Δύο καλοκαίρια και μισό φθινόπωρο

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Η φετινή χρονιά δεν έχει πάψει να με εκπλήσσει -κατά κόρον ευχάριστα- σχετικά με τα βιβλία που φτάνουν σε εμένα προς ανάγνωση. Εκτός του ότι ανακαλύπτω νέες πένες συγγραφέων (καταξιωμένων, ή, ανερχόμενων), έχω την αίσθηση πως βρίσκομαι σε μία διαρκή ενδοσκόπηση του εαυτού μου, αλλά καί κατανόηση των γύρω μου... Ένα βιβλίο, που μου ''άνοιξε'' ένα άλλο παράθυρο σκέψης, είναι το νέο μυθιστόρημα της συγγραφέως Άννας Δαμιανίδη, με τίτλο ''Δύο καλοκαίρια και μισό φθινόπωρο", το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Ακούγοντας, λοιπόν, τον τίτλο, δεν σας το κρύβω πως αναρωτήθηκα το τι μπορεί να σηματοδοτούν τα ''Δύο καλοκαίρια και μισό φθινόπωρο". Μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο -κατά την οποία- τα πρόσωπα του βιβλίου έζησαν καθοριστικές εμπειρίες ζωής, που όχι μόνο έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση καί εξέλιξη του χαρακτήρα τους, αλλά καθόρισαν την μετέπειτα πορεία, πράξεις καί αποφάσεις τους; Τί να ίσχυε; Καί από την άλλη, έχουμε καί αυτό το πολύ όμορφο -πάντα κατά την υποκειμενική μου άποψη- εξώφυλλο, που εκπέμπει μία τρυφερότητα, φρεσκάδα της νιότης καί κυρίως μία αίσθηση νοσταλγίας...

Ξέρετε, θεωρώ δύσκολο ένα βιβλίο, το οποίο απευθύνεται σε εφηβικό κοινό (όπως το παρόν) να έχει την ίδια απήχηση καί αντίκτυπο σε ένα ενήλικο κοινό. Όχι, πως μιλάμε για ένα βιβλίο με λιγότερες αναγνωστικές απαιτήσεις κι ανάλογη έκφραση λόγου (δεν συναντάμε κάτι τέτοιο στο εν λόγω έργο), απλώς απέχει ο ενήλικος εαυτός μας, τόσο ηλικιακά, όσο καί ως προς την σκέψη, από την εφηβική του εκδοχή. Μοιάζει σαν να υπάρχει ένα χάσμα, που να μας προκαλεί μία ακούσια ''λήθη'' όλων όσων σκεφτόμασταν, ονειρευόμασταν, επιθυμούσαμε, μας προβλημάτιζαν, αλλά καί πράτταμε.. 

Εξαίρεση, λοιπόν, σε αυτόν τον ''κανόνα'' αποτελεί το βιβλίο ''Δύο καλοκαίρια και μισό φθινόπωρο''. Άν καί μιλάμε για ένα βιβλίο που εξιστορεί τις εφηβικές περιπέτειες των πρωταγωνιστριών, η συγγραφέας φαίνεται πως γνωρίζει τον τρόπο για να τις προσεγγίσει καί να μας τις καταστήσει οικείες, χάρη στην άμεση, γλαφυρή καί συνάμα αισθαντική της γραφή, που καθιστά όλα όσα θα μας διηγηθούν καί θα μοιραστούν μαζί μας διαχρονικά καί σύγχρονα, ακόμη κι αν μας χωρίζουν κάποια χρόνια καί λοιπά δεδομένα (αναφορικά με το κοινωνικό, οικονομικό καί πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας μας) από τότε...

''Αθήνα, αρχές της δεκαετίας του 1970. Τελειώνοντας το σχολείο, τέσσερις φίλες καλούνται να αποφασίσουν για τη ζωή τους σε μια εποχή που στην Ελλάδα η Χούντα ελέγχει κάθε δομή εξουσίας, αλλά και την καθημερινότητα των πολιτών, ενώ από τη Δύση φτάνουν μηνύματα μιας δεκαετίας ανατρεπτικής, όπου οι νέοι διεκδικούν «φαντασία στην εξουσία». Τέσσερις φίλες ολότελα διαφορετικές μεταξύ τους: η καλή μαθήτρια, που όμως κατά βάθος θα ήθελε να είναι κάτι άλλο, η κακή μαθήτρια, που θα μπορούσε να είναι και καλύτερη. Αλλά και η πιο σοβαρή, που θα μπορούσε τελικά να κάνει τη μεγαλύτερη γκάφα, και η φοβισμένη, που θα αποτολμήσει το μεγάλο βήμα. Όλες έχουν μπροστά τους τον μεγάλο στόχο, την επιτυχία στις εξετάσεις του φθινοπώρου. Το μυαλό τους όμως βρίσκεται αλλού, στα βάσανα του έρωτα και στο πώς θα προστατεύσουν τις ζωές τους από το οικογενειακό και κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά και από το καθεστώς. Και όλα αυτά τα γεγονότα, τα μικρά και τα μεγάλα, καθόρισαν εκείνη την περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου –πριν από το Πολυτεχνείο– και ίσως καθορίζουν ακόμη, υποδόρια και σιωπηλά, και τις νεότερες." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Τί θα προκύψει μέσα από τις ιστορίες των πρωταγωνιστριών; Ζητήματα που μας απασχολούν τόσο ως γυναίκες, όσο καί ως πολίτες των κοινωνιών στο σύνολό μας. Από την γυναικεία χειραφέτηση, την σεξουαλικότητα, την θέση της γυναίκας στην κοινωνία καί στην οικογένεια, τους όποιους οικογενειακούς δεσμούς, τα ήθη καί τις πεποιθήσεις μίας άλλης εποχής, αλλά καί αρκετά ακόμη που μας συνοδεύουν έως καί την ενηλικίωσή μας... Ένα γλυκόπικρο καί συνάμα τρυφερό βιβλίο που υμνεί την νιότη, αλλά διδάσκει καί την ωριμότητα...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.