Η πολλή αγάπη σκοτώνει

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Γιώργος Γιώτσας - Στέλλα Καραμπακάκη

Στέλλα Καραμπακάκη - Γιώργος Γιώτσας

Δύο συγγραφείς που έχουν χαράξει την δική τους πορεία στον χώρο της λογοτεχνίας με ένα ευρύ ατομικό έργο πίσω τους.

Δύο συγγραφείς που εργάζονται πάνω στην εξέλιξή τους προσφέροντάς μας βιβλία που υπηρετούν, επάξια, το είδος στο οποίο ανήκουν.

Από την μία μεριά, η αιχμηρή, ευφυής, κατά τόπους σαρκαστική καί καυστική πένα της Στέλλας Καραμπακάκη που αρέσκεται, μέσω των έργων της, να θέτει εύστοχους προβληματισμούς γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις, σε ερωτικό κυρίως επίπεδο.

Κι από την άλλη μεριά, ο Γιώργος Γιώτσας. Ένας συγγραφέας που γνωρίζει τον τρόπο να ''παίζει'' με την ανθρώπινη ψυχολογία -σε επίπεδο φαντασίας καί θρίλερ- ''ζωντανεύοντας'' μέσα από τις ιστορίες του μύχιους φόβους κι εφιάλτες...

Ποιο το αποτέλεσμα της ''σύμπραξης'' αυτών των δύο; Το μυθιστόρημα, με τίτλο ''Η πολλή αγάπη σκοτώνει'', που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λυκόφως. Ένα μυθιστόρημα που ξεφεύγει από τις όποιες νόρμες γύρω από ανάλογα βιβλία του είδους που έχει τύχει να διαβάσουμε έως σήμερα. Είναι πολύ πιθανό ο τίτλος του ''Η πολλή αγάπη σκοτώνει'' να σας οδηγήσει σε άλλους συνειρμούς. Όχι, δεν έχουμε να κάνουμε με ένα αισθηματικό μυθιστόρημα, ούτε με μία ιστορία αγάπης κι έρωτα μέσα σε ένα φανταστικό πλαίσιο. Το παρόν βιβλίο έχει ως θέμα το πως η πολλή αγάπη σκοτώνει... Κι αυτό είναι κάτι παραπάνω κι απόκοσμο... Ναι, καλά ακούσατε. Μα ας τα πιάσω, καλύτερα, από την αρχή...

Δεν έχω σκοπό να σας κουράσω με το να αναφερθώ στους λόγους που ως άνθρωποι καί κατ'επέκταση ως αναγνώστες/στριες επιλέγουμε να διαβάζουμε βιβλία θρίλερ. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν λεχθεί ποικίλοι λόγοι. Εγώ, όμως, θα επιλέξω να εστιάσω σε έναν που θεωρώ ως κυριότερο καί που -κατά τρόπον τινά- σχετίζεται καί με το παρόν έργο. Ποιος είναι αυτός; Μα φυσικά η διττή υπόσταση του τρόμου. Από την μία μοιάζει τόσο φοβιστικός κι από την άλλη τόσο επικίνδυνα ερωτεύσιμος. Ναι, γοητευόμαστε, κατά βάθος, από το μυστήριο που εκπέμπει...

Τίτλος: Η πολλή αγάπη σκοτώνει

Μα, αλήθεια, η αγάπη -ένα τόσο ύψιστο καί ιδανικό συναίσθημα- δύναται να σκοτώσει;

Μα, γιατί όχι; Πόσες φορές δεν λέμε πως έχουν γίνει εγκλήματα πάθους; Ακόμα καί πόλεμοι εξαιτίας της αγάπης; Το αντικείμενο του πόθου φαντάζει σαν άλλο τρόπαιο προς κατάκτηση καί η αιματοκυλησία δεν αργεί να ξεκινήσει με ολέθρια, πάντα, αποτελέσματα...

Ναι, η αγάπη δύναται να βγάλει προς τα έξω την κάλλιστη καί την χείριστη πλευρά του χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Μπορεί να οδηγήσει κάποιον/α να εγκληματίσει για λόγους εκδίκησης, ζήλειας, ή, ακόμα καί κτητικότητας προς το πρόσωπο ενός άλλου ανθρώπου...

