Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Άν καί δεν ανήκω στο φανατικό αναγνωστικό κοινό του συγγραφέα Μένιου Σακελλαρόπουλου, δεν παύει να μην ''εκμεταλλεύομαι'' κάθε ευκαιρία που μου δίνεται για ανάγνωση κάποιου βιβλίου του. Αυτό ίσως να οφείλεται στον τρόπο που ο συγγραφέας επιλέγει να αναδείξει ποικίλα κοινωνικά ζητήματα, τα οποία μας αφορούν σε μικρότερο, ή, μεγαλύτερο βαθμό όλους κι όλες μας. Έχει μία αμεσότητα ο λόγος του που καθιστά τα βιβλία του ευνόητα καί αρκετά καλογραμμένα, με αποτέλεσμα να περνάω καλά διαβάζοντάς τα καί να μην σκέφτομαι με αγανάκτηση το πότε θα τελειώσουν... Από τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφόρησε πρόσφατα καί το νέο του κοινωνικό μυθιστόρημα, με τίτλο ''Ο αρχάγγελος των βράχων''. Ένα μυθιστόρημα πιο επίκαιρο καί ταιριαστό από ποτέ.

''Παράλια της Μυτιλήνης, εκεί όπου το θεριό, η θάλασσα, καταπίνει ανθρώπους σκορπώντας πένθος και πόνο. Ο Ασκάν, γιατρός από το Ιράν, καταφέρνει να βγει στα βράχια από τα άγρια κύματα, έχοντας δει τη μητέρα και την αδελφή του να πνίγονται. Η ζωή τον διαλύει και του επιφυλάσσει κι άλλα δεινά. Βλέπει ανθρώπους να τον αντιμετωπίζουν σαν μίασμα, ένα σκουπίδι που πρέπει να πεταχτεί. Η Ευρυδίκη, δασκάλα στις δομές προσφύγων, του δείχνει ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, στηρίζοντας της γης τους κολασμένους. Ο πατέρας της, ένας αρτηριοσκληρωτικός συνταγματάρχης, τη διώχνει από το σπίτι θεωρώντας ότι τον διασύρει με τη στάση της! Τότε η ζωή σκηνοθετεί μια ιστορία που θα έκανε και τους πιο ασυγκίνητους να λυγίσουν.'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Το μεταναστευτικό ζήτημα αποτελεί ένα επώδυνο ''αγκάθι'' της σύγχρονης εποχής. Καραβάνια με απελπισμένους ανθρώπους, που είτε τράπηκαν σε φυγή λόγω πολέμου στις χώρες τους, είτε αναγκάστηκαν να φύγουν από τον τόπο τους -ένεκα μεγάλων οικονομικών προβλημάτων- με απώτερο σκοπό την επιβίωση καί μία καλύτερη ζωή για εκείνους καί τις οικογένειές τους, καταφθάνουν τόσο στην χώρα μας, όσο καί σε άλλες χώρες του εξωτερικού. Όλο αυτό, όμως, δεν παύει να επιφέρει κάποια προβλήματα καί να διαταράσσονται οι όποιες ισορροπίες. Για να μην υπάρξουν, τυχόν, παρεξηγήσεις, θα εξηγήσω ευθύς αμέσως τι εννοώ. 

- Αρχικά, να πω πως υποστηρίζω την άποψη πως όλοι μα όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα καί δη σε μία ευτυχισμένη καί αξιοπρεπή ζωή. Όπως καί το γεγονός πως η καταγωγή, το φύλο, η θρησκεία, κλπ. δεν συμβαδίζουν με το αν ένας άνθρωπος είναι καλός, ή, όχι. Παντού καί πάντα θα υπάρχουν καλοί καί κακοί άνθρωποι. Κανείς δεν είναι ανώτερος του άλλου.

- Δεύτερον, καλώς, ή, κακώς, κάποιοι άνθρωποι έχουν μεγαλώσει με προκατάληψη καί φόβο για καθετί ξένο καί διαφορετικό από εκείνους. Μπορώ να το κατανοήσω ως έναν βαθμό, αλλά θα μου επιτρέψετε να μην μπορώ να το δικαιολογήσω. Όπως δεν μπορώ να δεχθώ/ανεχθώ ακραίες συμπεριφορές όπως είναι η βία καί ο ρατσισμός προς όλους τους ανθρώπους καί δη προς εκείνους που έχουν περάσει μέσα απ'όλη αυτήν την δίνη...

- Τρίτον, θεωρώ πως πρέπει να υπάρξει μία λύση που να ικανοποιεί όλους κι όλες. Τί θέλω να πω; Κάθε χώρα να αναλαμβάνει να φιλοξενήσει με τον ορθό τρόπο όλους αυτούς τους ανθρώπους καί να προσφέρει μία ποιότητα ζωής ικανοποιητική τόσο για τον γηγενή πληθυσμό, όσο καί για τους μετανάστες/πρόσφυγες. Να έχει ως στόχο να στηρίζει τον αριθμό ανθρώπων που μπορεί να ''αντέξει''. Να μην αναλαμβάνει όλο το βάρος μόνο η μία, αλλά καί οι λοιπές χώρες να το επωμίζονται βάσει των όποιων δυνατοτήτων τους. Θέλουμε να προστατέψουμε τους ανθρώπους κι όχι να τους ''βυθίσουμε'' ακόμα πιο βαθειά μέσα στην απελπισία. 

Όχι, δεν κάνω καμία πολιτική προπαγάνδα! Δεν είναι το στυλ μου καί δεν με ενδιαφέρει να το ξεκινήσω τώρα, μα όλα τα παραπάνω είναι σκέψεις που γεννήθηκαν στο μυαλό μου διαβάζοντας το παρόν βιβλίο. Ένα βιβλίο που μιλάει για τον έρωτα που δεν γνωρίζει χρώμα, σύνορα, καταγωγή καί θρησκεία. Για την ανάγκη για επιβίωση καί αποδοχή από τους γύρω μας. Κι όλα αυτά μέσα από ένα σκηνικό γεμάτο από αγωνία, σκηνές θρίλερ, ανθρωπιά, δικαιοσύνη, αχαριστία, ευγνωμοσύνη καί την σκέψη που υμνεί τον άνθρωπο καί την δύναμη της ψυχής...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.