Πανέξυπνα πλάσματα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Όλοι κι όλες που διαβάζουμε βιβλία, γνωρίζουμε εξ αρχής πως δεν είναι όλα αριστουργήματα! Αλίμονο αν πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Πέραν, όμως, αυτού, οφείλουμε να έχουμε κατά νου το πόσο διαφέρουν οι αναγνωστικές μας προτιμήσεις. Εάν σε αυτό προσθέσουμε καί τις συνθήκες της ζωής μας, καθώς καί την ψυχική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε την εκάστοτε χρονική περίοδο, θεωρώ πως όλοι κι όλες συμφωνούμε πως για κάθε στιγμή υπάρχει καί το κατάλληλο βιβλίο, που θα μας κρατήσει συντροφιά. Ένα -κατά γενική ομολογία- feelgood βιβλίο, που διαβάζεται ευχάριστα όλον τον χρόνο, είναι το βιβλίο της συγγραφέως Σέλμπι Βαν Πελτ (Shelby Van Pelt) με τίτλο ''Πανέξυπνα πλάσματα'' (Remarkably Bright Creatures), που κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, σε μετάφραση της κυρίας Ιλάειρας Διονυσοπούλου. 

Η πρώτη φορά που άκουσα για το εν λόγω βιβλίο, ήταν όταν μία φίλη μου, που αγαπάει τα βιβλία καί διαβάζει πολύ, μου μίλησε με μεγάλο ενθουσιασμό γι'αυτό. Θυμάμαι να μου λέει αυτολεξεί: ''Είναι ένα βιβλίο τρυφερό καί βαθειά συγκινητικό! Καί να σκεφτείς πρωταγωνιστεί ένα χταπόδι!''. Ε, για να είμαι ειλικρινής, την κοίταξα με απορία. Πώς γινόταν ένα βιβλίο με πρωταγωνιστή ένα πλάσμα της θάλασσας -με δεδομένο πως μιλάμε για ένα μυθιστόρημα που απευθύνεται σε ενήλικο κοινό- να της έχει ''ξυπνήσει'' τέτοια συναισθήματα καί να το προτείνει καί σε άλλους βιβλιόφιλους! Δεν επέτρεψα στην όποια καχυποψία να με επηρεάσει καί να που το διάβασα καί εγώ καί τώρα γράφω τις σκέψεις που ''γέννησε'' στο μυαλό καί την ψυχή μου.

''Μετά τον θάνατο του συζύγου της, η Τόβα Ισάλιβαν άρχισε να δουλεύει ως καθαρίστρια στη νυχτερινή βάρδια στο ενυδρείο του Σόουελ Μπέι. Τα καταφέρνει καλύτερα όταν έχει κάτι να ασχολείται – αυτό κάνει άλλωστε από τότε που ο γιος της ο Έρικ εξαφανίστηκε μυστηριωδώς στα δεκαοχτώ του, πριν από τριάντα χρόνια. Στο ενυδρείο, η Τόβα γνωρίζει τον ιδιότροπο Μάρκελο, ένα γιγάντιο χταπόδι του Ειρηνικού. Ο Μάρκελος ξέρει περισσότερα απ’ όσα φαντάζεται κανείς μα δεν θα κουνούσε ούτε ένα από τα οκτώ του πόδια για τους δεσμώτες του – ώσπου, εντελώς ξαφνικά, δημιουργεί μια απροσδόκητη φιλία με την Τόβα. Σαν καλός ντετέκτιβ, ο Μάρκελος συμπεραίνει τι συνέβη τη νύχτα της εξαφάνισης του γιου της Τόβα. Και καθώς η στοργή του για τη φίλη του μεγαλώνει, ξέρει πως πρέπει να χρησιμοποιήσει ό,τι τέχνασμα μπορεί να επιστρατεύσει το ασπόνδυλο σώμα του για να ανακαλύψει για χάρη της την αλήθεια, πριν να είναι πολύ αργά.'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Διαβάζοντας το βιβλίο, οφείλω να ομολογήσω, πως έδωσα μεγαλύτερη έμφαση στα νοήματά του, παρά στην γραφή της συγγραφέως. Έχουμε να κάνουμε με ένα απλώς καλό κείμενο, με τις όποιες συγγραφικές ''αδυναμίες'', που κατά ένα περίεργο τρόπο ''αγκαλιάζει'' με τρυφερότητα την ψυχή καί τη σκέψη μας. Ήταν αυτό αρκετό για να περάσω καλά διαβάζοντάς το; Η αλήθεια είναι πως ναι! Σαν από ένστικτο είχα προετοιμάσει τον εαυτό μου να εστιάσει σε αυτά που ήθελε να μας μεταφέρει η συγγραφέας μέσα από την παρούσα ιστορία κι όχι στον τρόπο με τον οποίο τα είχε αποτυπώσει πάνω στο χαρτί. Συνεπώς, επιλέγω να σταθώ σε αυτό που θεωρώ αρκετά ικανοποιητικό από την επαφή μου με το βιβλίο, που δεν είναι άλλο, από το πως η φιλία μπορεί να ''γεννηθεί'' στα πιο περίεργα μέρη, μεταξύ εκ διαμέτρου αντίθετων ανθρώπων, ή, καί πλασμάτων καί πως κυρίως μέσω αυτής μπορεί να μας δοθούν απαντήσεις σε ερωτήματα που μπορεί να μας απασχολούν, μα πάνω απ'όλα να έρθουμε ένα βήμα πιο κοντά σε ό,τι ορίζουμε ως λύτρωση ο καθένας καί η καθεμία από εμάς, ξεχωριστά, για τους εαυτούς μας. Ένα βιβλίο, τολμώ να πω, αγαπησιάρικο που θα θυμάμαι για καιρό. 

Καλή ανάγνωση!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.