Νεκρή φύση

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Τίτλος: Νεκρή φύση

Τίτλος εκ πρώτης όψεως δωρικός,μα ταυτόχρονα τόσο πληθωρικός,που μπορεί να λάβει αρκετές ερμηνείες,αναφορικά με το πως γίνεται αντιληπτός από τον καθένα καί την μία ξεχωριστά. Εγώ,για παράδειγμα,επιλέγω να τον δω ως ένα στοιχείο της υπόθεσης (μιας καί μιλάμε για αστυνομικό μυθιστόρημα) καί να πάω ένα βήμα πέρα απ΄το όποιο προφανές ( ; )... Κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ρίσκο,-ίσως καί ικανό να με παραπλανήσει-,χάνοντας ( ; ) την διαδρομή προς την διαλεύκανση της υπόθεσης. Απ'την άλλη,ίσως καί να υπήρχε το επιθυμητό αποτέλεσμα...

''Νεκρή φύση'',λοιπόν,καί θα μπορούσαμε να μιλάμε...

...για την περίοδο μεταξύ του φθινοπώρου καί του χειμώνα που η φύση μοιάζει φαινομενικά νεκρή;

...για έναν πίνακα ζωγραφικής που θα απεικόνιζε ένα ανάλογο θέμα;

...για την χρονική στιγμή που μπορεί να συνέβη το έγκλημα που θα μας απασχολούσε καί θα χρειαζόταν να εξιχνιάσουμε;

...για κάτι άλλο,ή,για ένα πάντρεμα όλων των παραπάνω;

Στην πένα η πολυγραφότατη συγγραφέας Λουίζ Πένι,που χάρη στο εν λόγω της μυθιστόρημα,μας συστήνεται για πρώτη φορά στην χώρα μας ο επιθεωρητής Αρμάν Γκαμάς (κεντρικός ήρωας δεκαοκτών μυθιστορημάτων) που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μίνωας σε μετάφραση της κυρίας Αναστασίας Δεληγιάννη. Άραγε,σε τί νέα περιπέτεια θα οδηγούμασταν;

"Η ανακάλυψη ενός πτώματος στο δάσος το Σαββατοκύριακο των Ευχαριστιών φέρνει τον επιθεωρητή Αρμάν Γκαμάς και την ομάδα του στο γραφικό χωριό Θρι Πάινς, στα νότια του Μόντρεαλ. Ο Γκαμάς δεν μπορεί να καταλάβει γιατί κάποιος θα ήθελε να σκοτώσει την αγαπημένη καλλιτέχνιδα Τζέιν Νιλ, ειδικά οποιοσδήποτε από τους κατοίκους αυτού του απομακρυσμένου χωριού, ενός τόπου τόσο γαλήνιου και ειρηνικού, που δεν έχει καν τη δική του αστυνομία. Όμως ο χαρισματικός επικεφαλής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών ξέρει ότι το κακό κρύβεται πίσω από τους λευκούς φράχτες των σπιτιών και ότι, αν ψάξει προσεκτικά τα στοιχεία, το Θρι Πάινς θα αρχίσει να αποκαλύπτει τα σκοτεινά του μυστικά…" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Ξεκινώντας την ανάγνωση του βιβλίου,παρατηρούμε πως η συγγραφέας επιλέγει να ξεφύγει από τις όποιες νόρμες καί μας εντάσσει άμεσα στο κλίμα της υπόθεσης,αποφεύγοντας τεχνηέντως τις μεγάλες εισαγωγές καί τους κουραστικούς προλόγους. Όχι,δεν αισθανόμαστε πως αυτό γίνεται κάπως άκομψα,αλλά αντιθέτως εγώ το βρήκα ως θετικό στοιχείο. Βλέπετε,ως αναγνώστρια,έχω αρχίσει να κουράζομαι απ΄τις περιττές φλυαρίες. Έχοντας,λοιπόν,μάθει ένα από τα βασικά γεγονότα της υπόθεσης,σαν άλλος Θησέας θα αρχίσουμε να ξετυλίγουμε τον μίτο της Αριάδνης που αισίως θα μας οδηγούσε στην διαλεύκανση της υπόθεσης.

Άν καί βασικός πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ο επιθεωρητής Αρμάν Γκαμάς,καί τα λοιπά πρόσωπα που θα περάσουν από μπροστά μας θα παίξουν,σε μεγαλύτερο,ή,μικρότερο βαθμό,σημαντικό ρόλο ώστε να έχουμε μία ολοκληρωμένη εικόνα. Ναι,θα επιθυμούσα η συγγραφέας να έχει επιμείνει κάπως παραπάνω στην σκιαγράφηση όλων των χαρακτήρων,αλλά καί πάλι δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα ως προς την κατανόηση των κινήτρων καί των όποιων πράξεων καί σκέψεών τους.

Θετικά στοιχεία βιβλίου:

- Άμεσος καί ορθά δομημένος λόγος της συγγραφέως,

- Ωραία παραπλάνηση γύρω από την ταυτότητα του ενόχου,

- Η συγκάλυψη μπορεί να λάβει πολλές μορφές,

- Περιγραφικές εικόνες,

- Ανάδειξη ανθρώπινων αδυναμιών,

- Στο προσκήνιο οι ανθρώπινες σχέσεις,

- Τέλος,ο τρόπος που κλείνει η υπόθεση.

Εν κατακλείδι,μιλάμε για ένα αρκετά καλό βιβλίο που θα το αγαπήσουν εκείνοι/ες οι αναγνώστες/στριες που δεν τους αρέσουν οι όποιες υπερβολές.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΛΟΥΙΖ ΠΕΝΙ (LOUISE PENNY)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Still Life