Γράμματα στην όχθη

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

Τίτλος: Γράμματα στην όχθη

Συγγραφέας: Γιάννης Αγγελής

Έχω μία ερώτηση για εσάς. Τί θα κάνατε στην περίπτωση, που κατά τύχη, βρίσκατε ένα πακέτο με γράμματα που είχαν γραφτεί από κάποιον άνθρωπο, που απευθύνονται προς ένα αγαπημένο του, ή μη, πρόσωπο; 

Προσέξτε! Μιλάμε για την αλληλογραφία ενός παντελώς αγνώστου σε εσάς ανθρώπου κι όχι κάποιου/ας γνωστού/ης σας. 

Μα τώρα που το ξανασκέφτομαι. 

Τί πάει να πει γνωστός/η, ή, άγνωστος/η; 

Ποιος/α έχει το δικαίωμα να ανοίγει καί να έρχεται σε επαφή με κάτι τόσο προσωπικό -όπως είναι τα γράμματα- ενός άλλου ανθρώπου; 

Ή μήπως με το πρόσχημα, πως αφού ανήκουν σε κάποιον/α ξένο/η καί εφόσον έχουν περάσει τόσα χρόνια από την στιγμή που γράφτηκαν καί βρέθηκαν πεταμένα, μπορούμε να ''παραβιάσουμε'' την όποια ιδιωτικότητα αυτού του ανθρώπου, δίχως να νιώσουμε καμία ενοχή; 

Κι αν τελικά, δεν ήταν τόσο τυχαία η ανεύρεσή τους από εμάς, αλλά η μοίρα μας επιφύλασσε μία άλλη έκπληξη; 

Δηλαδή, αν η ανάγνωσή τους από εμάς γίνεται με κάποιον άλλον σκοπό; 

Τί θέλω να πω; 

Άν η επαφή μας με τα κείμενα των γραμμάτων καί τα όσα προκύπτουν απ'αυτά (διδακτικά νοήματα καί συναισθήματα) λειτουργούν βοηθητικά για εμάς, ούτως ώστε να λάβουμε χρήσιμα μαθήματα για την ζωή μας, την πορεία μας μέσα σε αυτήν καί κατ'επέκταση, στην αποδοχή καί κατανόηση όχι μόνο του εαυτού μας καί των γύρω μας, αλλά κι όλων όσων αισθανόμαστε; 

Ναι, ξέρω πως από αυτήν την απόφαση που πρέπει να λάβουμε σχετικά με το αν πρέπει, ή όχι, να ανοίξουμε καί να διαβάσουμε τα γράμματα, προκύπτει ένα ηθικό δίλημμα καί είναι τελείως υποκειμενική η όποια στάση μας... Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, δεν δύναμαι να απαντήσω με σιγουριά τι θα έκανα...

Ναι, πολλές οι σκέψεις μου, μα όλες αυτές ήταν μερικές εκ των οποίων γεννήθηκαν στο μυαλό μου κατά την διάρκεια της ανάγνωσης του νέου μυθιστορήματος του συγγραφέα Γιάννη Αγγελή, με τίτλο ''Γράμματα στην όχθη'', το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη. Ένα αλλιώτικο -ως προς την μορφή του κειμένου- μυθιστόρημα, γραμμένο με λόγο ευθύ, άμεσο, κατανοητό, που όχι μόνο καθιστά το έργο ευανάγνωστο, αλλά βάζει τον/την κάθε αναγνώστη/στρια στην διαδικασία να δει τον εαυτό του/της μέσω αυτών των σκέψεων καί να δει τα πάντα μέσα από μία άλλη οπτική. Ένα μυθιστόρημα που μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις καί σας προτείνω να αναζητήσετε κι εσείς.

Περιγραφή:

Μου ζήτησαν να γράψω μια εισαγωγή για το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Αρχικά αποτελείται από χειρόγραφες επιστολές που ανακάλυψα τυχαία. Είναι γραμμένες από κάποιον Γεράσιμο που τις έστελνε στην πρώην σύζυγό του. Θα αναρωτιέστε τι με κάνει και τον νιώθω τόσο κοντά αυτόν τον άγνωστο άντρα. Αυτό που απαντάω στον εαυτό μου είναι πως όλοι οι άνθρωποι, μηδενός εξαιρουμένου, συναντούν στη ζωή τους πολλά εμπόδια και αδιέξοδα. Είμαι και εγώ ένας από αυτούς, όπως φυσικά και ο Γεράσιμος. Με τη μόνη διαφορά πως αυτός κατάφερε να βρει τρεις δασκάλους, που τον βοήθησαν να βγει από το σκοτεινό τούνελ που ήταν φυλακισμένος. Αυτοί οι δάσκαλοι είναι τα τρία Α της ύπαρξης που καμιά φορά που κλείνω τα μάτια μου, τα φαντασιώνομαι σαν αγγέλους που με ωθούν προς το φως, διδάσκοντάς με συνεχώς κάτι καινούργιο. Αυτά τα τρία Α είναι η απώλεια, η αποδοχή και η αγάπη. Δεν μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο. Καθώς διάβαζα τις επιστολές του Γεράσιμου, αναδύονταν από παντού αυτοί οι δάσκαλοι με την αγγελική μορφή τους, εμπνέοντάς με να προχωρήσω. Για αυτό ήθελα όσο τίποτα να εκδοθεί αυτό το βιβλίο. 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη.