Σήκω από πάνω μου

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

«Διάολέ μου, εσύ στην κόλαση να βρεθείς, θα τον βρεις τον δρόμο σου», έλεγε πάντα η θεία Λένια. Κι η Νίνα, ολομόναχη σε μια εξαμελή οικογένεια, την άκουγε.

Ποια είναι η πρώτη κι αυθόρμητη σκέψη που γεννάται στο μυαλό σας, ακούγοντας την φράση ''Σήκω από πάνω μου''; Ποια συναισθήματα καί ποια η ένταση της φωνής μπορεί να την συντροφεύουν; Είναι μία αποφασιστική καί στεντόρεια προσταγή προς κάποιον άλλον άνθρωπο, ή, μία παράκληση συνοδευμένη από έναν ικετευτικό τόνο; Προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω της φόβους, πόνο, ενοχές, ή, διεκδικεί μία δεύτερη ευκαιρία για μία πολυπόθητη αναπνοή, η οποία συνεπάγεται μία ελεύθερη κι ευτυχισμένη ζωή; Δεν ξέρω για εσάς, αλλά αυτό το φαινομενικά αντιφατικό δίδυμο έκανε πολλές διαδρομές μέσα στο μυαλό μου καθ'όλη την διάρκεια της ανάγνωσης του μυθιστορήματος, ''Σήκω από πάνω μου'', που υπογράφει η συγγραφέας Λίνα Βαρότση καί κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Το ''Σήκω από πάνω μου'' είναι ένα βαθειά κοινωνικά καί ατόφια ειλικρινές μυθιστόρημα, που αν καί πρόκειται για πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που παρουσιάζεται στο αναγνωστικό κοινό καί παρ'όλο που το διακατέχει μία γλυκειά ορμή της πρώτης φοράς, καταφέρνει καί ισορροπεί με τέτοιον τρόπο η γραφή της δημιουργού, που δεν μπορεί κάποιος/α να το αντιληφθεί εύκολα, αν δεν έχει διαβάσει πρώτα το βιογραφικό της. Ναι, ξέρω τι θα σκεφτείτε. Ωραία όλα αυτά, μα τί παραπάνω έχει να μας προσφέρει το εν λόγω μυθιστόρημα;

''Ασυμβίβαστη, με μια εμμονική αφοσίωση στον δίδυμό της, Χρίστο, αλωνίζει τα σοκάκια της Άνω Πόλης. Ώσπου μια αλλιώτικη ζωή της προσφέρεται στη γενέτειρα του πατέρα τους, τη Νέα Υόρκη.

Θαμπωμένη από όλα όσα έχει φέρει μαζί του το καινούργιο, η Νίνα συνεχίζει να χάνεται στις λεωφόρους και στο χάος μέσα στο κεφάλι της, ωσότου στη ζωή της μπαίνει ένας άντρας που της δίνει ανέλπιστη προσοχή και αποδοχή. Ερωτευμένη, απεγνωσμένη να ξεριζώσει τον πόνο κάθε απώλειας που τη βασανίζει, η Νίνα παραδίδεται άνευ όρων, για να βρεθεί παγιδευμένη σ’ έναν κυκεώνα συναισθηματικής, σεξουαλικής και σωματικής κακοποίησης." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Λένε πως οι σχέσεις, που αναπτύσσουμε με τα άλλα μέλη της οικογένειάς μας, επηρεάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την διαμόρφωση του χαρακτήρα μας, αλλά καί την αλληλεπίδραση στις σχέσεις μας (φιλικές, κοινωνικές, εργασιακές, ακόμη καί ερωτικές) με τους άλλους ανθρώπους γύρω μας. Ειδικά, η σχέση με την μητέρα καί αυτή μεταξύ των αδελφών καί δη αυτή των διδύμων είναι καίριας σημασίας καί μία πιθανή ''διαταραχή'' αυτών των δεσμών (για ποικίλους λόγους) ίσως να ευθύνεται για πολλά από όσα θα μας συμβούν, ακούσια, ή, εκούσια, στην μετέπειτα πορεία της ζωής μας καί τις όποιες επιλογές μας, αυτοκαταστροφικές, ή, μη...

Τί πραγματεύεται, λοιπόν, η συγγραφέας μέσα από την παρούσα υπόθεση; Με έναν λόγο οικείο, σχεδόν καθαρτικό καί ρεαλιστικό, που αποφεύγει με οξυδερκή τρόπο τις όποιες κλισέ αντιφάσεις στην σκιαγράφηση καί συνολική παρουσία των προσώπων μέσα στην ιστορία, η συγγραφέας θα μας μιλήσει για τις ενδοοικογενειακές σχέσεις, την βία καί την κακοποιητική συμπεριφορά (λεκτική/σωματική) μέσα στις ερωτικές σχέσεις, αλλά καί την ανάγκη καί την προσπάθεια να ξεφύγουμε από τα όποια ''δεσμά'' καί να ζήσουμε μία καλύτερη, όμορφη καί ήρεμη ζωή...

''Μπορείς να συγχωρήσεις πρώτα τον εαυτό σου και να ξεχάσεις για να συνεχίσεις;"

Δύσκολο το ερώτημα που τίθεται καί ακόμη δυσκολότερη η απάντησή του. Αλλά, μήπως εκεί βρίσκεται το όποιο ''κλειδί'' της λύσης; Δεν θα ήθελα να σας πω κάτι παραπάνω καί θα επιλέξω να κρατήσω τα υπόλοιπα, που αποκόμισα από την ανάγνωση του βιβλίου, για εμένα. Το μόνο που μπορώ να σας πω πως -καί με αυτό θα ολοκληρώσω τις σκέψεις μου για το βιβλίο- είναι πως αν καί το βιβλίο με ''δυσκόλεψε'' αρχικά, εντέλει μου άφησε μία γλυκόπικρη αίσθηση στα χείλη...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.