Συνέντευξη με την συγγραφέα Μαρία Συλαϊδή

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΑΡΙΑ ΣΥΛΑΪΔΗ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Σημερινή μου καλεσμένη στην στήλη των συνεντεύξεων η συγγραφέας Μαρία Συλαϊδή. Την ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο καί τις απαντήσεις της. Από τις εκδόσεις Ελκυστής κυκλοφορεί το βιβλίο της, με τίτλο ''Ένα πιο σκοτεινό φως". Της εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Για όσους/ες επιθυμούν να το διαβάσουν, μπορούν να το προμηθευτούν από κάποιο βιβλιοπωλείο.

Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Θα ξεκινήσω με μία ερώτηση που κάνω σε όλους τους συγγραφείς. Πώς μπήκε η συγγραφή στη ζωή σας;

Μ.Σ. Γι' αρχή σ' ευχαριστώ γι' αυτό το μικρό ταξίδι που θα κάνω πίσω στο χρόνο. Όλοι μεγαλώσαμε με

παραμύθια. Μερικά παιδιά διάβαζαν κλασσικά παραμύθια των αδελφών Γκριμ και του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και μερικά άλλα παιδιά άκουγαν τη γιαγιά και τους γονείς τους να αφηγούνται παραμύθια και ιστορίες από το χωριό τους. Ευτυχώς εγώ είχα και τις δύο επιλογές, μα αν με ρωτήσεις ποια είναι η αγαπημένη μου σίγουρα θα επέλεγα ξανά και ξανά την αφήγηση από το στόμα της γιαγιάς μου που με γαλούχησε με παραμύθια τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Αυτή με έμαθε τα μυστικά του δάσους που σου αποκαλύπτουν τα ξωτικά ( σε κάθε διήγημα προσθέτω κι ένα). Μου έμαθε πως οι νεράιδες λατρεύουν το ζαχαρόψωμο ( είναι μυστικό μη το πεις πουθενά ) και ότι ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να πιάσω κουβέντα με ένα τρολ που έχει πονόδοντο ( δεν θέλεις να μπλέξεις σε πονοδοπεριπέτεια, πίστεψέ με). Ακολούθησα, λοιπόν, το παράδειγμά της σε μια δύσκολη για εμένα φάση της ζωής μου όταν χρειαζόμουν όσο τίποτα άλλο την ελπίδα που σου δίνει ένα παραμύθι.

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Κυκλοφόρησε, πρόσφατα, από τις εκδόσεις Ελκυστής το βιβλίο σας με τίτλο ''Ένα πιο σκοτεινό φως''. Να είναι καλοτάξιδο. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια γι’ αυτό;

Μ.Σ. Μια από τις πλέον γνώριμες σκηνές της παιδικής μας ηλικίας, είναι η ανάγνωση ενός παραμυθιού από κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο. Άλλοτε οι γονείς, άλλοτε οι παππούδες, άλλοτε τα μεγαλύτερα αδέρφια παίρνανε τον ρόλο του αφηγητή και μας μετέφεραν σε μέρη μαγικά, με βασίλισσες, ιππότες, δράκους και φτερωτά άλογα. Με όπλο τη φαντασία, ταξιδεύαμε κι εμείς μαζί με τους ήρωες περιμένοντας το happy end στην ιστορία τους. Άλλες φορές πάλι η ιστορία άλλαζε και κάνοντας κύκλο ολόγυρα από φίλους ξεκινούσε μια διαφορετική ιστορία. Ένα παραμύθι τρομακτικό όπως άλλωστε ήταν και τα περισσότερα κλασσικά παραμύθια που σήμερα γνωρίζουμε λιγάκι διαφορετικά αφού ο Ντίσνεϊ ωραιοποίησε μερικά από αυτά. Έτσι μια μέρα είπα, «Γιατί όχι;» και πήρα το ρίσκο να περάσω από το παραμύθι και το Χάπι Έντ στην άλλη πλευρά. Αυτή την αυθεντική πλευρά των παραμυθιών που μου έδωσε το επόμενο μέρος της ιστορίας μου το «Ένα πιο σκοτεινό φως». Κι αφού άκουγα, λοιπόν, από μικρή ότι υπάρχουν ορισμένα μέρη στην Ελλάδα που καλύπτονται από ένα... πέπλο μυστηρίου. Τοποθεσίες με σημασία ιστορική, αρχαιολογική αλλά και μεταφυσική. Θρύλοι, περίεργες ιστορίες και μύθοι που έχουν δημιουργηθεί γύρω από τις περιοχές αυτές, καθιστώντας τες αντικείμενο συζήτησης αλλά και πεδίο αναζωπύρωσης νέων ιστοριών δημιουργήθηκαν τα 20 διηγήματα τρόμου.

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Τί μπορεί να κρύβει, ή, να φανερώνει ''Ένα πιο σκοτεινό φως'';

Μ.Σ. Ζούμε, πλέον, σε ένα χαοτικό κόσμο όπου όλα αλλάζουν με απίστευτους ρυθμούς και μέσα σ' αυτό οι άνθρωποι προσπαθούν να πιαστούν απ;o κάπου για να τα καταφέρουν. Κανένας δεν είναι απόλυτα καλός και κανένας δεν γεννήθηκε κακός. Όλοι οι χαρακτήρες από κάπου πήραν τα ελαττώματα τους και το πιο φυσικό είναι από την πραγματικότητα. Αυτό το σκοτεινό φως έχω δώσει στους χαρακτήρες μου που έχουν κάποια κοινά με τον πραγματικό κόσμο. Το φως και το σκοτάδι υπάρχει σε όλους μας. Σε μερικούς λίγο σε άλλους αρκετό. Αυτό το λίγο μπορεί να σε σώσει ή να σε σκοτώσει. Και μέσα σ' αυτό το χάος έρχομαι για να δώσω το δικό τους ευτυχισμένο τέλος που μπορεί να μην είναι παραμυθένιο άλλα αυτό δε σημαίνει ότι είναι λιγότερο επικό.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Ποια η πηγή έμπνευσης της ιστορίας του βιβλίου σας; Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε την συγγραφή του;

Μ.Σ. Έμπνευσή μου και δημιουργία του βιβλίου, είναι μέρη και γεγονότα τα οποία συνέβαλλαν για τη

τελειοποίησή του. Πάντα ήθελα μέσα από ένα μέρος όπως είναι το Κάστρο Χλεμούτση να φτιάξω μια ιστορία τρόμου με τη πριγκίπισσα με τα λευκά ή μέσα από την αγροτική ζωή να δημιουργήσω το βασιλιά του αγρού όπου ένα σκιάχτρο ζωντανεύει ή από τους ενδιάμεσους, τους αλαφροΐσκιωτους που λέμε στο χωριό μας να δώσω τη τραγική ιστορία που ζει κάποιος όταν έχει αυτό το χάρισμα, αλλά και την πιο όμορφη πλευρά του. Η Πελοπόννησος είναι η μεγαλύτερη χερσόνησος της Ελλάδας και τότε ο μύθος αγγίζει τη μυθολογία και στις κρυστάλλινες ακρογιαλιές του μας δίνει τις γοργονίδες και το αίμα των γοργόνων. Σε λιγότερο από ένα μήνα κατάφερα να τα ολοκληρώσω και να τα εντάξω στη συλλογή τρόμου.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Γιατί επιλέγξατε να γράψετε ένα βιβλίο που ανήκει στο είδος του θρίλερ καί της φαντασίας;

Μ.Σ. Σίγουρα όλοι έχουμε πάει πολλές φορές σε σπίτι φίλων μας, που είναι όλοι μαζεμένοι και κάποιος ξεκινάει μία ιστορία και πάντα υπάρχουν μέσα στη παρέα αυτοί που αγωνιούν ρωτώντας «και μετά;». Αυτό το ''και μετά;'', μου άρεσε, ήθελα να δω εάν μπορώ να καταφέρω κάτι παρόμοιο. 'Ηθελα να πάρω αυτό το ρίσκο και να μετατρέψω τη γραφή μου σε λίγο πιο σκοτεινή. Φυσικά εγώ το είδα σαν ρίσκο ενώ οι δικοί μου άνθρωποι και αναγνώστες που με έχουν μάθει μέσα από το παιδικό βιβλίο το είδαν σαν μια απότομη και παράξενη αλλαγή. Οι καθηγήτριές μου που παρακολουθούν τη πορεία μου προβληματίστηκαν, δεν το κρύβω, αλλά καθώς διάβαζαν τα διηγήματα είδαν ότι δεν είναι και τόσο τρομακτικά τελικά, άλλωστε το θρίλερ δεν είναι απαραίτητα τρομακτικό. Σου προκαλεί αγωνία ή επιθυμία να βρεις τον δολοφόνο. Με λίγα λόγια το είδος του θρίλερ σε κρατάει σε εγρήγορση. Αυτό κάνω κι εγώ, προσπαθώ να κρατάω τον αναγνώστη στην ιστορία χωρίς να βαρεθεί. Οι περισσότεροι συγγραφείς (όλων των κατηγοριών) διαλέγουν τη φαντασία γιατί θέλουν να ξεφύγουν από τη σκληρή πραγματικότητα του κόσμου.

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Γιατί επιλέγξατε να γράψετε μία συλλογή διηγημάτων; Τί σας ελκύει σε αυτά;

Μ.Σ. Τα διηγήματα έχουν την τάση να είναι λιγότερο περίπλοκα και επικεντρώνονται σε ένα μόνο επεισόδιο, έχουν μία πλοκή και λίγους χαρακτήρες, άρα μπορείς να δώσεις την ένταση και τα χαρακτηριστικά που χρειάζονται. Πολλές φορές αγνοείς ακόμα και τη χρονική στιγμή και επικεντρώνεσαι στον χώρο. Κι επειδή έχουν μικρή έκταση συνήθως η κλιμάκωση της ιστορίας έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Αυτό ψάχνουν μερικές φορές και οι αναγνώστες, διηγήματα που μπορούν να διαβάσουν σε μια δόση.

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Τέλος, τί να αναμένουμε στο μέλλον από την συγγραφέα Μαρία Συλαϊδή; Μπορείτε να μας πείτε δύο λόγια;

Μ.Σ. Συνήθως δεν σκέφτομαι το επόμενο βήμα μου, οι ήρωές μου δε βιάζονται να μπουν στην ιστορία τους. Περιμένουν καρτερικά. Είναι λες και μου δίνουν χρόνο να απολαύσω το ταξίδι της συγγραφής και να σκεφτώ καλύτερα το χάπι έντ που θα τους δώσω.

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας καί τις απαντήσεις σας.

Με εκτίμηση, Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat