Συνέντευξη με τον συγγραφέα Φίλιππο Γκρόζο

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΓΚΡΟΖΟΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Σημερινός μου καλεσμένος στην στήλη των συνεντεύξεων ο συγγραφέας Φίλιππος Γκρόζος. Τον ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο καί τις απαντήσεις του. Από τις εκδόσεις Λυκόφως κυκλοφορεί το βιβλίο του με τίτλο ''Ποτέ δεν θα σκότωνα". Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Για όσους/ες επιθυμούν να το διαβάσουν, μπορούν να το προμηθευτούν είτε από το επίσημο site του εκδοτικού, είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο. 

Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας ο συγγραφέας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Θα ξεκινήσω με μία ερώτηση που κάνω σε όλους τους συγγραφείς. Πώς μπήκε η συγγραφή στη ζωή σας;

Φ.Γ. Η συγγραφή στη ζωή μου μπήκε για να με βοηθήσει να «ξεφύγω» από την πραγματικότητα αυτού του κόσμου. Επίσης, γιατί όλες οι ιστορίες που έχω δημιουργήσει μέσα στο μυαλό μου, άγραφες και ανείπωτες όλες, πέρα από αυτή, την πρώτη ιστορία, με τον Αδάμ, είναι η άμυνά μου, ώστε να μπορέσω να είμαι ο δυνατός, χαμογελαστός και αισιόδοξος άνθρωπος που δείχνω. Γι’ αυτό ίσως, και δε μου έκανε εντύπωση, όταν το πρώτο μου βιβλίο, πήρε σάρκα και οστά, σε δύσκολες στιγμές που βίωνα, κυρίως λόγω ή πίεσης ή άγχους να φαίνομαι τέλειος και να είμαι πρότυπο συμπεριφοράς και ζωής. Όμως, είχα κουραστεί, από όλες τις προσδοκίες των άλλων. Ήθελα να ξεφύγω από όλες τις υποχρεώσεις. Έτσι με το γράψιμο, ξέσπασα, και ταυτόχρονα, όποιος με γνωρίζει, αναγνωρίζει από τον τρόπο γραφής μου, όλα αυτά τα διλήμματα, που καθημερινά με τριβελίζουν. Κάπως έτσι, δημιουργήθηκε και ο Αδάμ, ο βασικός μου χαρακτήρας. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Ποιο το νόημα που θα θέλατε να περάσετε μέσα από το βιβλίο σας «Ποτέ δεν θα σκότωνα» (εκδ. Λυκόφως, 2022) προς τους αναγνώστες;

Φ.Γ. Είναι τόσα πολλά τα νοήματα που θέλω να περάσω. Ελπίζω να το έχω καταφέρει, σε ικανοποιητικό βαθμό, τί πιστεύετε εσείς; Το κυριότερο μήνυμα που θέλω ίσως λίγο περισσότερο να περάσω, ωστόσο, είναι ο μεγάλος πόνος, οι ανυπολόγιστες απώλειες, και τα ψυχικά τραύματα, που δημιουργούνται από ένα πόλεμο, ιδίως εμφύλιο. Σε ένα πόλεμο, νικητές-ηττημένοι, έχουν να μετρούν μόνο απώλειες. Χαρά νιώθουν και οι δύο πλευρές, όταν τελειώνει ο πόλεμος,  και θλίψη και οδυρμό, όλοι όσοι συμμετείχαν σε αυτόν. Εξού και ο τίτλος «Ποτέ δε θα Σκότωνα». Αν σκοτώσεις, θα είσαι ο ίδιος άνθρωπος που συνήθιζες να ήσουν; Δε ξέρω και δεν  εύχομαι να το μάθω – σε κανέναν δε το εύχομαι. Μισώ τους πολέμους, τα όπλα, τους σκοτωμούς, τη βία γενικώς. Πέρα από αυτό όμως, εκφράζονται σκέψεις μου, για τις οικογενειακές σχέσεις, το γάμο, την απόκτηση παιδιών, τη φιλία, το να κρατάει κάποιος τις ηθικές αξίες και τα ιδανικά στη ζωή του. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Ποιο το όραμά σας ως συγγραφέας;

Φ.Γ. Ονειρεύομαι ότι μπορώ να αλλάξω τον κόσμο και να τον κάνω ένα καλύτερο μέρος για όλους. Με ό,τι δυνάμεις έχω, σα μονάδα, σαν οντότητα. Μου φαίνεται πολύ δύσκολο, αλλά θέλω να πιστεύω όχι ακατόρθωτο. Γι’ αυτό θέλω να με «διαβάσουν». Θέλω να γράφω για να προβληματίζω και να βάζω σε σκέψεις τους άλλους. Ίσως έχουν καλύτερες ιδέες, ή πιο μεγάλη επιρροή κι είναι πιο δυνατοί από εμένα, στο να βάλουν ένα μεγαλύτερο λιθαράκι. Κι έτσι εγώ ίσως να τους δώσω ένα κίνητρο. Τώρα, όταν ήμουν πιο μικρός, το όραμα μου ήταν, αν κατάφερνα να γράψω πολλά βιβλία, να πάρω κάποια στιγμή ένα νόμπελ. Αυτή η φιλοδοξία μου μετριάστηκε όσο μεγάλωνα. Έπρεπε και ήθελα να μένω ταπεινός. Όμως το οδήγησα λίγο στο άλλο άκρο. Όταν τέλειωσα το βιβλίο, σκεφτόμουν ότι ποτέ δε θα το έστελνα για έκδοση. Έλεγα γιατί να επιλέξουν το δικό μου και όχι κάποιο άλλο; Με παρότρυνση των δικών μου ανθρώπων, το έστειλα τελικά, και χάρη στις εκδόσεις «Λυκόφως», το έργο μου πήρε σάρκα και οστά. Παρ’ όλ’ αυτά, ακόμη δε νιώθω περηφάνια για εμένα. Όσο μεγαλώνω, και γίνομαι «σοφότερος» όπως λένε, τόσο περισσότερες ανασφάλειες μου δημιουργούνται. Κάνω απολογισμό από πολύ μικρή ηλικία και με το να προσπαθώ να είμαι όπως ο Αδάμ, είναι δύσκολο. Δε μου αρέσει να κάνω λάθη. Τα συγχωρώ στους άλλους, όχι σε εμένα. Οπότε το όραμά μου, θα το επαναλάβω, είναι να δημιουργήσω έναν καλύτερο κόσμο. Κάνοντας ευτυχισμένους τους γύρω μου, κάνω κι εμένα. Απλώς πολλές φορές, ίσως χρειάστηκε να δώσω πολλά παραπάνω από τον εαυτό μου στους άλλους, βάζοντας στην άκρη τα θέλω μου. Σωστό ή λάθος, δε ξέρω, αλλά θα μάθω. Κάποια στιγμή. Έτσι θέλω να πιστεύω. Α! Θα προσθέσω και ένα όνειρο, όχι όραμα. Το βιβλίο μου να μεταφραστεί και σε άλλες γλώσσες και να το διαβάσουν έτσι άνθρωποι από όλο τον κόσμο.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Έχετε ξεκινήσει να γράφετε το επόμενο βιβλίο σας; Αν ναι, μπορείτε να μας πείτε δύο λόγια; Σε ποιο λογοτεχνικό είδος θα ανήκει;

Φ.Γ. Έχω ξεκινήσει να γράφω το επόμενο μου βιβλίο, ναι. Δύο έχω στα σκάρια μου. Το πρώτο είναι ένα παραμύθι, διδακτικό και για μεγάλους και για μικρούς. Το άλλο δε ξέρω ακόμη πως να το χαρακτηρίσω. Θα έχει κομμάτια από τη ζωή μου, όμως δεν είναι βιογραφία. Ούτε καθαρά κοινωνικό. Φοβάμαι πάλι, πως θα καταταγεί σε μια ιστορία, ίσως μυστηρίου, σε συνδυασμό με ψυχολογικό θρίλερ, γιατί για ακόμη μια φορά, το κεντρικό θέμα, θα έχει να κάνει με κάτι – όχι δε θα ήθελα να πω λεπτομέρειες. Ούτε και για το πρώτο βιβλίο μοιραζόμουν λεπτομέρειες. Με συγχωρείτε για αυτό. Ξέρω απλώς τα πάντα για αυτές τις ιστορίες και ελπίζω να βρω το χρόνο και τη θέληση να τις ολοκληρώσω. Αυτό είναι το θέμα μου – έχω πολλά ανολοκλήρωτα έργα και αυτό λόγω των πολλών ιδεών. Το μυαλό μου παθαίνει μια σύγχυση, τι να γράψω πρώτα, και προσπαθώ να το οργανώσω και να το βάλω σε μια τάξη. Οπότε δε με πιέζω για το πότε θα ολοκληρωθεί, πλέον, η επόμενη δουλειά μου. Το πρώτο βήμα το έκανα. Ελπίζω να έχω τις αντοχές να συνεχίσω. Ίσως, παραπάνω κίνητρο βρω, όταν δω το πως πήγε το πρώτο μου βιβλίο και όταν αναγνώστες μου, μου πούνε ότι το βιβλίο μου, τους έχει κάνει κι αυτούς να θέλουν να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν, ένα καλύτερο κόσμο. Κι έτσι να νιώσω ενωμένος μαζί τους.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Από τί εμπνέεστε συνήθως;

