Συνέντευξη με τον συγγραφέα Κλέαρχο Σταματουλάκη

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΛΕΑΡΧΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΥΛΑΚΗΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Σημερινός μου καλεσμένος στην στήλη των συνεντεύξεων ο συγγραφέας Κλέαρχος Σταματουλάκης. Τον ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και τις απαντήσεις του. Από τις εκδόσεις Αδράχτι κυκλοφορεί το βιβλίο του, με τίτλο ''Τα χειρόγραφα της Πεντάμορφης''. Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Είναι διαθέσιμο σε πολλά βιβλιοπωλεία της χώρας.

Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αδράχτι το βιβλίο σας με τίτλο ''Τα χειρόγραφα της Πεντάμορφης''. Να είναι καλοτάξιδο. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια γι' αυτό;

Κ.Σ. Σας ευχαριστώ πολύ! Η Πεντάμορφη… έχει ένα μυστικό. Είναι συγγραφέας αισθηματικών μυθιστορημάτων. Αυτό δεν το ξέρει κανείς γιατί η ίδια δηλώνει ότι τα σιχαίνεται. Και τα σιχαίνεται! Θεωρεί ότι δεν της ταιριάζουν- ότι είναι απλοϊκά και σαχλά. Όμως αυτά πουλάνε κι αυτά γράφει. Γιατί όταν κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο (βαριά κουλτούρα) πήγε άπατο. Έτσι γράφει ό,τι αντιπαθεί κι αυτό φυσικά έχει το κόστος του. Όταν δεν μπορεί να γράψει άλλο και χάνεται σε έναν κυκεώνα ιδεών και σκέψεων, αποφασίζει ότι πρέπει να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι για να βρει την έμπνευση της. Μεταξύ μας, πρέπει να βρει και τον εαυτό της γιατί η συγγραφική κόντρα που είχε ξεσπάσει με την άλλη μεγάλη συγγραφέα αισθηματικών την οδήγησε μέχρι το φόνο- σχεδόν. Όλα αυτά φυσικά σε ένα πλαίσιο κωμωδίας με στοιχεία ψυχολογίας σχετικά με τον εαυτό, τα θέλω και τα πρέπει μας.

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Με ποιον τρόπο ''εισχώρησε'' η συγγραφή στη ζωή σας; 

Κ.Σ. Από μικρός ήθελα να γράφω γιατί μου ήταν πολύ εύκολο να φτιάξω ιστορίες- οι ιδέες ερχόταν από μόνες τους ξαφνικά. Αλλά δεν είχα ποτέ την πειθαρχία να γράψω συστηματικά. Μέχρι που ήρθε στη ζωή μου η Σοφία Νικολαΐδου μέσα από τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής και με έναν μαγικό τρόπο μπήκε η σκέψη μου σε σειρά και στρώθηκα με πρόγραμμα και ρυθμό.

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Συνδέεται, με κάποιον τρόπο, το παρόν σας έργο ''Τα χειρόγραφα της Πεντάμορφης'' με το προηγούμενό σας ''Η Εκδίκηση της Ωραίας Κοιμωμένης'';

Κ.Σ. «Τα Χειρόγραφα της Πεντάμορφης» είναι ένα spin off του «Η Εκδίκηση της Ωραίας Κοιμωμένης». Δηλαδή βρισκόμαστε στον ίδιο κόσμο, στην ίδια παρέα βασιλισσών, όμως πρωταγωνίστρια είναι ένα άλλο πρόσωπο απ’ ότι στην αρχική ιστορία. Στο νέο βιβλίο εμφανίζονται όλες οι βασίλισσες του προηγούμενου, όμως, η ιστορία είναι της Πεντάμορφης. Μπορεί κάποιος να το διαβάσει ανεξάρτητα από την Εκδίκηση, αν και ίσως υπάρχουν μικρά spoilers. Στο μέλλον ίσως υπάρξουν κι άλλα spin offs με τις υπόλοιπες ηρωίδες.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Ποια η πηγή έμπνευσης της ιστορίας του βιβλίου σας; Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε την συγγραφή του; 

