ΣΑΝ ΝΕΡΟ ΓΙΑ ΖΕΣΤΗ ΣΟΚΟΛΑΤΑ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Από τις εκδόσεις Κέδρος επανακυκλοφορεί το μυθιστόρημα της συγγραφέως Λάουρα Εσκιβέλ (Laura Esquivel), με τίτλο ''Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα'' (Como agua para chocolate), σε μετάφραση της κυρίας Κλαίτης Σωτηριάδου. Ένα βιβλίο που θεωρείται από τα πιο σημαντικά ισπανόφωνα έργα του 20ου αιώνα, καθώς έχει γνωρίσει διεθνή αναγνώριση -έχει μεταφραστεί σε σαράντα γλώσσες- καί πάνω στο οποίο βασίστηκε καί η ομώνυμη ταινία, αποφέροντας την ανάλογη φήμη καί στην συγγραφέα του. Καλά θα μου πείτε όλα αυτά, μα γιατί να διαβάσει κάποιος/α το βιβλίο; Θα μοιραστώ, λοιπόν, μαζί σας αυτά που αποκόμισα με την επαφή μου με το βιβλίο.

Τίτλος: Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα

Ελάτε! Ας το παραδεχθούμε. Στο άκουσμα καί μόνο του τίτλου του βιβλίου, αυτομάτως ποικίλες γεύσεις καί μυρωδιές έρχονται να ''γαργαλήσουν'' τον ουρανίσκο καί την μύτη μας. Παράλληλα, με εκείνες, θύμησες αρχίζουν να ''ξεπηδούν'' από το ''ντουλάπι'' των αναμνήσεων καί να κατακλύζουν το μυαλό μας με εικόνες καί συναισθήματα... 

Είναι, όμως, μόνο αυτό; 

Μήπως θα έπρεπε να δούμε την αλληγορία που ίσως να κρύβεται πίσω από αυτόν τον ιδιότυπο τίτλο;

Δύναται ένας άνθρωπος να είναι σαν το νερό για την ζεστή σοκολάτα; Κι ανάλογα με την όποια ''δοσολογία'' να γίνεται πιο γλυκειά, ή, πιο πικρή; Κι αν ναι, τότε ποιος/α μπορεί να είναι το νερό καί ποιος/α η ζεστή σοκολάτα;

''Η Τίτα γεννιέται πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, μέσα σε μια πλημμύρα δακρύων από αυτά που προκαλεί το καθάρισμα των κρεμμυδιών. Καταδικασμένη από την παράδοση να μείνει ανύπαντρη για να φροντίζει την τυραννική μητέρα της, τη μαμά Ελένα, η Τίτα βρίσκει τον σκοπό της ζωής της στην κουζίνα της οικογένειας Ντε λα Γκάρσα. Τα φαγητά της όχι μόνο μαγεύουν με τις εξαίσιες γεύσεις τους, αλλά μεταδίδουν και συναισθήματα, τον πόνο, την πίκρα, τη χαρά ή τον πόθο της σε όποιον τα γεύεται. Όταν μάλιστα η μαμά Ελένα αναγκάζει τον αγαπημένο τής Τίτα, τον Πέδρο, να παντρευτεί τη μεγαλύτερη αδελφή της, η Τίτα μαθαίνει να διατηρεί και να τρέφει την αγάπη του με τα θρυλικά εδέσματά της,'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Το βιβλίο περιέχει έρωτα, πάθη, όνειρα, επιθυμίες, μυστικά καί πολλές συνταγές της μεξικάνικης κουζίνας. Η έναρξη του κάθε κεφαλαίου σηματοδοτεί την άφιξη κι ενός μηνός του χρόνου. Δώδεκα μήνες, συνεπώς, έρχονται να ταιριάξουν με μία διαφορετική συνταγή. Εδώ θέλω την προσοχή σας. Η συγγραφέας εύστοχα -κατ'εμέ- επιλέγει να συνδυάσει μία συνταγή με έναν μήνα καί ένα γεγονός μέσα σε αυτόν, που μπορεί να τον στιγμάτισε (τον μήνα). Για σκεφτείτε, πόσες φορές κι εμείς οι ίδιοι/ες δεν έχουμε συνδυάσει φαγητά με πρόσωπα, ή, καταστάσεις/εμπειρίες που μας ''σημάδεψαν'' με τον έναν, ή, τον άλλον τρόπο; 

Μέσα σε αυτούς, λοιπόν, τους δώδεκα μήνες -καί κατ'επέκταση τις δώδεκα συνταγές- υποβόσκουν καταπιεσμένα συναισθήματα. Συναισθήματα ποικίλα καί έντονα που πρωταγωνίστησαν στην ζωή της κεντρικής ηρωϊδας του βιβλίου κι όχι μόνο. Συναισθήματα όπως ο φόβος, η αγάπη, ο πόνος της απώλειας, αλλά καί η καταναγκαστική ''θυσία'' ενός ανθρώπου να υπηρετεί έναν άλλον άνθρωπο για μία ζωή. Κι όμως, αυτές οι συνταγές καί τα φαγητά που ''γεννιούνται'' από εκείνες μοιάζουν σαν να σπάνε τα όποια δεσμά καί να χαρίζουν, απλόχερα, την ελευθερία. Ναι, στην παρούσα υπόθεση το κλειδί της ελευθερίας είναι η μαγειρική...

Μεταφυσικές πινελιές, λυρισμός, οικείο λεξιλόγιο, παραστατικές εικόνες καί μία γλυκόπικρη αίσθηση στα χείλη καί στην ψυχή μας συντροφεύουν καθ'όλη την διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου. Μπορεί, εγώ (με την υποκειμενική μου ματιά) να μην συμμερίζομαι την άποψη πως μιλάμε για ένα αριστούργημα, μα δεν παύει να θεωρώ πως πρόκειται για ένα καλογραμμένο, τρυφερό καί συγκινητικό βιβλίο που πέρασα καλά διαβάζοντάς το. 

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.