Αφιέρωμα στα βιβλία ''Οι κανόνες του Δράκου Α’'' & ''Οι κανόνες του Δράκου Β΄"

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Αφιέρωμα στα βιβλία ''Οι κανόνες του Δράκου Α’'' & ''Οι κανόνες του Δράκου Β΄"

Ως αναγνώστρια αρέσκομαι στο να δοκιμάζω τα αναγνωστικά μου ''όρια'' με το να έρχομαι σε επαφή με βιβλία που ανήκουν σε είδη, που δεν τα συγκαταλέγω στα πιο αγαπημένα μου. Για κάποιους/ες όλη αυτή η συνθήκη φαντάζει κάπως κουραστική κι ανούσια, μα εγώ δε σας το κρύβω ότι αυτό έχει κάποια θετικά αποτελέσματα, αναφορικά με τις αναγνωστικές μου εμπειρίες. Από την μία μεριά, ακόμη κι αν δεν ικανοποιεί η ιστορία την οποία διάβασα μέσα στις σελίδες του εκάστοτε βιβλίου, υπάρχει η περίπτωση (και δεν είναι λίγες εκείνες οι φορές) να ανακαλύψω πένες συγγραφέων που να ''κούμπωσαν'' με τον δικό μου τρόπο σκέψης κι από την άλλη, θεωρώ ότι δεν έχω πίσω μου αναγνωστικά ''απωθημένα''. 

Όταν έφτασαν στα χέρια μου τα δύο πρώτα βιβλία της τριλογίας ''Οι κανόνες του Δράκου'', που συνυπογράφουν οι συγγραφείς Ελένη Αποστολάτου & Ελευθερία Μαυρίδου (aka Ellaria Black), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ελκυστής, ήξερα ότι είχε έρθει η στιγμή για το επόμενο ''αναγνωστικό'' μου πείραμα. Άφησα, λοιπόν, στην άκρη τις όποιες σκέψεις μου σχετικά με το είδος που εκπροσωπούν τα βιβλία (ερωτικό μυθιστόρημα) και επέλεξα την κατάλληλη περίοδο, όπου με σεβασμό, προσοχή και καθαρή σκέψη θα τα διάβαζα και θα σας τα παρουσίαζα μέσα από ένα αφιέρωμα. Ναι, για μένα τα αφιερώματα βοηθούν τόσο για να έχουμε μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα, όσο και στο να αποφεύγουμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια, όταν πρόκειται για βιβλία που ανήκουν σε μία σειρά βιβλία, διλογία, τριλογία, κλπ.

Άν και οι εικόνες που κοσμούν τα εξώφυλλα των βιβλίων δεν μου είναι και οι πιο αρεστές (υποκειμενική άποψη!), μπορώ να πω ότι ο τίτλος ''Οι κανόνες του Δράκου'' είχε ιντριγκάρει αρκετά τη σκέψη μου. Ποιος κρυβόταν πίσω από το πρωσονύμιο ''Δράκος''; Ποιοι ήταν οι κανόνες του και για ποιον λόγο κάποιος/α θα έπρεπε να τους ακολουθήσει πιστά; Κι αν τυχόν παρέκκλινε αυτών, ποια η τιμωρία; 

''Οι κανόνες του Δράκου Α’"

Ένας παραμυθένιος γάμος ματαιώνεται κι ένας ματωμένος ξεκινά για την Άννα, η οποία βρίσκεται αιχμάλωτη και θύμα του Δράκου, ενός μαφιόζου που θέλει να πάρει εκδίκηση από τον αγαπητικό της. Ο κόσμος της μαφίας ανοίγεται διάπλατος μπροστά στα μάτια της και καλείται να πάρει σημαντικές αποφάσεις για να καταφέρει να επιβιώσει και να γίνει ακόμα πιο δυνατή. Αυτή η δύναμη, όμως, τη δελεάζει και η εκδίκηση παίρνει τα ηνία, μεταμορφώνοντάς τη στον χειρότερο εφιάλτη της. Ποιος θα βγει νικητής και ποιος χαμένος; Ένα μεγάλο ταξίδι ξεκινά –με πρώτες στάσεις το μίσος, τον έρωτα, τον πόθο, τον φόβο και την τρέλα– που έχει για τερματικό του σταθμό την απόλυτη αγάπη.

''Οι κανόνες του Δράκου Β΄"

Η εκθρόνιση του Τζώρτζη –του Δράκου– είναι γεγονός. Τώρα στην ολόχρυση πολυθρόνα του κάθεται επίσημα η σύζυγός του, η Άννα, που ακολουθεί την ίδια τακτική με τη δική του ελέγχοντας τις φατρίες των Θεριστών και των Τσακαλιών αλλά και τους αρχηγούς τους· την Ευτυχία Λεμπιδάκη και τον Πέτρο Βαρδή, που με τις οι επιπόλαιες πράξεις και το ένοχο παρελθόν τους την οδηγούν στην απόλυτη τρέλα. Το παρελθόν αυτό περνά σταδιακά μπροστά από τα μάτια τους και νέοι χαρακτήρες γίνονται μέρος της παράνομης ζωής τους. Το παρόν όλων είναι ζοφερό και το μέλλον τους προβλέπεται δυσοίωνο και βουτηγμένο στις αποκαλύψεις, στο αίμα και στον θάνατο. Ψέματα, δολοπλοκίες, παιχνίδια εξουσίας, πάθη και εμμονές κάνουν τους ήρωες της ιστορίας μας να μπερδεύονται και να ξεχνούν εντελώς τον Δράκο που καραδοκεί στις σκιές και ετοιμάζεται να τους κατασπαράξει. Ποια θα είναι τα επόμενα θύματά του;

Σας παραθέτω αυτούσιες τις (άνωθεν) περιλήψεις των βιβλίων, ώστε να αντιληφθείτε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με τα συνηθισμένα ρομαντικά μυθιστορήματα, μα με βιβλία που εκπέμπουν έναν άγριο και σχεδόν πρωτόγονο ερωτισμό, ο οποίος δεν είναι ( ; ) απαραιτήτως κακός, αλλά ούτε κι αποδεκτός από όλους κι όλες. Κάτι, όμως, που πρέπει να αντιμετωπίζουμε ως σεβαστό! Ναι, θεωρώ ότι μιλάμε για δύο ιδιαίτερα βιβλία που δεν απευθύνονται στις πιο ευαίσθητες ψυχές και σε εκείνους που βλέπουν τον έρωτα μέσα από ροζ γυαλιά! 

Προσωπικά αν και δεν ασπάζομαι τις όποιες γλυκανάλατες απόψεις γύρω από το θέμα του έρωτα και δε σοκάρομαι τόσο εύκολα από ανάλογα μυθιστορήματα, μπορεί να μην τα τοποθετήσω στη λίστα με τα πιο αγαπημένα μου, μα όλως παραδόξως βγήκα κερδισμένη από την επαφή μου με τα εν λόγω βιβλία. Φυσικά να πω ότι δε συμφωνώ με όλα όσα αναφέρονται μέσα σε αυτά, ούτε θα ευχόμουν ποτέ στον εαυτό μου να βρεθώ στην θέση του οποιοδήποτε προσώπου της υπόθεσης, ή, να ζήσω έναν ανάλογο έρωτα. Όμως, δεν παύει να έμεινα ικανοποιημένη από τον τρόπο σκέψης και γραφής των συγγραφέων. Ευθύς, ρεαλιστικός, ωμός και κυνικός, αλλά τόσο άμεσος κι ορθά δομημένος που με έπεισε να διαβάσω και το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας και να αναμένω και το τρίτο με τον όποιο επίλογο. 

Ναι, υπάρχει πολλή βία, σκοτάδι της ψυχής κι ασχήμια εκεί έξω. Ο κόσμος μας κάθε άλλο παρά αγγελικά πλασμένος μπορεί να είναι, μα να που οι συγγραφείς μέσω της παρούσας ιστορίας προσπαθούν να δείξουν ότι ο ερχομός του έρωτα στη ζωή μας, όχι μόνο μπορεί να της δώσει άλλο νόημα, αλλά και να αλλάξει προς το καλύτερο τον χαρακτήρα μας. Ουτοπικό; Παραπάνω αθώο; Πείτε το όπως θέλετε, μα κάπου εκεί νομίζω ότι κρύβεται η ουσία των βιβλίων.

Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ελκυστής.