Κι αυτό φαντάζει άκρως τρομακτικό...

''Τρεις γυναίκες που ερωτεύτηκαν και βίωσαν την προδοσία. Και τώρα επιστρέφουν ως τιμωροί.

Τρεις σκοτεινές ιστορίες ανεκπλήρωτου έρωτα και εκδίκησης.

«Εδώ που βρίσκεσαι, δεν είναι ούτε κόλαση ούτε παράδεισος.

Είναι το Τίποτα.

Εδώ εγκλωβίζονται και περιφέρονται αιώνια, νεκροί αλλά ερωτευμένοι.

Αθώοι και ένοχοι.

Και ίσως και απλώς όσοι είχαν μια φριχτή ατυχία.

Όσοι βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Όπως εσύ»." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Τρεις, λοιπόν, αυτοτελείς ιστορίες θανατηφόρου αγάπης θα μας συντροφεύσουν κατά την διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου. 

Τρεις ιστορίες που θα ''μιλήσουν'' με έναν διαφορετικό τρόπο στην ψυχή καί στο μυαλό μας. 

Τρεις ιστορίες -που κατά την άποψή μου- αυξάνουν την συναισθηματική φόρτιση, παράλληλα με την αγωνία, το μυστήριο καί τον φόβο, καθώς περνάμε από την μία σελίδα στην επόμενη. 

Τρεις ιστορίες που αποδεικνύουν πως η αγάπη μπορεί να μετατραπεί σε όπλο, που δεν πληγώνει θανάσιμα μόνο την ψυχή, αλλά καί το σώμα...

Τρεις ιστορίες πλημμυρισμένες από παραστατικές εικόνες, οικείο λεξιλόγιο, ρεαλιστικούς διαλόγους, πλάσματα της φαντασίας καί δη του σκότους, που θα φαντάζουν σαν να παίρνουν σάρκα κι οστά οι χείριστοι εφιάλτες μας.

Τρεις ιστορίες που θα έρθουν να ''ταράξουν'' την κατά τ'άλλα τακτοποιημένη σκέψη μας γύρω από τον έρωτα καί θα μας κάνουν να αναρωτηθούμε το κατά πόσο ένας άνθρωπος που αγαπά βαθειά κι αληθινά μπορεί να συγχωρεί... Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να συμφωνήσω με αυτήν την σκέψη στον απόλυτο βαθμό. Όσο πιο πολύ καί απόλυτα αγαπάς, τόσο μεγαλύτερος ο πόνος της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου, άρα καί τα όποια αρνητικά συναισθήματα που συνοδεύουν αυτήν την συνθήκη. Προσέξτε! Δεν δικαιολογώ, μα κατανοώ...

Βρήκα άκρως αρεστό αυτό το βιβλίο για την οπτική που μας προσφέρει στο ζήτημα της αγάπης. Το θεωρώ αρκετά πρωτοπόρο για το είδος που ανήκει. Δεν μπορώ να το συγκρίνω με προγενέστερα έργα των δύο συγγραφέων που το συνυπογράφουν, όπως καί με άλλα του είδους κι αυτό με ικανοποιεί. Μετουσιώνει φόβους σε σκέψεις καί το αντίστροφο. Διαβάζεται με μία ανάσα καί μπορείς να ξεχωρίσεις το προσωπικό στίγμα πότε της μίας συγγραφέως καί πότε του άλλου συγγραφέα. Όλα είναι σε ισορροπία. Καί να σας πω καί κάτι άλλο; Έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στο εξώφυλλο του, καθώς καί στην γραμματοσειρά που απεικονίζεται πάνω του. Πιστεύω πως αναδεικνύει πλήρως το νόημα των ιστοριών καί δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο.

Στο ερώτημα αν η πολλή αγάπη σκοτώνει, δεν θα έχετε την δική μου απάντηση, μα θα σας παραπέμψω να διαβάσετε το βιβλίο καί να λάβετε την όποια απάντηση μέσω εκείνου... 

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.