Φ.Γ. Από τους ανθρώπους και τον τρόπο που σκέφτονται. Από περιστατικά και ιστορίες που μου αφηγούνται. Από τα όνειρά μου και τις ψευδαισθήσεις μου. Κυρίως όμως – κι ίσως ακουστεί γελοίο, φοβάμαι – από τα πιστεύω μου και την καρδιά μου. 

 

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Γιατί πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;

Φ.Γ. Δε μου αρέσει το πρέπει σε αυτή την ερώτηση. Θα απαντήσω γιατί θα ήταν καλό να διαβάζουμε βιβλία. Πιστεύω, τα βιβλία, είναι ο πιο όμορφος τρόπος να ξεφεύγεις από την καθημερινότητα. Ο πιο εύκολος και οικονομικός τρόπος να «ταξιδέψεις» το μυαλό σου και να το γεμίσεις με εικόνες. Ο πιο μαγικός τρόπος να ταυτιστείς με χαρακτήρες που δεν ήξερες και να έχεις την ευκαιρία να τους «ζωγραφίσεις» έτσι όπως εσύ τους φαντάζεσαι στο μυαλό σου. Με τα βιβλία, θα διευρύνεις τον εσωτερικό σου κόσμο, κάποια από αυτά θα σε διδάξουν, άλλα θα σε ψυχαγωγήσουν, άλλα θα σου προσφέρουν γνώση. Είναι τόσοι οι λόγοι, να διαβάζει κάποιος βιβλία. Και είναι σίγουρα ένας από τους πιο ποιοτικούς τρόπους ψυχαγωγίας για εμένα, γιατί τα βιβλία, κινητοποιούν το μυαλό σου, το βγάζουν από την αδράνεια και μπορεί να σε προβληματίσουν και να σε αλλάξουν σαν άνθρωπο, πάντα προς το καλύτερο. 

 

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για το πρώτο σας βιβλίο με τίτλο «Ποτέ δεν θα σκότωνα»;

Φ.Γ. Λίγα λόγια; Το λέτε αυτό σε έναν άνθρωπο, που μιλάει πολύ, ίσως λόγω της φύσεως του επαγγέλματός του, γιατί ως καθηγητής, κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, έπρεπε πάντα να βρίσκω τα σωστά λόγια, να παρουσιάσω τον εαυτό μου, να τον διαφημίσω, τουλάχιστον στις αρχές της καριέρας μου. Αργότερα, μιλούσαν οι επιτυχίες μου για εμένα, για τις οποίες, - τι περίεργο – πάλι δε μπορώ να νιώσω την περηφάνια που θα έπρεπε, γιατί απλώς θεωρώ, ότι κάνω τη δουλειά μου σωστά, οπότε, είναι σα να είναι προδιαγεγραμμένη η επιτυχία, και συνεπώς ότι δε κάνω και το κάτι το ιδιαίτερο για να περηφανευτώ. Βέβαια, μου λένε ότι πέρα από τις γνώσεις που προσφέρω, προσφέρω παράλληλα και διαπαιδαγώγηση και ήθος, που το συνδυάζω με χιούμορ και αισιοδοξία, οπότε διαφέρω από τους άλλους. Ξέφυγα από το θέμα. Για το πρώτο μου βιβλίο, «Ποτέ δε θα Σκότωνα», η έμπνευση μου ήρθε πολλά χρόνια πριν, στο στρατό – ήταν το 2012 και εκδόθηκε το 2022 – δέκα χρόνια μετά τη σύλληψη του, στο μυαλό μου. Οι στρατιώτες είχαν ενθουσιαστεί με τις βολές, εγώ πάλι όχι. Χαιρόμουν που ήμουν άοπλος. Μοιράστηκα τα πιστεύω μου δημόσια. Μου είπαν, ότι είναι αδύνατο να μην έδινα τη ζωή μου, για να υπερασπιστώ τους δικούς μου και την πατρίδα μου. Τους είπα, τη ζωή μου θα την έδινα. Εγώ ποτέ δε θα έπαιρνα άλλου ανθρώπου τη ζωή. Δε μπορούσαν να το δεχτούν. Κι έτσι από αντίδραση δημιούργησα τον Αδάμ, που πραγματικά πράττει, διαφορετικά από το μέσο άνθρωπο. Σύμφωνα με πολλούς προβληματισμούς και διλλήματα, για το τι τελικά είναι σωστό και τι είναι λάθος. Όμως, τον δεσμεύει και μια υπόσχεση στον πατέρα του. Παραπάνω δε θα πω. Οι εκδόσεις «Λυκόφως», έκαναν φοβερή δουλειά στην περίληψη. Δε μου διόρθωσαν μόνο το «προσδώσει» που θα έπρεπε να είναι «προδώσει». Χα-χα!   

EΡΩΤΗΣΗ 8: Ως αναγνώστης, τί είδους βιβλία προτιμάτε να διαβάζετε;

Φ.Γ. Έχω διαβάσει βιβλία κάθε είδους. Θα πω όμως τρεις κατηγορίες που ξεχωρίζω. Η πρώτη είναι τα παραμύθια και ιδίως ιστορίες όπως οι «Μύθοι του Αισώπου», διαχρονικές και με διδακτική αξία. Πέρα όμως από αυτό, τα παραμύθια, είναι «ρομαντικά», όλοι ζουν καλά και αυτοί καλύτερα, στα περισσότερα τουλάχιστον, και το καλό, συνήθως κερδίζει. Το αγαπημένο μου είδος βέβαια, είναι οι περιπέτειες και τα αστυνομικά. Πρέπει να σταματήσω να είμαι τόσο «ρομαντικός», και έτσι με αυτά τα βιβλία, προσπαθώ να γίνω ένας δυναμικός χαρακτήρας, που να ζει μια ζωή μέσα στη δράση και προσπαθεί να κάνει το καλό να θριαμβεύσει, γενναίος, επινοητικός και κυρίως όχι «βαρετός». Το μυστήριο και οι «άλυτες», στην αρχή, υποθέσεις, με κάνουν να προσπαθώ να μαντέψω το τέλος, να δείξω ότι είμαι και εγώ «έξυπνος» σα τους βασικούς χαρακτήρες και ότι φτάνω σε λογικά συμπεράσματα – και έτσι έχω μια πολύ παιδιάστικη χαρά, όταν το καταφέρνω αυτό. Απλώς, επειδή έχω διαβάσει πολλά βιβλία τέτοιου είδους, βλέπω πλέον πολλές ομοιότητες στον τρόπο γραφής τέτοιων ιστοριών, και έτσι όλο και πιο σπάνια με ικανοποιεί μια τέτοια ιστορία. Και έτσι κατέληξα να έχω και τρίτο αγαπημένο είδος, τη λογοτεχνία του φανταστικού, που με βοηθάει να ξεφεύγω από την καθημερινότητά μου. Χαίρομαι που έχω να απαντήσω μόνο στο τί είδους βιβλία προτιμώ και δε χρειάζεται να απαντήσω στο ποια δεν είναι του δικού μου γούστου.   

ΕΡΩΤΗΣΗ 9: Πόσο εύκολα ή δύσκολα αποδέχεται το αναγνωστικό κοινό στη χώρα μας τους νεότερους συγγραφείς;

