Στροφή

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Μία ερώτηση,που ακούω πολύ συχνά,είναι το κατά πόσο κουραστικό είναι να διαβάζω συνεχώς βιβλία. Επειδή μου αρέσει να είμαι ειλικρινής,το εν λόγω ερώτημα μπορεί να λάβει δύο απαντήσεις,οι οποίες να είναι εξίσου αληθείς καί να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Έχω,λοιπόν,να δηλώσω πως όταν έχω στα χέρια μου καλά βιβλία,όχι μόνο δεν νιώθω κούραση,αλλά με ξεκουράζουν από τα όποια προβλήματα με απασχολούν στην καθημερινότητα,σε αντίθεση με τα κακά βιβλία (ναι,υπάρχουν αρκετά σε αυτήν την κατηγορία),που όχι μόνο επιδεινώνουν αυτό το αίσθημα κούρασης,μα μοιάζουν σαν άλλα αόρατα δεσμά που με κάνουν να ασφυκτιώ. Στην πρώτη,ευτυχώς!,κατηγορία ανήκει καί το νέο αστυνομικό μυθιστόρημα του συγγραφέα Κώστα Παύλου,με τίτλο ''Στροφή'',που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη.

Τίτλος: Στροφή

Καί θεωρώ πως αξίζει τον κόπο να σταθώ σε αυτόν.

Σε όλη την διάρκεια της ζωής μας θα βρεθούμε μπροστά στην επιλογή το ποια στροφή να πάρουμε,είτε σε μεταφορικό,είτε σε κυριολεκτικό επίπεδο. Κι αυτή η αποφασή μας θα έχει πάντα καί τις ανάλογες θετικές,ή,αρνητικές συνέπειες... Άλλωστε,δεν είναι τυχαία η φράση ''πάνω στην στροφή...". Άραγε,εμείς είμαστε έτοιμοι/ες να δεχθούμε το βάρος όλης αυτής της συνθήκης;

"«Μια νύχτα εφιαλτική… Λάμψη, σκοτάδι, τράνταγμα και μετά η ενοχλητική μουσική του ραδιοφώνου που δεν έλεγε να σταματήσει, όσο κρατούσαμε τις ανάσες μας. Η ζωή μου άλλαξε για πάντα πορεία έπειτα από εκείνη τη στροφή».

Σε μια στροφή, το όχημα πέντε φίλων προσκρούει μοιραία σε ένα αυτοκίνητο. Οι ένοχοι φεύγουν σαν κυνηγημένοι από τον τόπο του δυστυχήματος. Ο μόνος επιζών, ένας αδίστακτος μαφιόζος, ορκίζεται να πάρει εκδίκηση. Ένας ένας οι άνθρωποι που σχετίζονται με το συμβάν βρίσκονται δολοφονημένοι. Μια φιλόδοξη αστυνόμος αναλαμβάνει αυτήν την απαιτητική και επικίνδυνη υπόθεση. Θέλει πάση θυσία να φέρει τον ένοχο αντιμέτωπο με τη δικαιοσύνη. Ο μοναδικός τρόπος είναι να συνεργαστεί με έναν συνάδελφό της που βρίσκεται σε αναστολή και ο οποίος δεν θα διστάσει να περάσει την κόκκινη γραμμή που χωρίζει το «σωστό» από το «λάθος», προκειμένου να φτάσει στην αλήθεια. Ύβρις, νέμεσις, ερινύες… συνθέτουν μια ιστορία γεμάτη δράση, μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου χωρίς ενδοιασμούς και δύο αστυνόμων, ενός που ακολουθεί πιστά τους κανόνες και κάποιου άλλου που υπακούει μονάχα στην κατεστραμμένη πυξίδα της ηθικής του." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε δύο μέρη. Άν καί στο πρώτο κυριαρχεί η πρωτοπρόσωπη σε εναλλαγή με την τριτοπρόσωπη αφήγηση,στο δεύτερο μέρος παρατηρούμε να υπερτερεί η τριτοπρόσωπη. Όλο αυτό έχει ως αποτέλεσμα,ο συγγραφέας να μας δίνει την συνολική εικόνα των γεγονότων,να σκιαγραφεί σε πολύ καλό βαθμό τους χαρακτήρες των προσώπων καί να υπάρχει μία διάρκεια στην δράση,την αγωνία καί το μυστήριο που σε συνδυασμό με τις απαραίτητες ανατροπές δίνουν τον ρυθμό. Κλισέ του τύπου ύβρις-νέμεσις-κάθαρσις,ερινύες,καλός καί ''κακός'' αστυνομικός,συμφέροντα,κλπ. όχι μόνο δεν με ενόχλησαν στο παρόν έργο,αλλά θεωρώ πως ήταν απαραίτητα ώστε να είναι ολοκληρώμενη η υπόθεση καί να οδηγηθούμε σε ένα ρεαλιστικό καί αποδεκτό φινάλε.

Εν ολίγοις,μιλάμε για ένα ευνόητο καί αρκετά καλό βιβλίο,που μου κράτησε όμορφη συντροφιά καί προτρέπω κι εσάς να το αναζητήσετε. Μέσα στις σελίδες του θα αναδειχθούν,επίσης,ζητήματα όπως η φιλία,η εκμετάλλευση,ο έρωτας καί η ανάγκη για απόδοση της δικαιοσύνης με όποιο κόστος.

Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη.