Συνέντευξη με τον συγγραφέα Γιάννη Μπερούκα

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΕΡΟΥΚΑΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Σημερινός μου καλεσμένος στη στήλη των συνεντεύξεων ο συγγραφέας Γιάννης Μπερούκας. Τον ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και τις απαντήσεις του. Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορούν τα βιβλία του, με τίτλους ''Αθέατος επιβάτης'' και ''Τα χελιδόνια του δειλινού''. Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδα. Για όσους/ες επιθυμούν να τα διαβάσουν, μπορούν να τα προμηθευτούν είτε από το επίσημο site του εκδοτικού, είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο.

Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Με ποιον τρόπο ''εισχώρησε'' η συγγραφή στη ζωή σας;

Γ.Μ. Πιστεύω έτσι όπως εισχωρεί στους περισσότερους. Πρώτα διαβάζεις και κάποια στιγμή μπορεί να γεννηθεί μέσα σου η επιθυμία να εκφραστείς, γράφοντας κι εσύ κάτι. Κι έτσι μπαίνεις στο παιχνίδι και αν αυτά που γράφεις βρουν αποδέκτες, τότε αρχίζει η περιπέτεια. Εγώ ξεκίνησα διαβάζοντας πρώτα ποίηση, γιατί στην ουσία αυτή με εκφράζει, τα τέσσερα μυθιστορήματα που έγραψα, απλά

προέκυψαν.

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Κυκλοφόρησαν, προ ολίγων ημερών, από τις εκδόσεις Βακχικόν τα βιβλία σας με τίτλους ''Αθέατος επιβάτης'' και ''Τα χελιδόνια του δειλινού''. Να είναι καλοτάξιδα. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια γι' αυτά;

Γ.Μ. Όσον αφορά την ποιητική συλλογή, «Αθέατος επιβάτης» οι πηγές είναι πολλά και διάφορα

ερεθίσματα, κύματα της ψυχής μου θα έλεγα που πάντα, με το δικό μου ύφος, προσπάθησα να τα

αποτυπώσω. Ίσως όμως να είναι και μια προσφορά στις εκάστοτε αυταπάτες μου, δεν ξέρω. Για το

μυθιστόρημα «Τα χελιδόνια του δειλινού», υπήρξε μια αρχική ιδέα, που με τον καιρό θέριεψε και

βγήκε προς τα έξω, μια ιστορία δυο νέων που η ζωή τούς κυκλώνει τούς δοκιμάζει καθώς προσπαθούν και οι δύο να βαθύνουν μέσα της και να συναντήσουν τις αλήθειες τους.

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Ποια η πηγή έμπνευσης της ιστορίας του βιβλίου σας ''Τα χελιδόνια του δειλινού''; Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε την συγγραφή του;

Γ.Μ. Μου πήρε περίπου 8-9 μήνες για να το τελειώσω, γιατί κάποιες στιγμές κολλάς και οι φωνές της πλοκής σταματούν και στερεύουν. Πηγή έμπνευσης, μόνο η ομορφιά της φαντασίωσης είναι που βυθίζεσαι μέσα της και ψάχνεις να βρεις τα περάσματα.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Τί θα επιθυμούσατε να αποκομίσουν οι αναγνώστες/στριες από την ανάγνωση του βιβλίου σας ''Τα χελιδόνια του δειλινού'';

Γ.Μ. Ένα μυθιστόρημα είναι, οι εικόνες δυο νέων που ανατέλλουν, η αγάπη δυο παιδιών που κυλάει και ποτίζει τα λόγια και τις πράξεις τους, οι παρανοήσεις της ζωής, οι γρίφοι που μπαίνουν ανάμεσά τους, ένα ταξίδι πότε στον παράδεισο και πότε στην κόλαση.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Αναφορικά, τώρα, με την έβδομη ποιητική σας συλλογή, ''Αθέατος επιβάτης'', τί σας ώθησε να γράψετε τα εν λόγω ποιήματα;

Γ.Μ. Τίποτα παραπάνω από νερό και χώμα στα χέρια μου, που μ’ αυτά ζωγράφισα τους τοίχους με τις εικόνες που ξετυλίχτηκαν από μέσα μου.

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Γιατί θα μας προτείνατε να στραφούμε προς την ανάγνωση ποιητικών συλλογών;

Γ.Μ. Η ποίηση είναι το δύσκολο μέρος της λογοτεχνίας, που αν και πολλές φορές είναι αυτοαναφορική, εντούτοις πιστεύω πως μας αφορά όλους. Ένα μονοπάτι είναι που μπορεί να σε πάει στον ουρανό ή στον πάτο της θάλασσας και πάντα ψάχνει και αποζητά το αδύνατο, μια τέχνη απαιτητική και ακηδεμόνευτη.

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Αγαπημένο βιβλίο και συγγραφέας;

Γ.Μ. Είναι πάρα πολλοί και οι συγγραφείς και τα αγαπημένα βιβλία , αλλά δεν θα ήθελα να αναφερθώ ιδιαίτερα σε κάποιον. Όμως όσο πιο πολλά βιβλία έχει διαβάσει κάποιος, κυρίως από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, τόσο πιο πολύ διευρύνεται ο πνευματικός του πλούτος. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 8: Τέλος, τί θα λέγατε στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τη συγγραφή;

Γ.Μ. Πέρα από την ευχαρίστηση της ανάγνωσης, η λογοτεχνία πιστεύω πως βοηθάει, με πολλούς τρόπους ένα παιδί ή έναν έφηβο και διανοητικά αλλά και σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Ειδικά, αν ένας νέος διαβάζει ποιοτικά εξωσχολικά βιβλία, είτε ποίηση είναι αυτό ή οτιδήποτε άλλο, τα οφέλη και τα εφόδια που θα αποκομίσει είναι πολλά. Η διεύρυνση και μόνο, του πνευματικού του ορίζοντα αρκεί.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας καί τις απαντήσεις σας.

Με εκτίμηση, Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat