Το Νάμα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Τίτλος: Το Νάμα

Συγγραφέας: Γιάννης Αδελιανάκης

Να που ήρθε, λοιπόν, καί η δική μου σειρά να ''γευτώ'' ''Το Νάμα''. Όχι για να μεταλάβω σώμα καί αίμα Κυρίου, αλλά για να έρθω αντιμέτωπη με σκληρές αλήθειες της ζωής. Κι αυτό, γιατί η αιχμηρή ρεαλιστικότητά του δεν μου επιτρέπει κάτι άλλο. Δεν δύναμαι να μην φτάσω ως το τέλος, απ'την στιγμή που ήπια την πρώτη του γουλιά καί γεύτηκα ένα μέρος απ'όσα έκρυβε. Άλλωστε, δεν είναι καθόλου τυχαίος ο υπότιτλος που το συνοδεύει... ''Γλυκόπιοτο σαν το κρασί, ανελέητο σαν τη Νέμεση...". 

Στην πένα ο συγγραφέας Γιάννης Αδελιανάκης, που αν καί αρκετά νέος σε ηλικία, ή μάλλον πιο σωστά λόγω της σφοδρότητας καί φλόγας της νιότης, καταπιάνεται με ένα βιβλίο αντικειμενικά δύσκολο κι διαπεραστικά επίπονο από άποψη θέματος. 

Μπορεί να μην υπάρχει παρθενογένεση στην λογοτεχνία καί ζητήματα, όπως η ενδοοικογενειακή βία, η κακοποίηση παιδιών (σε όλα τα επίπεδα), η διαφορετικότητα κι όποια μορφή αυτής συνάμα με την ευρεία αποδοχή της, η τιμωρία των θυτών, τα παιδικά τραύματα καί βιώματα καί το πως αυτά καθορίζουν την μετέπειτα πορεία της ζωής μας, οι κακοποιητικές σεξουαλικές σχέσεις, οι παγιωμένες λανθασμένες σκέψεις εξαιτίας των πατριαρχικών αντιλήψεων καί η αξία της φιλίας, να τα συναντάμε όλο καί πιο συχνά γύρω μας ως κοινωνία (καθώς πάντα υπήρχαν), αλλά καί ως θέματα προς ανάδειξη σε ανάλογα βιβλία, η πρωτοτυπία έγκειται στον τρόπο που ο/η εκάστοτε συγγραφέας θα μιλήσει γι'αυτά μέσα από την πλοκή του έργου του/της. 

Αυτόματα, λοιπόν, τίθεται το εξής ερώτημα: Κατάφερε ο συγγραφέας Γιάννης Αδελιανάκης να κάνει την ανατροπή καί να μας δώσει κάτι διαφορετικό απ'αυτά που μπορεί να έχουμε διαβάσει κατά το παρελθόν; Η απάντηση είναι ένα ηχηρότατο ''ναι''. Κι αυτό θα το διαπιστώσετε διαβάζοντας το βιβλίο.

''Ο Ιάκωβος μεγαλώνει με έναν αυταρχικό πατέρα και μία μητέρα ψυχρή και αποστασιοποιημένη. Η διαφορετικότητα της σεξουαλικής φύσης του νεαρού γίνεται η αιτία για να υποστεί επανειλημμένως σχολικό εκφοβισμό και ενδοοικογενειακή βία. Στην αντιμετώπιση της ψυχολογικής, λεκτικής και σωματικής κακοποίησής του από τον περίγυρο θα έχει την αμέριστη συμπαράσταση, τη βαθιά φιλία και την ενεργή υποστήριξη της κολλητής του Μαργαρίτας. Μαζί θα πορευτούν και στη φοιτητική και ενήλικη ζωή τους, αντιμετωπίζοντας κάθε αντιξοότητα. Η δεκαεννιάχρονη Κάτια εγκαταλείπει την ιδιαίτερη πατρίδα της για να αναζητήσει την τύχη της στην πολύβουη και απρόσωπη πρωτεύουσα. Αδυνατώντας να βρει μια αξιοπρεπή δουλειά, καταλήγει να δουλεύει ως εξωτική χορεύτρια σε νυχτερινό κέντρο. Η εμπιστοσύνη και ο έρωτας για τον εργοδότη της θα αποδεχτούν μοιραία, αφού θα βρεθεί εν αγνοία της μπλεγμένη με ναρκωτικά και πορνεία. Μοναδικό της στήριγμα η συνάδελφος και φίλη της Νίνα, που θα αγωνιστεί δίπλα της ώστε να απαγκιστρωθεί από τον βούρκο της νύχτας." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Δύο νέοι άνθρωποι, που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν να μη συνδέονται πουθενά, θύματα καί οι δύο ανθρώπων που μπήκαν στην ζωή τους καί έπαιξαν σημαντικό ρόλο για το που οδηγήθηκαν, θα παλέψουν για να ξεφύγουν από τους όποιους δαίμονες του παρελθόντος που τους στοιχειώνουν, ευελπιστώντας για ένα καλύτερο μέλλον. Άραγε, θα τα καταφέρουν; Πόσα εμπόδια θα έχουν να αντιμετωπίσουν καθ'όλη την διάρκεια της προσπάθειάς τους; Θα βγουν καί οι δύο νικητές, ή όχι;

Ο συγγραφέας έχει έναν λόγο μεστό, ευθύ κι άκρως στοχευμένο. Δεν ωραιοποιεί καταστάσεις, αλλά ούτε φτάνει στο άλλο άκρο με προσποιητές κολακείες, επί τούτου δραματικές σκηνές καί λοιπά κλισέ με σκοπό να προκαλέσει το συναίσθημα στο αναγνωστικό κοινό. Δεν χρειάζεται καθόλου κάτι τέτοιο, αφού η δυναμική της πλοκής του βιβλίου καί κατ'επέκταση των πολυεπίπεδων καί βαθειών μηνυμάτων του υπερβαίνει όλα τα παραπάνω. Ουσιαστικά έχουμε ένα βιβλίο που μας μιλάει καί εμείς οφείλουμε να το αφουγκραστούμε με προσοχή, σεβασμό κι αγάπη. Ναι, καλά ακούσατε. Το κλειδί είναι η αγάπη που θα μας πάει μπροστά σε έναν καλύτερο κόσμο. Η αγάπη που θα λάβουμε καί θα δώσουμε στους άλλους ανθρώπους γύρω μας...

Αγαπημένο μου στοιχείο του βιβλίου είναι τα πρόσωπά του καί ο τρόπος με τον οποίο δομούνται καί σκιαγραφούνται απ'τον συγγραφέα. Φέρουν μία αλήθεια καί χαρακτηριστικά όμοια με τα δικά μας, ή καί άλλων ανθρώπων που μπορεί να γνωρίζουμε. Για μένα, -μπορεί να κάνω καί λάθος-, εκείνοι/ες με την παρουσία τους είναι η αιτία που το βιβλίο ξεχωρίζει καί αξίζει να διαβαστεί. Εγώ το διάβασα με μία ανάσα καί θα μείνει καιρό νωπό στην μνήμη μου. Γιατί όχι, να μην το διαβάσετε κι εσείς.

Καλή ανάγνωση!

Κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική.