Από ήλιο σε ήλιο: Αποσπερίτης

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Θυμάστε που πριν από κάμποσο καιρό σας έλεγα πως υπάρχουν βιβλία, τα οποία έρχονται να αναδείξουν/''καλύψουν'' κομμάτια της ιστορίας που δεν έχουν λάβει, έως σήμερα, την πρέπουσα σημασία καί προσοχή που τους αρμόζει; Ε, λοιπόν, εγώ αυτά τα μυθιστορήματα τα αντιμετωπίζω ως μέσο για να λάβω επιπλέον γνώσεις, πέρα από την όποια αίσθηση ψυχαγωγίας, την οποία μπορεί να μου προσφέρουν... Σε αυτήν, λοιπόν, την κατηγορία ανήκει καί το νέο μυθιστόρημα της συγγραφέως Μαίρης Κόντζογλου, με τίτλο ''Από ήλιο σε ήλιο: Αποσπερίτης", το οποίο ''ανοίγει'' την διλογία της δημιουργού με κεντρικό θέμα την ιστορική «ματωμένη απεργία της Σερίφου». Ένα γεγονός, που οφείλω να ομολογήσω πως δεν γνώριζα, μέχρι την στιγμή που ξεκίνησα την ανάγνωση του παρόντος έργου.

Όσοι/ες έχετε επισκεφθεί έστω καί ένα νησί των Κυκλάδων, σίγουρα θα σας έχει μείνει χαραγμένη η εικόνα της φαινομενικά άγονης, μα ακαταμάχητα σαγηνευτικής γης, οι μυρωδιές από θυμάρι καί ρίγανη, καθώς καί ο αλλιώτικος αιγαιοπελαγίτικος αέρας που σε παρασέρνει σε έναν χορό των αισθήσεων... Με όλα αυτά θα μπορούσα να παρομοιάσω την πένα της συγγραφέως καί το πως αποτυπώνονται οι σκέψεις της στο παρόν μυθιστόρημα. Ένα έργο αρκετά ώριμο καί σφιχτοδεμένο που δεν υπερβάλλει, ούτε χρήζει λοιπών φιοριτούρων. Μιλάμε για ένα κείμενο, με λόγο ρέοντα καί αφοπλιστικό, που σε κάνει να θέλεις να διαβάσεις το βιβλίο με μία ανάσα...

''Σέριφος, τέλη 19ου αιώνα. Ο Περσέας Κονόμος σκοτώνεται δουλεύοντας σε μια γαλαρία και ο φιλόδοξος Δρακούλης, δεξί χέρι του Εμίλ Γκρόμαν, αφεντικού των μεταλλείων αλλά και του νησιού, με απειλές, τιμωρίες και βία, απομακρύνει από πάνω τους όλες τις κατηγορίες για ελλιπή μέτρα ασφαλείας.

Η χήρα του Κονόμου, φοβούμενη μήπως ο γιος της κάποτε ζητήσει εκδίκηση, δεν θα του αποκαλύψει ποιον θεωρεί υπεύθυνο και έτσι δεν θα μπορέσει να τον αποτρέψει, μεγαλώνοντας, να πιάσει δουλειά στα μεταλλεία.

Εκεί, εμπνευσμένος από τον φλογερό επαναστάτη Κώνσταντη Σπέρα, θα προσπαθήσει να αφυπνίσει τους συμπατριώτες και συναδέρφους του να απαιτήσουν επιτέλους τα δικαιώματά τους.

Την ίδια εποχή θα γνωριστεί με το μοναδικό κορίτσι του νησιού που ούτε τα μάτια του δεν θα ’πρεπε να σηκώσει πάνω της.

Ένας δυνατός έρωτας, ενάντια σε όλες τις συμβάσεις της κοινωνίας, του τόπου και της εποχής, θα προκύψει στο σιδερένιο νησί." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Το παρόν έργο λειτουργεί ως ένας ''προάγγελος'' του δεύτερου βιβλίου της διλογίας, συστήνοντάς μας τα βασικά πρόσωπα, τα οποία θα μας ''συντροφεύσουν'' με τις όποιες πράξεις καί σκέψεις τους. Η συγγραφέας με μπόλικη μαεστρία -πλην των πραγματικών προσώπων- ''γεννά'' με την φαντασία της πρόσωπα πράγματι αληθοφανή, που κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι ο καθένας καί η καθεμία από εμάς. Αυτό μας βοηθά να ταυτιστούμε, ή καί όχι μαζί τους, να αναπτύξουμε ποικίλα συναισθήματα καί να νιώσουμε σαν να είμαστε κι εμείς με την σειρά μας αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας...

Ιστορία καί μυθολογία... 

Μυθολογία καί ιστορία...

Τα όρια μεταξύ τους τόσο εμφανή, μα τόσο αλληλένδετες μεταξύ τους που η συγγραφέας μοιάζει σαν να έχει καταφέρει να κάνει το απόλυτο πάντρεμα καί να ''γεννάται'' η αλήθεια μέσα από τον μύθο, ακολουθώντας μία φαινομενικά παράλληλη πορεία με ένα τέλος ( ; ) αβέβαιο, μέχρι την στιγμή που θα φτάσει το πλήρωμα του χρόνου να δώσει τις όποιες οριστικές απαντήσεις καί λύσεις... Ξέρω η αναμονή φαντάζει μακρά μέχρι την έκδοση του επόμενου έργου, αλλά θεωρώ πως αξίζει...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.