Φ.Γ. Δε το γνωρίζω. Είναι αυτό που σας λέω. Ενώ όσο μεγαλώνω, νιώθω ότι αποκτώ παραπάνω γνώσεις, παράλληλα συνειδητοποιώ και το πόσο μεγάλη άγνοια έχω για αυτόν τον κόσμο. Δεν έχω κάνει έρευνα, δεν έχω μελετήσει, αρνούμαι να μάθω, ίσως από ανασφάλεια, ίσως από φόβο. Προσπαθώ να είμαι μόνο αισιόδοξος και να κάνω μόνο θετικές αναζητήσει στο διαδίκτυο ώστε να διατηρώ μια κάποια φιλοδοξία ή να θέλω να κυνηγήσω παραπάνω τους στόχους μου. Οπότε, έχω ψάξει το πόσο πρέπει να πουλήσει ένα βιβλίο για να γίνει best seller. Βέβαια, όταν είσαι νέος συγγραφέας, και δε σε γνωρίζει ο κόσμος, καλό θα ήταν να «ψάχνεις» τρόπους να βρεις και να διαφημίσεις τη δουλειά σου, να ενημερώσεις για την ύπαρξη σου. Κάτι έχω κάνει κι εγώ, συμβουλευόμενος πάντα τον εκδότη μου. Δεν έχω ρωτήσει πως πάμε, έχω ρωτήσει μόνο τον αριθμό που τυπώθηκε. Απείχε αρκετά από αυτόν που θα ήθελα, το βρίσκω όμως λογικό. Βήμα-βήμα. Γνωρίζω ότι για να ξεχωρίσεις είναι δύσκολο, αλλά θα πω για μια ακόμη φορά, ελπίζω όχι ακατόρθωτο. Κι είναι τόσοι άνθρωποι που μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος, αυτό της συγγραφής, ο καθένας για το δικό του λόγο. Εύχομαι όλοι να «διαβαζόμαστε». Αν δε γίνει τώρα το βιβλίο μου επιτυχία, ελπίζω, ότι θα αναγνωριστεί αργότερα, κι όταν ίσως δεν υπάρχω, όπως έγινε σε πολλούς άλλους και πολλές άλλες συγγραφείς. Το σημαντικό είναι ότι θα έχω αφήσει το αποτύπωμα μου σε αυτή τη ζωή. Και έτσι ίσως ποτέ δε με ξεχάσουν. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 10: Αγαπημένο βιβλίο και συγγραφέας;

Φ.Γ. Αυτή είναι μια από τις πιο δύσκολες ερωτήσεις. Πολλά αγαπημένα βιβλία και πολλοί αγαπημένοι συγγραφείς. Βέβαια, να πω ότι ενώ θυμάμαι όλα τα βιβλία που διάβασα – τίτλους, περιεχόμενο – πολλές φορές, ξεχνώ το όνομα του συγγραφέα, ιδίως αν δεν έχει μεγάλο παραγωγικό έργο. Ωστόσο, θα πω τον Stephen King, γιατί είναι ένας άνθρωπος με πλούσιο συγγραφικό έργο, που τα βιβλία του με έχουν συντροφεύσει πολλές ώρες, τα περισσότερα με ενθουσίασαν, υπήρχαν και άλλα που με κούρασαν, όμως συλλογικά είναι πολλοί οι λόγοι για να τον θαυμάζω. Τον βρίσκω ακούραστο, είναι συνάδελφός μου – καθηγητής επίσης – και ότι τον είχαν απορρίψει τόσοι εκδοτικοί οίκοι στην αρχή, μέχρι που πέτυχε στο τέλος, μου δίνει και εμένα πίστη και το καλό παράδειγμα της επιμονής. Τίτλοι βιβλίων αυτού του συγγραφέα, «το Φυλαχτό» και «Ρόουζ Μάντερ». 

ΕΡΩΤΗΣΗ 11: Γιατί επιλέξατε να γράψετε ένα ψυχολογικό θρίλερ; Θα μπορούσατε να γράψετε βιβλία, τα οποία να ανήκουν σε άλλα λογοτεχνικά είδη;

Φ.Γ. Αυτή την ερώτηση δε την περίμενα. Όταν έγραφα αυτό το βιβλίο, δε φανταζόμουν ότι θα κατατασσόταν στο είδος της «σκοτεινής λογοτεχνίας» ή του ψυχολογικού θρίλερ. Βέβαια, σε συζητήσεις που έκανα με τον εκδότη μου, κατάλαβα τη λογική του. «Ψυχολογικό» για όλα αυτά τα δύσκολα διλλήματα και τις αποφάσεις που καλείται να πάρει ο πρωταγωνιστής, «Θρίλερ», γιατί όντως οι συνθήκες είναι τρομακτικές και πολλές φορές φριχτές για τον πρωταγωνιστή που εκβιάζεται συναισθηματικά και δοκιμάζονται τα όρια του και οι αντοχές του μέχρι αηδίας – δε βρίσκω καλύτερη λέξη, αυτή τη στιγμή. Εγώ το έγραφα, έχοντας στο μυαλό μου, την αντιπολεμική φύση του έργου μου αυτού, γι’ αυτό και ο τίτλος. Από σχόλια που έχω διαβάσει, άλλοι το βρήκαν θρησκευτικό, άλλοι ηθικοπλαστικό και διδακτικό, άλλοι αυτοβελτίωσης, κάποιοι κοινωνικό με δόσεις μυστηρίου. Αυτή είναι όμως κι η μαγεία του βιβλίου μου αυτού τελικά, θεωρώ, και των βιβλίων ίσως γενικά. Ο κάθε αναγνώστης, προσέγγισε το βιβλίο μου με τη δική του οπτική, βγάζοντας τα δικά του συμπεράσματα, και σίγουρα όλοι είχαν προβληματιστεί, το τί θα έκαναν αυτοί στη θέση του Αδάμ. Θα πω όμως, ότι ο όρος «λογοτεχνικό είδος», για εμένα, προσωπικά, είναι απλώς μια ταμπέλα, που έχουμε συνηθίσει να βάζουμε εμείς οι άνθρωποι, όπως θέλουμε να κάνουμε για τα πάντα. Ένα βιβλίο, μπορεί τελικά να ανήκει σε πολλά παραπάνω από ένα λογοτεχνικό είδος. Για παράδειγμα, λέμε ότι «Η μικρή γοργόνα» είναι ένα παραμύθι. Με το ωραίο τέλος γίνεται παραμύθι, με το άσχημο τέλος, η ηρωΐδα γίνεται δραματικό πρόσωπο, οπότε «τραγωδία» που μοιάζει με παραμύθι, ρομαντική ιστορία, ιστορία φαντασίας και τα λοιπά. Μέχρι και ηρωΐδα trans, θα μπορούσαμε να την πουμε, αφού από γοργόνα, θέλει να γίνει γυναίκα-άνθρωπος, δεν αγαπάει αυτό που είναι, θέλει να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι. Ελπίζω, να καταλαβαίνετε τον τρόπο σκέψης μου, γιατί γνωρίζω ότι κάποιες φορές είναι πολύ πιο περίπλοκος, απ’ όσο θα ήθελα. Εγώ, θα συνεχίσω να βλέπω το βιβλίο μου, ως μια ιστορία αντιπολεμική, δεχόμενος πάντα και τις απόψεις, όλων όσων το διάβασαν. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 12: Τέλος, τί θα λέγατε στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τη συγγραφή;

Φ.Γ. Τέλος, ε; Ποτέ δε φανταζόμουν ότι κάποτε θα μου έπαιρναν συνέντευξη. Ή μάλλον το φανταζόμουν διαφορετικά και σε άλλη περίοδο της ζωής μου και όχι τώρα που έχω πρόσφατα μετακομίσει στο εξωτερικό ψάχνοντας να βρω τον εαυτό μου, που τον είχα παραμελήσει για χρόνια. Αλλά δεν είναι αυτή η απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Λοιπόν! Τι θα έλεγα! Αν το αγαπάνε πραγματικά να το επιχειρήσουν. Να μη σκέφτονται να γράψουν όμως, με κύριο γνώμονα να γίνουν διάσημοι ή να αποκτήσουν πολλά χρήματα. Μόνο επειδή αγαπούν αυτό που κάνουν, να το κάνουν, αλλιώς θα είναι αγγαρεία για αυτούς. Θα τους έλεγα επίσης, να μη φοβούνται. Να γράφουν ιστορίες έτσι όπως αυτοί τις φαντάζονται. Να προσπαθήσουν να είναι αισιόδοξοι. Και να μη το βάλουν κάτω αν δεχθούν απόρριψη. Εγώ ασχολήθηκα, όπως είπα, γιατί ήταν αφενός ο τρόπος να ξεφύγω από την καθημερινότητα, και αφετέρου, γιατί ήταν ο μόνος τρόπος που μπορούσα να σκεφτώ, στο να βοηθήσω αυτός ο κόσμος να γίνει ένα καλύτερο μέρος. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το χώρο που μου δώσατε στο να τοποθετηθώ και επιπλέον να χρησιμοποιήσω και τη μητρική μου γλώσσα, καθώς τώρα προσπαθώ να σκέφτομαι μόνο στα «Γαλλικά», αν θέλω να προσαρμοστώ και να ενσωματωθώ πιο γρήγορα σε αυτό το «νέο» κόσμο και «νέα» πραγματικότητα που επέλεξα να βρίσκομαι.

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και τις απαντήσεις σας.

Με εκτίμηση, Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat

Διαβάστε την κριτική μου για το βιβλίο εδώ: https://www.dominicamat.gr/2023/04/blog-post_67.html / https://vivliovamon.blogspot.com/2023/04/blog-post_19.html