Στερνό μελάνι - Αφιέρωμα σε βιβλία θρίλερ/φαντασίας (Μέρος 1ο)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

''Αφιέρωμα σε βιβλία θρίλερ/φαντασίας''

~ Μέρος 1ο ~

Τίτλος: Στερνό μελάνι

Συγγραφέας: Άγγελος Αναγνωστόπουλος

Τί νομίζατε; Θα ξεκίναγε νέος μήνας καί εγώ θα σας άφηνα χωρίς -τουλάχιστον ένα- καινούργιο αφιέρωμα; Καί τί καλύτερο από ένα τριήμερο αφιέρωμα σε βιβλία που ανήκουν στα είδη του θρίλερ καί της φαντασίας; Άν καί η σειρά με την οποία θα σας παρουσιάσω τα βιβλία είναι τυχαία, η αλήθεια είναι πώς ήθελα τα βιβλία να τα υπογράφουν εγχώριοι συγγραφείς, καθώς πιστεύω ότι υπάρχουν αρκετοί/ες αξιόλογοι/ες δημιουργοί στη χώρα μας, που εκπροσωπούν, επάξια, τα συγκεκριμένα λογοτεχνικά είδη. Η αρχή γίνεται με το βιβλίο ''Στερνό μελάνι'', το οποίο υπογράφει ο συγγραφέας Άγγελος Αναγνωστόπουλος καί κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παράξενος Ελκυστής.

Άν καί γνώριζα το όνομα του συγγραφέα, μέσα από συζητήσεις μου με άλλους/ες βιβλιόφιλους/ες, δεν είχε τύχει μέχρι σήμερα να διαβάσω κάποιο δικό του έργο. Όμως, το ''Στερνό μελάνι'' οφείλω να ομολογήσω ότι μου έκανε αυτό το ''κλικ'' καί με προ(σ)καλούσε με ένα δικό του μοναδικό κάλεσμα να το διαβάσω καί να δω τί είχε αποτυπωθεί πάνω στις σελίδες του βιβλίου. Βλέπετε αυτός ο επιθετικός προσδιορισμός ''στερνό'' μπροστά από την λέξη ''μελάνι'' είχε εξιτάρει την φαντασία μου, ενώ ταυτόχρονα μυριάδες σκέψεις είχαν κατακλύσει το μυαλό μου. Τί θα μπορούσε να συμβολίζει αυτό το στερνό μελάνι; Θα έπρεπε να το δούμε μέσα από μία κυριολεκτική, ή, από μία μεταφορική έννοια; Ή μέσα από έναν συνδυασμό καί των δύο;

Περιγραφή:

''Πέρασε καιρός, αλλά δεν έχω ξεχάσει. Θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια από τότε που…

Άγγιξα το παλιό βιβλίο

Έπιασα τον ματωμένο σταυρό

Είδα τον θάνατο σκαλισμένο στον βράχο

Ανέλαβα εκείνον τον ασθενή

Κοίταξα το παράξενο γλυπτό

Αντίκρισα τις γυναίκες στη λίμνη

Στάθηκα στο Σταυροδρόμι

Όσο και αν προσπάθησα να τις αποσιωπήσω, οι μνήμες έχουν τη δική τους φωνή και τώρα ακούγονται στο κεφάλι μου πιο έντονα από ποτέ.

Μου έχουν καταστήσει σαφές πως πρέπει να τις καταγράψω, να αποτυπώσω στο χαρτί τον τρόμο και τη φρίκη που μου προκάλεσαν – ακόμα και αν αυτή θα είναι η τελευταία μου πράξη… Μια συλλογή διηγημάτων μυστηρίου και τρόμου που αποδεικνύουν ότι ο θάνατος μπορεί να είναι και το τελευταίο πράγμα που θα γράψεις. Επτά ιστορίες που εξερευνούν το βάθος του ανθρώπινου ψυχισμού και όσα ακολουθούν όταν αυτός ραγίζει.”

Διάβασα όλο το βιβλίο με μία ανάσα. Ναι, δεν μπορώ να πω ότι αγάπησα στον ίδιο βαθμό όλα τα διηγήματα της συλλογής, μα καθένα από αυτά χάραξε την δική του εντύπωση πάνω στην ψυχή καί στο μυαλό μου. Κοινός παρονομαστής, στην πλοκή όλων των διηγημάτων, το ζήτημα του θανάτου καί η θέση του μέσα στην ζωή καί καθημερινότητά μας. Άραγε, γιατί τον φοβόμαστε καί δεν τον αποδεχόμαστε, αφού ό,τι γεννάται, είναι προορισμένο να πεθάνει; Από πού πηγάζει αυτή η άσχημη καί επώδυνη αίσθηση; 

Τί κάνει, λοιπόν, ο συγγραφέας μέσω αυτών των επτά αυτοτελών διηγημάτων; Αρχικά, χτίζει ένα σκηνικό τρόμου που παίζει σαν την γάτα με το ποντίκι, όπου η γάτα το έρεβος καί το ποντίκι εμείς το αναγνωστικό κοινό. Έπειτα, η αμεσότητα του λόγου του -απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο κάθε φορά- έχει ως αποτέλεσμα να φαντάζει σαν να μιλά σε κάθε αναγνώστη/στρια ξεχωριστά καί αυτό προκαλεί ρίγη σε όλο μας το κορμί. Ποια τα όρια ανάμεσα στην λογική καί στην φαντασία; Μπορεί το μυστήριο να κυριαρχήσει έναντι της πραγματικότητας;

Λάτρεις του μυστηρίου καί του τρόμου, αλλά καί μη, θεωρώ πώς η παρούσα συλλογή είναι μία αξιόλογη προσπάθεια του συγγραφέα, η οποία μας μεταφέρει, αυτούσια, όλα όσα επιθυμεί να μοιραστεί μαζί μας. Ένα ταξίδι στην ψυχή καί στο μυαλό των ανθρώπων απέναντι στο ζήτημα του θανάτου καί το πώς αυτός επηρεάζει τις πράξεις, μα καί την πορεία μας στην ζωή...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παράξενος Ελκυστής.

Υ.Γ. Μείνετε συντονισμένοι/ες για το 2ο μέρος του αφιερώματος.