Κ.Σ. Η ιδέα μου ήρθε ένα βράδυ… βασικά πρωί, στις 4 το ξημέρωμα. Δούλευα για 2 χρόνια κοντά ένα άλλο βιβλίο που στο τέλος, για να βγάλει νόημα το είχα μπλέξει τόσο πολύ και είχα απηυδύσει που είπα: φτάνει, μέχρι εδώ. Μιλούσα και με μια φίλη εκείνη την ώρα και μου λέει: «τι θα γράψεις τώρα;», «τη συνέχεια της Ωραίας Κοιμωμένης» «ποιο θα είναι το στόρι;» «δεν ξέρω». Σηκώθηκα να πάω να ετοιμαστώ για ύπνο και μου ήρθε το στόρι. Η Πεντάμορφη δεν μπορεί να γράψει γιατί γράφει τόσο μπερδεμένα και τόσο γλυκανάλατα που κάνει εμετό κάθε φορά που γράφει. Κι έτσι γράφτηκε η πρώτη σκηνή. Μετά από δύο χρόνια με μεγάλα διαλείμματα, διορθώσεις και προσθήκες το βιβλίο ήταν έτοιμο.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Τί θα επιθυμούσατε να αποκομίσουν οι αναγνώστες/στριες από την ανάγνωση του βιβλίου σας;

Κ.Σ. Αρχικά θα ήθελα να περάσουν όμορφα. Να διασκεδάσουν και να ξεχαστούν, έστω και για λίγο, από την καθημερινότητα τους με τα όποια προβλήματα. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που γράφω. Σε ένα δεύτερο επίπεδο ξυπνάει η επαγγελματική μου ιδιότητα, κι ως ψυχολόγος, θα ήθελα το βιβλίο αυτό να προβληματίσει σχετικά με το ποιοι είμαστε και γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε. Να δούμε τις ταμπέλες που μας βάζουν οι άλλοι, αλλά κυρίως τις ταμπέλες που βάζουμε εμείς στον εαυτό μας, καταδικάζοντάς μας σε μια ζωή που δεν μας εκφράζει και δεν είναι η καλύτερη δυνατή.

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Αγαπημένο βιβλίο και συγγραφέας;

Κ.Σ. Οφ! Δύσκολη ερώτηση. Υπάρχουν πολλά και διαφορετικού είδους. Σίγουρα θα έλεγα το «Μικρή Βαρκελώνη» και «Η Αλίκη στη χώρα των ψεμάτων» της υπέροχης Ελένης Δαφνίδη. Αλλά και το «Ψωνίζω άρα υπάρχω» της Σόφι Κινσέλλα. «Οι φόνοι της Κίσσας» του Άντονι Χοροβιτς…α, ένα μου είπατε, ε;

χεχε

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Τέλος, τί θα λέγατε στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τη συγγραφή;

Κ.Σ. Απλώς να το κάνουν. Να ξεκινήσουν να γράφουν για αρχή. Να βγάλουν τις ιδέες τους στο χαρτί. Η δημιουργικότητα είναι μαγεία και θα ήταν υπέροχο να είναι στη ζωή τους. Δεν είναι υποχρεωτικό φυσικά, αλλά μερικά καλά βιβλία για το γράψιμο, όπως το «Περί συγγραφής» του Steven King, θα ήταν καλό να διαβαστούν γιατί είναι εξαιρετικά εργαλεία που μπορούν να βοηθήσουν. Γενικά, όμως, να διαβάζουν. Ό,τι πέφτει στα χέρια τους, να εξιτάρει φαντασία και περιέργεια. Το γιατί γράφουν και το τι θα γίνει αφού το ολοκληρώσουν είναι ένα άλλο κεφάλαιο, καθώς δεν θέλουν όλοι να εκδώσουν. Το γράψιμο είναι ψυχοθεραπευτικό κι αν νιώσεις την «κλήση» ή έχεις την κλίση… απλώς κάν’ το!

Σας ευχαριστώ!

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας καί τις απαντήσεις σας.

Με εκτίμηση, Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat