Πορφυρές αναμνήσεις

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Τίτλος: Πορφυρές αναμνήσεις

Πορφυρό...

Χρώμα βαθύ κόκκινο, ή αλλιώς, πορφυρένιο. Προερχόμενο από το όστρακο πορφύρα, εξ ου καί το όνομά του. Ένα χρώμα όμοιο με το αίμα...

Αναμνήσεις...

Άραγε, πόσα πολλά υπάρχουν πίσω απ'αυτές; 

Πόσα συναισθήματα, σκέψεις καί γεγονότα που μας σημάδεψαν με ανεξίτηλο τρόπο καθ'όλη την διάρκεια της ζωής μας σχετίζονται με εκείνες;

Πορφυρές αναμνήσεις...

Οι αναμνήσεις ''ντύνονται'' με αυτό το χρώμα, σηματοδοτώντας όλον τον πόνο που μπορεί να τις συνοδεύει... 

Ένας δυσβάσταχτος πόνος της ψυχής... 

Ένας πόνος ''αιματοβαμμένος''...

Η ανερχόμενη καί με δυνατότητες εξέλιξης συγγραφέας Στέλλα Κωσταρέλου δεν προβαίνει σε μία τυχαία επιλογή του συγκεκριμένου τίτλου για το πρώτο της βιβλίο (για ενήλικες), το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λυκόφως. Ένα ιδιαίτερο -θα μου επιτρέψετε να πω αλλιώτικο- νουάρ σε σχέση με τα οποία έχω συνηθίσει, τουλάχιστον εγώ ως αναγνώστρια. Ένα βιβλίο που με έκανε να θέλω να το διαβάσω καί δεύτερη φορά, ακόμη κι αν γνωρίζω εξ αρχής τον επίλογο. Ένας επίλογος που -για μένα- προσδίδει τα περισσότερα σε όλη την υπόθεση... 

''Ένα ατύχημα, μια ασθένεια και μια σπάνια ομάδα αίματος γίνονται οι αιτίες να διασταυρωθούν οι ζωές δύο άγνωστων μεταξύ τους αντρών, με αταίριαστους χαρακτήρες, στην Πράγα και την Σεβίλλη. Η ανταλλαγή γενετικού υλικού θα τους οδηγήσει σε ένα ταξίδι στα άδυτα του παρελθόντος. Στην προσπάθειά τους οι δύο άντρες ν՚ ανακαλύψουν τις ρίζες τους, θα βρεθούν αντιμέτωποι με μυστικά που παρέμεναν επτασφράγιστα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Παρόν και παρελθόν συνυφαίνουν ένα πέπλο μυστηρίου γύρω από την ίδια τους την ύπαρξη και ταράσσουν τα νερά της μέχρι τότε ήρεμης ζωής τους." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Ξεκινώντας την ανάγνωση του βιβλίου, αντιλαμβανόμαστε πως η συγγραφέας δεν έχει καμία πρόθεση να μας ξεγελάσει με συγγραφικά τρικ, περιττές φιοριτούρες, ή λοιπά ''πυροτεχνήματα''. Απ'την αρχή, έχει στο μυαλό της προδιαγεγραμμένη την πορεία που θα ακολουθήσουμε μαζί με τα πρόσωπα του βιβλίου. Τα κομμάτια του παζλ είναι όλα εκεί καί περιμένουν από εμάς να τα ενώσουμε. Δεν υπάρχουν κρυφά χαρτιά, αλλά ούτε καί πομπώδεις ανατροπές, ή, εγκλήματα. Η συγγραφέας, εύστοχα, δημιουργεί ένα πέπλο μυστηρίου, το οποίο ιντριγκάρει την σκέψη μας καί σταδιακά ξεδιαλύνεται, επιτρέποντάς μας να δούμε πιο καθαρά καί να συνειδητοποιήσουμε πως αυτό, που σκεφτόμασταν εξ αρχής, ήταν ορθό.

Η συγγραφέας έχει ένα λόγο απλό καί σύνθετο την ίδια στιγμή. Όχι. Μην σας τρομάζει αυτό που λέω. Τουναντίον, το βιβλίο της είναι ευνόητο, αρκετά καλογραμμένο καί διαβάζεται με μία ανάσα. Αγάπησα τον τρόπο που συνδέεται η ταυτόχρονη αφήγηση τόσο σε παρόν καί παρελθόν, όσο καί στα εμπλεκόμενα πρόσωπα του κειμένου καί τις παράλληλες ζωές τους που φαίνεται πως διασταυρώνονται σε καίρια σημεία, δίχως να το αντιλαμβάνονται. Βλέπετε, είναι κάπως δύσκολο να σταθεί όλο αυτό, δίχως να ''χαθούμε'' εμείς ως αναγνωστικό κοινό, ή, η συγγραφέας κατά την διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου. Μα να, που η συγγραφέας ξέρει πως να κρατά τις ισορροπίες καί να υπάρχει μία αδιάκοπη ροή, αποφεύγοντας, εντέχνως, επαναλήψεις, ή, μπερδέματα στο νόημα. Επίσης, η ύπαρξη των αρκετών προσώπων μέσα στην ιστορία καί συνάμα, η σκιαγράφηση καί εξέλιξή τους κατά την διάρκεια της αφήγησης με άφησε αρκετά ικανοποιημένη. 

Παραπάνω σας είπα πως το παρόν μυθιστόρημα είναι ένα νουάρ μη συνηθισμένο. Ναι, η συγγραφέας τολμά καί παρουσιάζει μία ιστορία μυστηρίου κι αγωνίας που σχετίζεται με τις αναμνήσεις του παρελθόντος, καθώς καί το πως αυτές μπορούν να ''εισβάλλουν'' στο τώρα διαταράσσοντας καί φτάνοντας ακόμη καί στα άκρα τις κατά τ'άλλα ήρεμες ζωές μας. Κι εγώ αναρωτιέμαι. Είναι καλύτερο ό,τι έγινε στο παρελθόν να μένει εκεί κρυμμένο, ή, όλα να ειπώνονται προτού να είναι αργά καί οι κύκλοι που άνοιξαν τότε, να κλείνουν με βίαιο ( ; ) τρόπο τώρα;

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.