Συνέντευξη με την συγγραφέα Αθηνά Λατινοπούλου

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΘΗΝΑ ΛΑΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Σημερινή μου καλεσμένη στην στήλη των συνεντεύξεων η συγγραφέας Αθηνά Λατινοπούλου. Την ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και τις απαντήσεις της. Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορεί το βιβλίο της, με τίτλο ''Και γύρω... καμιά Αριάδνη''. Της εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Για όσους/ες επιθυμούν να το διαβάσουν, μπορούν να το προμηθευτούν από κάποιο βιβλιοπωλείο, είτε από το επίσημο site του εκδοτικού.

Πάμε να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Κυκλοφόρησε, προ ολίγων ημερών, από τις εκδόσεις Βακχικόν το βιβλίο σας με τίτλο ''Και γύρω... καμιά Αριάδνη''. Να είναι καλοτάξιδο. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια γι' αυτό;

Α.Λ. Σας ευχαριστώ για την ευχή.

Πολλές φορές, απέφευγα να φέρω στο μυαλό μου τα παιδικά μου χρόνια. Ήταν για μένα, απαγορευμένη εποχή. Γεννήθηκα με πρόβλημα στα πόδια. Είχα κόμπλεξ με την κοινωνία κι επεδίωκα να είμαι μακριά απ’ τους «ανθρώπους». Έτσι έγινα ένα παιδί που παρατηρούσε από μακριά τους πάντες και τα πάντα. Κι αυτό που αντιλαμβανόμουν καθημερινά κι αποτύπωνα στην καρδιά μου, ήταν η μη αποδοχή ετερότητας από τον κόσμο κι όχι μόνο για τον εαυτό μου, αλλά για όλους, παιδιά και ενήλικες που είχαν κάτι το ιδιαίτερο που δεν ταίριαζε με τους «φυσιολογικούς» ανθρώπους.

Μεγάλη, γράφοντας το αυτοβιογραφικό μου βιβλίο, συμφιλιώθηκα με το πρόβλημά μου. Έτσι άφησα ελεύθερο τον εαυτό μου, να ατενίσει τα παιδικά μου χρόνια και να γράψει για όλα αυτά τα αρνητικά που ήταν γεμάτη η ψυχή μου. Γι’ αυτό και γράφω βιβλία, όπως το «Και γύρω… καμιά Αριάδνη».

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Με ποιον τρόπο ''εισχώρησε'' η συγγραφή στη ζωή σας;

Α.Λ. Όταν ο σύζυγός μου, πέθανε, ένα ξημέρωμα από καρκίνο. Μετά την κηδεία, ζήτησα απ’ όλους να με αφήσουν μόνη.

Έτσι εκείνη την πρώτη νύχτα, άρχισα να του γράφω ένα γράμμα για την ζωή που περάσαμε μαζί, για την δική του ζωή όπως μου την διηγήθηκε, και για την δική μου. Προέκυψε το πρώτο αυτοβιογραφικό μου βιβλίο: «Οι κορδέλες της δικής μου πραγματικότητας»

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Ποια η πηγή έμπνευσης της ιστορίας του βιβλίου σας; Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε την συγγραφή του;

Α.Λ. Μια παιδική μου κακή ανάμνηση.

Έγραφα, το νέο μου βιβλίο, περίπου ένα χρόνο και μετά το «χτένιζα», άλλα τρία χρόνια.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Τί μπορεί να υποβόσκει πίσω από τον τίτλο ''Και γύρω... καμιά Αριάδνη'';

Α.Λ. Η αδιαφορία, η χαιρεκακία, η έλλειψη αλληλεγγύης των περισσότερων ανθρώπων, όχι μόνον την παλιά εποχή αλλά και την σημερινή. Υπάρχουν λίγες Αριάδνες που ζούνε, με την συναίσθηση των αξιών βοηθάω, συμπαραστέκομαι, δικαιολογώ, δεν κρίνω.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Τί θα επιθυμούσατε να αποκομίσουν οι αναγνώστες/στριες από την ανάγνωση του βιβλίου σας;

Α.Λ. Την ανάγκη ενσυναίσθησης, να πάψουν να βάζουν ταμπέλες, να σκέφτονται πολλές φορές τις πράξεις τους και τα θέλω, απέναντι των νέων παιδιών τους, να καταλάβουν ότι πλούτος δεν είναι τα υλικά αγαθά αλλά η αγάπη κι ηρεμία της ψυχής, κι όλοι οι άνθρωποι αρτιμελείς ή όχι, έχουν τα ίδια δικαιώματα στη ζωή.

Να ξέρουν ότι, και οι βελόνες του πεύκου φύλλα είναι.

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Αγαπημένο βιβλίο και συγγραφέας;

Α.Λ. Ένα παλιό μικρό βιβλίο ξένης λογοτεχνίας, της Σουζάνα Ταμάρο, «Όπου σε πάει η καρδιά»

«Δεν υπάρχουν χειρότεροι εχθροί, λέει η γιαγιά στην εγγονή, από αυτούς που φωλιάζουν μέσα μας, κι αξίζει τον κόπο ένα ταξίδι στα βάθη του εαυτού μας…»

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Τέλος, τί θα λέγατε στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τη συγγραφή;

Α.Λ. Να το κάνουν μόνον, αν αισθάνονται ότι έχουν φαντασία, ότι αγαπούν να διαβάζουν βιβλία, ότι έχουν πάθος για γράψιμο, και πολλά λεξικά, όπως και ποτέ να μην πιστέψουν ότι είναι μεγάλοι.

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας καί τις απαντήσεις σας.

Με εκτίμηση, Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat