δύο κόσμοι

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Πρώτη μου ''συστήθηκε'' η Ατίθαση καί μία λογοτεχνική φιλία γεννήθηκε. Μετά ήρθε ο Δαίμονας κι ένας έρωτας με συνεπήρε... Καί τώρα οι ''Δύο κόσμοι'' έφτασαν για να μου επιβεβαιώσουν την σκέψη καί τους λόγους που η συγγραφέας Ηώ Αυγέρη έχει ένα μεγάλο αναγνωστικό κοινό, που την ακολουθεί πιστά βιβλίο με το βιβλίο, δίνοντας στα αισθηματικά μυθιστορήματα μία πιο γήινη καί ρεαλιστική -από τα πιο θετικά στοιχεία των βιβλίων της για μένα ως αναγνώστρια- οπτική, δίχως να μειώνονται καθόλου σε αξία τα όποια μηνύματα προκύπτουν μέσα απ'τις ιστορίες τους.

''Μιχαήλ Θεοδωρόπουλος.

Πρωτότοκος γιος του Αλέξανδρου Θεοδωρόπουλου, ετών τριάντα. Κατέχει μια θέση στη ναυτιλιακή εταιρία του πατέρα του αλλά παραμένει το μαύρο πρόβατο της οικογένειας. Η ζωή του χτισμένη στα πλούτη και την πολυτέλεια.

Ό,τι λάμπει όμως… είναι χρυσός;

Αλίκη Δημοπούλου.

Μοναχοκόρη και μοναχοπαίδι ετών είκοσι οχτώ. Απόφοιτη σχολής εμποροπλοιάρχων με ειδικότητα μηχανολόγος μηχανικός. Τα μονοπάτια της δικής της ζωής δύσβατα.

Οι δυσκολίες όμως… είναι καθοριστικές για το μέλλον;

Ένα βράδυ ήταν αρκετό για να συγκρουστούν οι κόσμοι τους.

Σε μια κοινωνία που επιβραβεύει τον πλούτο αδιαφορώντας για όσα αξίζουν.

Σε μια κοινωνία που έχει δύο όψεις.

Θα μπορέσει η αγάπη να χωρέσει;

Θα μπορέσουν οι δύο πλευρές να γίνουν μία;

Θα μπορέσουν μαζί να φτιάξουν τον κόσμο με τα θαύματα;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Είναι γεγονός πως από μικρά κοριτσάκια τα παραμύθια μας μιλούν για μεγάλους έρωτες, σχεδόν ονειρικούς, με ευτυχισμένο τέλος. Πόσες καί πόσες -ούσες μικρά παιδιά- δεν έχουν ονειρευτεί, ή, εκφράσει την επιθυμία τους να ζήσουν το δικό τους παραμύθι σαν άλλες πριγκίπισσες; Πόσες δεν φαντασιώνονται τον άνδρα των ονείρων τους σαν τον γενναίο, πανέμορφο καί ατρόμητο πρίγκηπα που θα έρθει καβάλα πάνω στο λευκό του άλογο για να τις σώσει από τον εκαστότε κακό ''δράκο'', ή, την κακιά μητριά; Συγγνώμη γι'αυτό που θα πω, αλλά εμένα ποτέ δεν με έπεισαν τα παραμύθια. Μεγαλώνοντας η ίδια η ζωή μου απέδειξε πως οι πριγκίπισσες δεν είναι πάντα αθώες, άβουλες καί ανυπεράσπιστες, μα γυναίκες δυναμικές που ξέρουν τι θέλουν καί το διεκδικούν... ΄Οσο για τους πρίγκηπες; Δεν διαθέτουν λευκά άλογα! Ποτέ δεν κατάλαβα την εμμονή με το συγκεκριμένο χρώμα. Γιατί να μην έχουν μαύρα; Μα ανεξάρτητα απ'αυτό, οι αληθινοί πρίγκηπες -εντός κι εκτός εισαγωγικών- παλεύουν καθημερινά με τους δικούς κι όχι μόνο δαίμονες. Διεκδικούν με πάθος καί δεν αφήνονται έρμαια στα τερτίπια της ζωής...

Η συγγραφέας Ηώ Αυγέρη περιγράφει όλα τα παραπάνω μέσα από την ιστορία του βιβλίου της. Ο λόγος της είναι ευθύς καί καθαρός. Μεγάλο της πλεονέκτημα η αληθοφάνεια που χαρακτηρίζει τόσο τα πρόσωπα του κειμένου, όσο καί τα όσα διαδραματίζονται μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Όχι, δεν υπάρχουν κλισέ, ή, λοιπά μελοδραματικά στοιχεία. Αλλά πρόκειται για ένα βιβλίο που διαβάζεται άκοπα, ευχάριστα, μιλώντας απευθείας στην ψυχή καί στο μυαλό του αναγνωστικού κοινού. Ναι, υπήρξαν φορές που διαφώνησα, ή, επικρότησα την συμπεριφορά των προσώπων, μα στο τέλος δεν ξέρω αν θα άλλαζα κάτι. 

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αυγέρη.