ΤΟ ΑΓΚΙΣΤΡΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ - Διαβάζοντας βιβλία σύγχρονης ξένης λογοτεχνίας (Μέρος 4ο)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

''Διαβάζοντας βιβλία σύγχρονης ξένης λογοτεχνίας"

~ Μέρος 4ο ~

Τίτλος: ΤΟ ΑΓΚΙΣΤΡΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ (Döden går på visning)

Συγγραφείς:  Άντερς ντε λα Μοτ (ANDERS DE LA MOTTE) & Μονς Νίλσον (MÅNS NILSSON)

Καθότι η εγκληματικότητα καί η βία είναι, δυστυχώς, συνυφασμένες με την κοινωνία καί αφού τόσο οι εγχώριοι, όσο καί οι ξένοι δημιουργοί καταπιάνονται με αυτά τα ζητήματα μέσα από τις υποθέσεις των βιβλίων τους, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από το παρόν αφιέρωμα, τουλάχιστον, ένα ανάλογο βιβλίο. Διάβασα καί σας μιλώ για το αστυνομικό μυθιστόρημα, με τίτλο ''Το άγκιστρο του θανάτου'', το οποίο συνυπογράφουν οι Άντερς ντε λα Μοτ (ANDERS DE LA MOTTE) & Μονς Νίλσον (MÅNS NILSSON). Το βιβλίο κυκλοφορεί στην χώρα μας από τις εκδόσεις Κέδρος, σε μετάφραση του κυρίου Ξενοφώντα Παγκαλιά καί το οποίο ''ανοίγει'' την σειρά ''ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΣΤΟ ΕΣΤΕΡΛΕΝ", με επίκεντρο ψυχρές δολοφονίες καί εξιχνίαση αυτών στο παραθαλάσσιο Εστερλέν της νότιας Σουηδίας.

Ναι, το ομολογώ. Δεν είμαι καί η μεγαλύτερη υποστηρίκτρια των σκανδιναβικών έργων, καθώς προτιμώ το μεσογειακό ταπεραμέντο των πιο νότιων λαών, μα δεν μπορούσα να αντισταθώ στο κάλεσμα του παρόντος. Βλέπετε, για μένα τόσο ο τίτλος του, όσο καί το εξώφυλλό του με δελέασαν! ''Το άγκιστρο του θανάτου'', όπως προείπα ο τίτλος του βιβλίου καί εγώ -ως αναγνώστρια- δεν αποτελώ εξαίρεση καί ''πιάστηκα'' απ'αυτόν σαν άλλο ποντίκι στην φάκα... Άραγε, τί μπορεί να συμβόλιζε το εν λόγω άγκιστρο; Η όποια προσέγγισή του από εμάς θα έπρεπε να γίνει μέσα από μία κυριολεκτική, ή, μεταφορική έννοια; Ή μήπως θα χρειαζόταν μία άλλη προσέγγιση; Καί κυρίως με ποιον τρόπο αυτό το άγκιστρο ήταν η αφορμή για το όποιο έγκλημα που επέφερε τον θάνατο;

''Σε ένα ειδυλλιακό χωριό του Εστερλέν, στη νότια Σουηδία, η επιχειρηματίας και μεσίτρια Γέσι Άντερσον βρίσκεται νεκρή σε μια πολυτελή βίλα την ημέρα των ραντεβού με υποψήφιους αγοραστές. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για ατύχημα, είναι όμως έτσι; Η Άντερσον ήταν αντιπαθής στους κατοίκους της περιοχής, γιατί η βίλα αλλά και ολόκληρο το συγκρότημα κατοικιών που έχτιζε δίπλα στη θάλασσα απέκλειαν την ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία και αλλοίωναν την αρχιτεκτονική της περιοχής. Οι επιστολές και οι κινήσεις διαμαρτυρίας δεν κατάφεραν να εμποδίσουν τα σχέδιά της. Μήπως κάποιος έφτασε μέχρι τον φόνο για να τη σταματήσει;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Το γενικότερο κλίμα του βιβλίου καί κατ'επέκταση της γραφής, αλλά καί της υπόθεσης μπορεί να χαρακτηριστεί από ένα χαμηλό βαρομετρικό. Αυτή η ψυχρή αύρα που επικρατεί στις βόρειες χώρες επεκτείνεται καί στον τρόπο σκέψης καί δράσης όλων των εμπλεκόμενων προσώπων. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτή η παντελής έλλειψη συναισθήματος. Βέβαια, αυτό μπορεί να ισχύει μόνο για μένα καί άλλοι/ες αναγνώστες/στριες να μην συμμερίζονται την ίδια άποψη, κάτι απολύτως φυσικό καί σεβαστό. Απλώς, εγώ έχω μάθει/συνηθίσει σε μία συναισθηματική εξωστρέφεια, που αν κι εδώ δεν την ένιωσα, δεν επηρέασε αρνητικά την κρίση μου προς το βιβλίο...

Στρωτή καί λακωνική γραφή, αποφυγή ακραίων συναισθημάτων καί γενικότερων βερμπαλισμών, έντεχνη απουσία υπερβολών, συνεχόμενη ροή γεγονότων, δυναμική παρουσία προσώπων που ταιριάζουν, απολύτως, με όλη την εικόνα, πληθώρα κινήτρων καί πιθανών ενόχων συνθέτουν ένα σκηνικό άκρως ρεαλιστικό που σε βάζει ομαλά μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της αφήγησης, οδηγώντας σε προς τον επίλογο, αφήνοντας την υπόνοια ότι θα υπάρξει καί συνέχεια...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

Υ.Γ. Μείνετε συντονισμένοι/ες για το 5ο καί τελευταίο μέρος του αφιερώματος.