ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

''Έτσι απλά συμβαίνουν όλα'', μία φράση χιλιοειπωμένη από πολλούς/ες κι από εμάς σε σχεδόν καθημερινή βάση, σαν άλλη ''πανάκεια''/απάντηση σε διάφορα ερωτήματα που μπορεί να μας προβληματίζουν...

Άραγε, όντως ισχύει αυτό; Έτσι απλά συμβαίνουν όλα;

Ή μήπως κάνουμε τα σύνθετα απλά καί τα απλά σύνθετα;

Ελάτε να το ανακαλύψουμε μαζί μέσα στις σελίδες του ομότιτλου νέου μυθιστορήματος,''Έτσι απλά συμβαίνουν όλα'', του συγγραφέα Γιάννη Φιλιππίδη, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Άνεμος εκδοτική. Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με το οποίο ο συγγραφέας όχι μόνο ''ξανασυστήνεται'' στο αναγνωστικό κοινό θέτοντας ακόμη πιο γερές βάσεις, αλλά μας δείχνει ακόμη μία ανεξερεύνητη πλευρά της συγγραφικής του ταυτότητας καί προσωπικής του οπτικής των πραγμάτων. Ένα βιβλίο διαφορετικό απ'τα προηγούμενά του, μα εξίσου εθιστικό.

''Στη σύγχρονη Αθήνα, που λαβώθηκε από την πολυετή οικονομική κρίση και εξαιτίας της πανδημίας στερήθηκε όχι μόνο τις ελευθερίες της αλλά κυρίως τη δυνατότητα να ονειρεύεται, κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να ορθοποδήσουν παρά τις αντιξοότητες. Η Ρόζα κυνηγάει το όνειρό της για να πρωταγωνιστήσει στο Θέατρο, αλλά απρόσμενα γεγονότα την προλαβαίνουν και την αναγκάζουν να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές της. Η Μάρθα συνειδητοποιεί πως ο καθένας μας μπορεί να είναι εν δυνάμει δολοφόνος όταν νιώθει πως απειλείται το προσωπικό του σύμπαν. Η Ευδοκία δίνει την πιο άνιση μάχη της ζωής της, προσπαθώντας να θέσει τους δικούς της αδιαπραγμάτευτους όρους και διατηρώντας την αξιοπρέπειά της. Ο Στέφανος και ο Αλέξης, απολαμβάνοντας ήδη μία αρμονική ερωτική σχέση και συμβίωση, πορεύονται διεκδικώντας όσα δικαιωματικά τούς αξίζουν. Ο ανώριμος συναισθηματικά Στάθης διαπιστώνει πως κάθε ασυλλόγιστη πράξη έχει συνέπειες, ενώ η ευτυχία και η εμπιστοσύνη χρειάζονται χρόνο και μόχθο για να χτιστούν, αλλά διαλύονται μέσα σε μια στιγμή.(Περίληψη οπισθοφύλλου)

Με δεδομένο, λοιπόν, πως ο συγγραφέας όντας λάτρης συγκεκριμένων εποχών και δεκαετιών ως βασικές κατευθυντήριες -αναφορικά με την χρονική περίοδο που διαδραματίζονται τα γεγονότα των ιστοριών του- ήταν πολύ αναζωογονητικό η πλοκή του παρόντος βιβλίου να τοποθετείται στο σήμερα καί να μιλάει για θέματα πιο επίκαιρα από ποτέ, με άμεσα καί έμμεσα ενδιαφερόμενους/ες όλους κι όλες εμάς.

Ο συγγραφέας Γιάννης Φιλιππίδης δεν πεζογραφεί απλώς, αλλά ηθογραφεί μέσα από τις ιστορίες των βιβλίων του. Όπως στα προγενέστερα έργα του, έτσι καί σε αυτό, βάζει να πρωταγωνιστούν άνθρωποι της καθημερινότητας με τα όποια προτερήματα κι ελαττώματα. Δεν ψάχνει να βρει ιδανικούς/ες ήρωες καί ηρωϊδες, αφού αυτό θα ερχόνταν τελείως κόντρα με την αληθοφάνεια που τόσο αναζητά στα έργα του. Αντιθέτως, μιλάμε για ανθρώπους που πάνω τους θα ''αναδειχθούν'' έννοιες όπως η γονεϊκή αγάπη, η πίστη καί η απιστία, η ψυχική ανωριμότητα, η αποδοχή ή μη της διαφορετικότητας, η ανάγκη για όνειρα καί κατάκτηση αυτών, η αξιοπρέπεια στην ζωή καί τον θάνατο, η αυτοδικία, η πραγματική φιλία καί τέλος, το δικαίωμα όλοι κι όλες να ζήσουμε ευτυχισμένοι/ες.

Διαβάζοντας το παρόν έργο, διαπίστωσα πως ο λόγος του συγγραφέα μοιάζει σαν να έχει ωριμάσει περισσότερο. Αιχμηρός καί κυνικά ρεαλιστικός προβάλλει αλήθειες που ξέρουμε καί μπορεί να μας πονούν καί συνειδητά/ασυνείδητα επιλέγουμε να μην ακούσουμε, αλλά εκείνες επιλέγουν να σταθούν ακλόνητες μέχρι να τις αντιμετωπίσουμε, κάποιες να τις διώξουμε μακρυά καί με άλλες να συμφιλιωθούμε. Σαν να ερχόμαστε τρόπω τινά αντιμέτωποι/ες με τους ίδιους τους εαυτούς μας. Δύσκολο; Ναι! Όχι, όμως, κι ακατόρθωτο! Καί φυσικά αξίζει την προσπάθεια. Πού ξέρετε; Μπορεί, όντως, έτσι απλά να συμβαίνουν όλα....

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική.