Άρη και τους συνεργάτες του.’’

Ερχόμενη σε επαφή με το βιβλίο,για να είμαι ειλικρινής,αισθάνθηκα πως η παρούσα ιστορία θα μπορούσε να έχει συμβεί στην πραγματικότητα. Όλα όσα διαβάζαμε καί παρουσιάζονται από τον συγγραφέα εκπέμπουν μία πιστευτή αληθοφάνεια. Θύτης,ή,θύμα δικαστικής πλάνης ο φερόμενος ως ένοχος; Ήταν αρκετά τα ενοχοποιητικά πειστήρια εις βάρος του,ή,έψαχαν εξιλαστήριο θύμα; Ποια η στάση του τύπου καί των πολιτών; Οι απόψεις διίστανται... Καί πίσω από όλα αυτά η συνωμοσία του Δράκου που είχε στηθεί για τα καλά καί δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να της ξεφύγει...

Άν δεν γνώριζα πως μιλάμε για ένα πρωτόλειο δείγμα γραφής,δεν θα μπορούσα να το αντιληφθώ απευθείας. Κι αυτό διότι ο συγγραφέας έχει έναν λόγο αρκετά καλά δομημένο. Μας παρουσιάζει πρόσωπα αληθοφανή καί άρτια σκιαγραφημένα που μπορούν να ‘’ζωντανέψουν’’ μπροστά μας. Άνθρωποι με τα δικά τους πάθη,λάθη,όνειρα,επιθυμίες καί εμπειρίες ζωής. Το βιβλίο,επίσης,είναι γεμάτο από ανατροπές,ακατάπαυστη δράση,μπόλικη δόση αγωνίας,αυξομείωση συναισθηματικής φόρτισης,καθώς καί περιεκτικές καί εύστοχες παρατηρήσεις του συγγραφέα ειπωμένες μέσα από τους ήρωες καί τις ηρωϊδες του. Αγαπημένο μου δε στοιχείο η αφοσίωση στον σκοπό για έναν πιο δίκαιο καί όμορφο κόσμο.

Κάπου εδώ,θα ολοκληρώσω τις σκέψεις μου για το βιβλίο,αποδεχόμενη την ‘’απειλή’’ του συγγραφέα πως έπεται συνέχεια.... Του εύχομαι να είναι πάντα γερός καί δημιουργικός. Καλοτάξιδο.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.