Συνέντευξη με την συγγραφέα Χριστίνα Σουλελέ

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΟΥΛΕΛΕ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Σημερινή μου καλεσμένη στην στήλη των συνεντεύξεων η συγγραφέας Χριστίνα Σουλελέ. Την ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο καί τις απαντήσεις της. Από την Άνεμος εκδοτική κυκλοφορεί το βιβλίο της, με τίτλο ''Από τις στάχτες της Καντάνου". Της εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Για όσους/ες επιθυμούν να το διαβάσουν, μπορούν να το προμηθευτούν από κάποιο βιβλιοπωλείο, είτε από το επίσημο site του εκδοτικού.

Πάμε να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Από την Άνεμος εκδοτική κυκλοφόρησε, προσφάτως, το νέο σας ιστορικό/κοινωνικό μυθιστόρημα, με τίτλο ''Από τις στάχτες της Καντάνου''. Να είναι καλοτάξιδο! Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια γι'αυτό;

Χ.Σ. Κυρία Γανίτη, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ευχή αλλά και για την ευκαιρία που μου δίνετε να μιλήσω για το πρόσφατο βιβλίο μου. Η Κάντανος ή Κάνδανος είναι ένα χωριό νοτιοδυτικά του νομού Χανίων, το οποίο στις 3 Ιουνίου του 1941 κάηκε ολοσχερώς από τους Ναζί και με την εντολή να μην ανοικοδομηθεί ποτέ, ως αντίποινα για την ηρωική αντίσταση που προέβαλαν οι Κρητικοί απέναντι στον σιδερόφρακτο στρατό του Χίτλερ. Ο κεντρικός ήρωας, ο Φραντς, είναι ένας νεαρός Γερμανός μουσικός, που φτάνει στο νησί για επαγγελματικούς λόγους. Η απροσεξία του ή κάποιο άγνωρο παιχνίδι της Μοίρας θα τον οδηγήσει στην Κάντανο και θα μαγευτεί από τον ήχο της λύρας, που παίζει ο Σήφης στην κηδεία του παππού του. Θα παραμείνει στο χωριό και θα αναπτύξει σχέσεις φιλίας με τους ντόπιους, ενώ θα γνωρίσει και την ιστορία του τόπου. Είναι φιλειρηνιστής, γι’ αυτό κατακλύζεται από συναισθήματα ντροπής, όταν έρχεται αντιμέτωπος για άλλη μια φορά με τις

αποτρόπαιες πράξεις των προγόνων του. Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε δυο χρονικά πλαίσια, στο παρόν και στο παρελθόν, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με αντιλήψεις και συμπεριφορές που έχουν τις ρίζες τους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Πώς επιλέγξατε να αποτυπώσετε αυτήν την ιστορία πάνω στο χαρτί; 

Χ.Σ. Όταν αποφάσισα να γράψω ένα μυθιστόρημα που η υπόθεσή του θα έχει για φόντο την Κρήτη, ανέτρεξα στο φωτογραφικό μου αρχείο για να βρω εκείνες τις φωτογραφίες που θα με ενέπνεαν. Η ματιά μου στάθηκε στην Κάντανο, στις φωτογραφίες του μουσείου που αποτύπωναν το ολοκαύτωμα του χωριού αλλά και στις τρεις επιγραφές που άφησαν οι Ναζί, πάνω στις οποίες είχαν παραδεχτεί γραπτώς, στα γερμανικά αλλά και στα ελληνικά, τις απάνθρωπες πράξεις τους. Αυτή ήταν η αφετηρία από την οποία ξεκίνησα την πλοκή της ιστορίας.

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Προφανώς και θα χρειάστηκε πολλή έρευνα προτού περάσετε στη συγγραφή του βιβλίου. Πόσο χρόνο σας πήρε και ποια η συναισθηματική σας κατάσταση καθ'όλη τη διάρκεια της συγγραφής;

Χ.Σ. Όσο έγραφα, ήταν σαν να ταξίδευα στην Κρήτη και αυτό από μόνο του μου δημιουργούσε πολύ όμορφα συναισθήματα. Αγαπώ το νησί, αγαπώ και τα ταξίδια και σε όλη τη διάρκεια της συγγραφής με συνόδευαν οι ήχοι της κρητικής λύρας αλλά και του λαούτου, που άκουγα από το διαδίκτυο. Συνεχώς έφερνα στον νου μου τις εικόνες όχι μόνο των τοπίων του νησιού αλλά και της συναναστροφής μου με τους κατοίκους ενός άλλου κρητικού χωριού, στο οποίο έκανα τις διακοπές μου για αρκετά καλοκαίρια. Ένα φωτεινό ταξίδι αισθήσεων ήταν για εμένα η συγγραφή, που μόνο οι εικόνες του πολέμου έρχονταν να το σκοτεινιάσουν. Για να τις αποδώσω, ανέτρεξα σε γραπτές πηγές αλλά και σε προφορικές μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα του πολέμου. Ενάμιση χρόνο χρειάστηκε να γράψω το μυθιστόρημα και όλο αυτό το διάστημα τα συναισθήματά μου παρέπαιαν ανάμεσα στην τρυφερότητα, όταν έγραφα για τη σχέση του Φραντς με τους ντόπιους κατοίκους, στον φόβο και στον αποτροπιασμό όταν αναφερόμουν στα γεγονότα του πολέμου αλλά και σε σύγχρονες νοοτροπίες που υποδαυλίζουν την ειρήνη.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Τί θα επιθυμούσατε να αποκομίσουν οι αναγνώστες/στριες από την ανάγνωση του βιβλίου σας;

Χ.Σ. Το μυθιστόρημα ‘Από τις στάχτες της Καντάνου’ εξυμνεί την ειρήνη και την αδερφοσύνη των λαών. Εύθραυστες έννοιες και οι δυο ακόμη και σήμερα που βλέπουμε να διεξάγονται πόλεμοι και γενοκτονίες στη ‘γειτονιά μας’. Η υπόθεση του βιβλίου αποπνέει τρυφερότητα και με αυτή την επίγευση ολοκληρώνει ο αναγνώστης την ανάγνωσή του. Η μουσική της λύρας ενώνει δυο νέους ανθρώπους, οι πρόγονοι των οποίων ήταν κάποτε εχθροί. Ένα κλωνάρι βασιλικού μοσχομυρίζει και έρχεται να καλύψει την μπόχα του ακραίου εθνικισμού, που κάποιοι εξακολουθούν να συντηρούν ακόμη και στις μέρες μας. Οι μνήμες από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργούν αισθήματα ντροπής αλλά λειτουργούν και αποτρεπτικά σε αυτούς που έχουν μάθει να διαβάζουν κριτικά την ιστορία. Το βιβλίο μου στέλνει αντιπολεμικά μηνύματα και κομίζει μία διδαχή: την ιστορία μας δεν πρέπει να την ξεχνάμε, όχι για να συντηρούμε τις έχθρες αλλά για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια, ολέθρια λάθη του παρελθόντος.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Το προηγούμενο βιβλίο σας έφερε τον τίτλο ''Θα την έλεγαν Ελευθερία''. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια και γι'αυτό;

Χ.Σ. Το μυθιστόρημα ‘Θα την έλεγαν Ελευθερία’ πραγματεύεται τη ζωή τριών γυναικών, που έχουν γεννηθεί σε διαδοχικές χρονικές περιόδου και που η καθεμιά δίνει τον δικό της αγώνα κόντρα στα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις της εποχής που ζει. Η Αγγελική, ως φοιτήτρια της Νομικής, την εποχή που η δικτατορία έχει εκμηδενίσει κάθε έννοια ελευθερίας στη χώρα μας, δίνει τη μάχη της απέναντι στη Χούντα. Η Σμαράγδα που έχει γεννηθεί στη Μεταπολίτευση, παλεύει να πραγματοποιήσει το όνειρό της, να γίνει δηλαδή καπετάνισσα, κόντρα σε αντικειμενικές δυσκολίες αλλά και σε εμπόδια που της θέτει το περιβάλλον της. Η Θαλασσινή είναι μια νέα κοπέλα, εκ γενετής τυφλή, που μάχεται καθημερινά μέσω των κοινωνικών δικτύων, και όχι μόνο, να πείσει πως και οι άνθρωποι με αναπηρία έχουν ίσα δικαιώματα, στην εργασία, την εκπαίδευση, στη ζωή. Ένας διαρκής αγώνας είναι η ζωή των τριών γυναικών, οι οποίες πότε πέφτουν και πότε σηκώνονται. Είναι γεμάτες πληγές αλλά δεν το βάζουν κάτω και μας στέλνουν ένα μήνυμα αξιοπρέπειας: ‘Όποιος αντιμετωπίζει τις φουρτούνες με το κεφάλι ψηλά, χαμένος δεν βγαίνει ακόμη και αν τα θαλασσώσει’.

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: ''Θα την έλεγαν Ελευθερία''. Άραγε, η ελευθερία είναι ένα διαρκές ζητούμενο για όλους κι όλες μας;

Χ.Σ. Η ελευθερία δεν είναι κάτι δεδομένο, που μας προσφέρεται άπαξ για να καθόμαστε μετά με σταυρωμένα χέρια να την απολαμβάνουμε. Η ελευθερία απαιτεί διαρκή επαγρύπνηση και συνεχή αγώνα.

Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το συγκεκριμένο βιβλίο: «Την Ελευθερία μου την κυοφόρησα κάνοντας όνειρα και δίνοντας αγώνες. Τη γέννησα με πόνους και κραυγές, μέσα σε μια λίμνη από αίμα. Όπως αποδείχτηκε όμως, το δύσκολο δεν ήταν να τη γεννήσω, αλλά να την κρατήσω…»

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Αγαπημένο βιβλίο και συγγραφέας αυτήν την περίοδο;

Χ.Σ. Αυτή την περίοδο διαβάζω το μυθιστόρημα «Το δέντρο με τις φωλιές», της Ελένης Πριοβόλου.

ΕΡΩΤΗΣΗ 8: Τέλος, τί να αναμένουμε, ως αναγνωστικό κοινό, στο μέλλον από τη συγγραφέα Χριστίνα Σουλελέ;

Χ.Σ. Προς το παρόν φροντίζω το νεογέννητο πνευματικό παιδί μου, εννοώ το τελευταίο μου βιβλίο, και είμαι πολύ προσηλωμένη σε αυτό. Θα χρειαστώ λίγο χρόνο ή πολύ, δεν ξέρω, να ξεκουράσω τις σκέψεις μου και ύστερα θα καταπιαστώ με ένα καινούριο μυθιστόρημα, που έχει ρίξει ήδη έναν μικρό σπόρο στον νου μου. Η έμπνευση όμως είναι σαν το χωράφι. Χρειάζεται αγρανάπαυση για να μπορέσει να αποδώσει καρπούς, γι’ αυτό θα της δώσω τον χρόνο της.

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και τις απαντήσεις σας.

Με εκτίμηση, Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat

Διαβάστε την κριτική μου για το βιβλίο εδώ: https://www.dominicamat.gr/2024/05/blog-post_59.html