Το βασίλειο των διαβόητων

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

''Δύο κατάρες.

Μία προφητεία.

Και μια αγάπη ισχυρότερη κι απ’ τη μοίρα…

Ζήτω ο βασιλιάς και η βασίλισσα της Κόλασης."

Πόσες φορές σας έχει συμβεί να λατρέψετε μία σειρά βιβλίων μόνο από το άκουσμα του τίτλου της; Εγώ για να είμαι ειλικρινής, μπορεί να γοητευτώ από τίτλους, αλλά δεν μπορώ να πω πως πάντα θα σταθώ μόνο σε εκείνους, ώστε να μου είναι, εντέλει, αρεστό ένα βιβλίο. Σίγουρα παίζουν κομβικό ρόλο καί άλλοι παράγοντες. Μία εξαίρεση, όμως, αποτελούν τα βιβλία της τριλογίας ''Βασιλείο των Δαιμόνων'' (Kingdom of the Wicked), που υπογράφει η συγγραφέας Κέρι Μανισκάλκο (Kerri Maniscalco), τα οποία κυκλοφορούν στην χώρα μας από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος. Μία τριλογία που είχα εκφράσει την επιθυμία να διαβάσω, απ'όταν είχα μάθει για την τότε επικείμενη έκδοση του πρώτου βιβλίου. 

Άν καί πολύ σπάνια, πλέον, θα κάτσω να διαβάσω το τελευταίο βιβλίο μίας τριλογίας -ενώ δεν έχω διαβάσει τα προηγούμενα- η ανάγνωση του τρίτου βιβλίου της παρούσας τριλογίας, με τίτλο ''Το βασίλειο των διαβόητων'' (Kingdom of the Feared) έδρασε καταλυτικά επάνω στην σκέψη μου. Ήταν μία αναπάντεχη καί πολύ ευχάριστη έκπληξη! Τί θέλω να πω; Εκτός του ότι αύξησε ακόμη περισσότερο την επιθυμία μου να διαβάσω τα πρώτα δύο βιβλία (ελπίζω να τα έχω σύντομα στα χέρια μου), τολμώ να πω πως αυτή η ιδιάζουσα συνθήκη -το να διαβάσω πρώτα το τέλος της ιστορίας καί έπειτα το ξεκίνημα- μου ιντρίγκαρε παραπάνω την φαντασία μου. Ερωτήματα του τύπου το τι μπορεί να είχε προηγηθεί πριν, το πως εξελίχθηκαν τόσο τα πρόσωπα όσο καί τα όσα βίωσαν καί κυρίως ποια ήταν η αφορμή για την ''γέννηση'' της παρούσας πλοκής δεν άργησαν να ''ερεθίσουν'' την σκέψη μου απαιτώντας ικανοποιητικές απαντήσεις...

Με δεδομένο πως δεν έχω διαβάσει τα δύο προηγούμενα βιβλία, θα μου επιτρέψετε να είμαι κάπως λακωνική στις σκέψεις μου γύρω από το παρόν βιβλίο. Δεν δύναμαι να γνωρίζω το αν υπάρχει εξέλιξη στους χαρακτήρες των προσώπων καί τον τρόπο δράσης τους, ούτε κατ'επέκταση καί στον τρόπο γραφής της συγγραφέως βιβλίο με το βιβλίο. Αφήνοντας, λοιπόν, αυτό στην άκρη, θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο ορθή γίνεται στα λεγόμενά μου καί στα όσα αποκόμισα από την επαφή μου με αυτό. 

Περιγραφή:

Η Εμίλια είναι συγκλονισμένη ύστερα από την ανακάλυψη για την αδερφή της, τη Βιτόρια. Όμως προτού αντιμετωπίσει τους δαίμονες του παρελθόντος της, θέλει να διεκδικήσει τον βασιλιά της, τον γοητευτικό Πρίγκιπα της Οργής. Δεν επιθυμεί απλώς το κορμί του· θέλει την καρδιά και την ψυχή του – κάτι που ο αινιγματικός πρίγκιπας δεν μπορεί να της υποσχεθεί. Όταν ένα υψηλόβαθμο μέλος του Οίκου της Απληστίας δολοφονείται, όλα τα στοιχεία δείχνουν προς τη Βιτόρια. Τώρα η Εμίλια θα κάνει τα πάντα για να εξιχνιάσει τις κατηγορίες ενάντια στην αδερφή  που πίστευε πως γνώριζε. Μαζί, η Εμίλια και ο Πρίγκιπας της Οργής θα παίξουν ένα αμαρτωλό παιχνίδι εξαπάτησης για να διαλευκάνουν τον φόνο και να σταματήσουν τις αναταραχές που ελλοχεύουν ανάμεσα στις μάγισσες, τους δαίμονες, τους αλλόμορφους, και τους πιο ύπουλους εχθρούς όλων: τις Διαβόητες. Κάποτε είχαν προειδοποιήσει την Εμίλια πως όταν επρόκειτο για τους Διαβολικούς, τα φαινόμενα απατούσαν. Μήπως, όμως, οι πραγματικοί κακοί βρίσκονταν εξαρχής πολύ πιο κοντά;

Είναι αλήθεια πως ο συνδυασμός τίτλου καί εικόνας εκ πρώτης όψεως φαίνεται να μας ''κερδίζουν'' στα σημεία. Αυτή η σκοτεινή, επιβλητική, σχεδόν γοτθική αίσθηση που μας περικλείει μας προϊδεάζει πως κάτι ανάλογο θα συναντήσουμε καί μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Αλήθεια, ή, μία αυταπάτη ένεκα συγγραφικού τεχνάσματος της συγγραφέως; Ξεκινώντας την ανάγνωση του βιβλίου μία δυνατή σκηνή έρχεται να επιβεβαιώσει την πρώτη μας σκέψη καί να μας κάνει να ανυπομονούμε να γυρίσουμε σελίδα...

Το βιβλίο -κατά την προσωπική μου άποψη- διαβάζεται απνευστί. Η συγγραφέας έχει ένα λόγο καλά δουλεμένο καί δομημένο που δεν αφήνει κάτι στην τύχη, ή, να αιωρείται χωρίς να λαμβάνει τις κατάλληλες απαντήσεις. Χρησιμοποιεί πλούσιο λεξιλόγιο, ρεαλιστικούς καί πειστικούς διαλόγους μεταξύ των προσώπων, εξαιρετικά γλαφυρές περιγραφές των εικόνων καί μπόλικη δόση μαγείας, φαντασίας καί θρίλερ. Ο έρωτας συμβαδίζει στο πλευρό του μυστηρίου καί της αγωνίας, ενώ οι ανατροπές μας κόβουν την ανάσα... Ο αισθησιασμός δε, που περιβάλλει το γενικότερο κλίμα του βιβλίου, είναι διάχυτος καί δεν αφήνει κανέναν καί καμία ανεπηρέαστο/η... 

Εν κατακλείδι, για μένα (ως αναγνώστρια ανάλογων έργων), το βιβλίο ''Το βασίλειο των διαβόητων'' ανήκει στην κατηγορία με τα καλύτερα του συγκεκριμένου είδους που έχω διαβάσει την φετινή χρονιά καί σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Καλή ανάγνωση!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.

Υ.Γ. Για όσους/ες ενδιαφέρεστε, τα δύο πρώτα βιβλία της τριλογίας φέρουν τους τίτλους ''Το βασίλειο των δαιμόνων'' καί ''Το βασίλειο των καταραμένων''.