ΜΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑ, ΔΥΟ ΦΟΝΟΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΡΩΤΑΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Πόσο απαραίτητη είναι η ύπαρξη του χιούμορ στην ζωή μας; Ακόμη καί στα βιβλία που διαβάζουμε; Προσωπικά νιώθω, κάποιες φορές, να κουράζομαι από την συνεχή επαφή μου με ιστορίες βιβλίων που έχουν έναν δραματικό τόνο καί περιστρέφονται γύρω από σκληρά κι επώδυνα θέματα της καθημερινότητας. Ναι, επιζητώ το χιούμορ. Προσέξτε! Ένα χιούμορ εύστοχο, ευφυές καί καθόλου κακόγουστο καί δεύτερο. Όταν, λοιπόν, έφτασε στα χέρια μου το καινούργιο μυθιστόρημα της συγγραφέως Έλενας Γκίκα Πετροπούλου, δεν σας το κρύβω πως ένιωσα μία πολύ μεγάλη αδημονία για να το διαβάσω. Πέραν των πολύ καλών εντυπώσεων που είχα αποκομίσει από την ανάγνωση προηγούμενου έργου της, σημαντικό ρόλο έπαιξε κι ο ευφάνταστος τίτλος του νέου βιβλίου. ''Μια δασκάλα, δυο φόνοι και ένας έρωτας''. Ναι, καλά διαβάσατε! Καί εμένα μου φάνηκε κάπως τολμηρός; Ιδιαίτερος; Αλλόκοτος; Με ποιον τρόπο μπορεί να συνδέονταν όλα αυτά; Πάντως ήξερα πως ήθελα να μάθω περισσότερα...

''«Με λένε Μελίνα και είμαι υπερ-ενσυναισθητική. Διαβάζω τους άλλους σαν «ανοιχτό βιβλίο». Κανείς δεν μπορεί να μου κρυφτεί ή να με ξεγελάσει. Γι’ αυτό και μου ανατέθηκε η εξιχνίαση δύο φόνων που πρόκειται να παραγραφούν σε δεκαεφτά ημέρες. Κανονικά θα ήταν εύκολο. Δυστυχώς, όμως, ο βασικός μου ύποπτος είναι εντελώς απρόσβλητος από τις ιδιαίτερες ικανότητές μου. Και επιπλέον… είμαι βαθιά, παράφορα και αναπόδραστα ερωτευμένη μαζί του». Η Μελίνα δείχνει αλλά δεν είναι ένα συνηθισμένο κορίτσι. Με όπλο τη συναισθηματική της τηλεπάθεια αναλαμβάνει όχι μόνο να εξιχνιάσει ένα παλιό έγκλημα αλλά και να ξαναφέρει την ευτυχία σε μια οικογένεια που την έχει στερηθεί. Ακατανίκητοι σύμμαχοί της σε αυτό το εγχείρημα, ένας χαρισματικός εφτάχρονος, το αστείρευτο κέφι της και ο Σάκης Ρουβάς…" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Άν καί το βιβλίο συστήνεται ως ένα μυθιστόρημα που ανήκει στο είδος του μυστηρίου/crime δεν παύει να παντρεύεται αρμονικά με το αισθηματικό/κοινωνικό κομμάτι. Δεν είναι ένα αμιγώς αστυνομικό μυθιστόρημα. Μα για να είμαι ειλικρινής, εμένα αυτό δεν με ενόχλησε καθόλου. Αντιθέτως, έχω αρχίσει να θέλω να βρίσκω κι άλλα πράγματα μέσα στα βιβλία που διαβάζω. Δεν θέλω να έχουν, πάντα, ως πρωταγωνιστές αστυνομικούς αρκετά αρρενωπούς κι ερωτεύσιμους, με θεληματικό πηγούνι, διάφορα θέματα -κυρίως σε ψυχικό επίπεδο-, αρνητική στάση απέναντι στον έρωτα μέχρι να βρουν την μία (καλά αυτό μου θυμίζει άλλου είδους βιβλία - ονόματα ας μην λέμε!), σαγηνευτικές femme fatale καί λοιπές κλισέ φιγούρες. Θέλω να έχουν ως πρωταγωνιστές καί ανθρώπους πιο οικείους κι αληθοφανείς. Ε, εντάξει ίσως καί λίγη υπερβολή να ήταν αποδεκτή!

Αναφορικά, λοιπόν, με το παρόν έργο, η συγγραφέας φαίνεται πως ενδιαφέρεται να ξεφύγει από το στίγμα που μας άφησε το προηγούμενο έργο της καί να μας προσφέρει ένα βιβλίο διαφορετικό. Ένα βιβλίο, του οποίου η ιστορία αν καί έχει ως βασικό άξονα την εξιχνίαση ενός παλιού εγκλήματος, μέσα από αυτό θα δούμε να προκύπτουν άλλα ζητήματα. Ζητήματα όπως είναι ο απρόσμενος έρωτας, οι σχέσεις μεταξύ των μελών μίας οικογένειας, το πως η οικονομική κατάσταση μίας οικογένειας δεν επηρέαζει πάντα τον τρόπο που αποδέχονται την διαφορετικότητα, ή, το όποιο χάρισμα ενός μέλους της, τα κρυμμένα μυστικά, τις υποψίες, την απόρριψη, την ανάγκη για αποδοχή καί απάλυνση του πόνου της ψυχής, αλλά καί τις μεγαλύτερες, ή, μικρότερες ανατροπές που έρχονται να ταράξουν τις φαινομενικά στέρεες ισορροπίες...

Μην σας τρομάζουν όλα όσα διαβάσατε παραπάνω! Η συγγραφέας δεν έχει καμία πρόθεση να βαρύνει το κλίμα, ούτε να μας προκαλέσει στενάχωρα συναισθήματα. Αντιθέτως, επιλέγει να μιλήσει για όλα όσα σας προανέφερα μέσα από έναν λόγο ευθύ, κατανοητό, χιουμοριστικό -όταν κι όπου πρέπει δίχως να γίνεται σαχλός!- ο οποίος όχι μόνο μεταφέρει αυτούσιες τις σκέψεις τις, μα κυρίως αποβάλλοντας εντέχνως από πάνω τους την δήθεν σοβαροφάνεια καί λοιπούς άτυπους κανόνες. Σε αυτό προστίθενται τα γρήγορα καί περιεκτικά κεφάλαια, οι ρεαλιστικοί καί οξυδερκείς διάλογοι μεταξύ των προσώπων καί η χρήση καθημερινού λεξιλογίου. Αυτό μας επιτρέπει να διαβάσουμε το βιβλίο με μία ανάσα καί να ανυπομονούμε να περάσουμε στην επόμενη σελίδα. Ναι, ανέπτυξα συναισθήματα, λίγο έως πολύ, για όλα τα πρόσωπα καί δεν με ενόχλησε που δεν μπόρεσα -μέχρι την στιγμή της τελικής αποκάλυψης- να βρω το πρόσωπο που είχε διαπράξει το έγκλημα. Ίσως, εντέλει, αυτή η εξιχνίαση του εγκλήματος, τόσα χρόνια μετά, να ήρθε να φέρει την πολυπόθητη λύτρωση με τον έναν, ή, τον άλλον τρόπο για όλα τα πρόσωπα της ιστορίας... Εγώ το βιβλίο το απήλαυσα καί μελλοντικά θα το ξαναδιαβάσω.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.