Σκοτεινό άγγιγμα, Άδης και Περσεφόνη

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Καλώς, ή, κακώς, δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη και αυτό αφορά και τη λογοτεχνία. Το κατανοώ και θεωρώ ότι είναι προτιμότερο οι εκάστοτε συγγραφείς να στρέφονται σε διαφορετικές πηγές έμπνευσης, αντί να αντιγράφουν σκέψεις και έργα άλλων ομότεχνών τους. Κι αν αναρωτιέστε από πού μπορούν να αντλήσουν ιδέες, πιστεύω ότι τόσο η αρχαία ελληνική όσο και η ξένη μυθολογία μπορούν να βοηθήσουν στη δημιουργία νέων έργων που θα κατακτήσουν τις καρδιές των αναγνωστών/στριων. Διαβάζοντας πολλά βιβλία μέσα στη χρονιά, όλο και περισσότερο παρατηρώ συγγραφείς να ασπάζονται αυτή τη σκέψη και να στρέφονται προς τη μυθολογία. η οποία γίνεται η αφετηρία για να χαράξουν το δικό τους συγγραφικό μονοπάτι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, λάτρεις της μυθολογίας (ανάμεσά τους κι εγώ) να τρίβουν από χαρά τα χέρια τους με την εμφάνιση/έκδοση ανάλογων έργων.

Η Scarlett St. Clair (Σκάρλετ Κλαιρ) είναι μία εξ αυτών των δημιουργών που φαίνεται ότι αγαπά τη μυθολογία και δημιούργησε τη δική της σειρά βιβλίων βασιζόμενη σε αυτή. Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορεί, πλέον, και στη χώρα μας το πρώτο βιβλίο της σειράς ''Hades x Persephone Saga", με τίτλο ''Σκοτεινό άγγιγμα, Άδης και Περσεφόνη" (A Touch of Darkness), σε μετάφραση της κυρίας Στέργιας Κάββαλου και με μεγάλη χαρά σας μιλώ γι'αυτό σήμερα.

Γνωρίζετε τους λόγους για τους οποίους οι μύθοι είναι τόσο διαχρονικοί και αρεστοί; Διότι είναι ειπωμένοι/κατασκευασμένοι από τους ανθρώπους. Και οι άνθρωποι, όσο χρόνια κι αν περάσουν, απ΄όσα εξελικτικά στάδια κι περάσουν, θα διέπονται πάντα από τις ίδιες ανάγκες, συγκεκριμένα πάθη, φόβους, επιθυμίες, λάθη κι άλλα πολλά που χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη φύση. Γι'αυτό, όσο κι αν προσπαθούμε να εκλογικεύσουμε τα πάντα, υπάρχουν φορές που στρεφόμαστε σε εκείνους (τους μύθους) και δεχόμαστε -χωρίς καμία δεύτερη σκέψη κριτικής- τα όσα μας προσφέρουν...

''«Άσε με να σε λατρέψω» ΤΗΣ είπε.

Αυτό που της ζητούσε ήταν αμαρτωλό και ΠΟΝΗΡΟ, κι εκείνη το καταχάρηκε.

«ΝΑΙ» του απάντησε.

Η Περσεφόνη είναι η θεά της άνοιξης, μόνο όμως κατ’ όνομα. Η αλήθεια είναι ότι από μικρό κορίτσι τα λουλούδια μαραίνονταν στο άγγιγμά της. Μόλις μετακομίζει στη Νέα Αθήνα, μεταμφιεσμένη σε κοινή θνητή, ελπίζει να απολαύσει τις χαρές της επίγειας ζωής. Όλα όμως θα ανατραπούν με την είσοδό της σε ένα απαγορευμένο κλαμπ και τη συνάντησή της με έναν γοητευτικό και μυστηριώδη ξένο.

Ο Άδης, ο θεός των νεκρών, έχει χτίσει μια αυτοκρατορία με τυχερά παιχνίδια στον κόσμο των ανθρώπων και τα αγαπημένα του στοιχήματα είναι αυτά που δεν μπορούν να κερδίσουν οι θνητοί. Τίποτα όμως δεν τον ιντριγκάρει περισσότερο από τη συμφωνία που πετυχαίνει με την ακαταμάχητη θεά.

Η τυχαία γνωριμία τους οδηγεί σε ένα συμβόλαιο με όρους που είναι αδύνατον να εκπληρωθούν: Η Περσεφόνη πρέπει να δημιουργήσει ζωή στον Κάτω Κόσμο, αλλιώς θα χάσει για πάντα την ελευθερία της. Κι ενώ παλεύει γι’ αυτό, η απαγορευμένη αγάπη της για τον θεό των νεκρών ολοένα και μεγαλώνει…" (Από το οπισθόφυλλο)

Κι επειδή όπως γνωρίζετε, αρέσκομαι να κοιτάω πίσω από την επιφάνεια -αυτό αφορά και τους μύθους- από μικρή θεωρούσα ότι ακόμη και οι μύθοι δεν ήταν αποτυπωμένοι, ακριβώς, όπως ήταν. Τί θέλω να πω; Πιστεύω ότι ο Άδης είναι ο πιο αδικημένος από τους θεούς και ότι ο Δίας τον τοποθέτησε στον Κάτω Κόσμο, διότι τον ζήλευε και τον φοβόταν. Αφήστε που με τη φαντασία μου τον έχω πλάσει με πιο θελκτικά χαρακτηριστικά ως προς την εμφάνισή του κι όχι απαραιτήτως τόσο κακό και μοχθηρό. Από την άλλη, όταν μάθαινα το μύθο σχετικά με τη σχέση του με την Περσεφόνη, εκεί είχα τις ενστάσεις μου. Ποτέ δεν τη θεώρησα τόσο αθώα (την Περσεφόνη) όσο μας παρουσιάζεται. Ούτε πίστευα ότι ο Άδης της φέρθηκε τόσο άσχημα όσο πιστεύεται... Πιστεύω ότι αλλού είναι η ουσία...

Η συγγραφέας, λοιπόν, εμπνεόμενη από αυτήν την αλλιώτικη ιστορία αγάπης, μας προσφέρει ένα βιβλίο φαντασίας όπου το έντονο ερωτικό στοιχείο έρχεται να αναδείξει πτυχές όχι μόνο της ανθρώπινης, αλλά και της θεϊκής φύσης που, εντέλει, μοιάζει να μην απέχει τόσο πολύ από εμάς... Και για να μην υπάρξουν τυχόν παρερμηνείες, να πω ότι η συγγραφέας τροποποιεί τον ήδη υπάρχοντα μύθο και δίνει μία δική της εκδοχή. Συνεπώς μην αναμένετε να διαβάσετε τον μύθο όπως τον γνωρίζετε. Για μένα αυτό είναι κι ένα από τα θετικά στοιχεία που εντόπισα στο βιβλίο. Ένα βιβλίο φαντασίας που μαγεύει και εστιάζει σε αντιθετικά ζευγάρια εννοιών όπως είναι το μίσος και η αγάπη, το φως και το σκοτάδι, η ζωή και ο θάνατος, καθώς και η ύπαρξη της ομορφιάς ακόμη και στα πιο απίθανα μέρη...

Εγώ δηλώνω γοητευμένη από τα όσα διάβασα και αναμένω τη συνέχεια. Είμαι βέβαιη ότι όσοι/ες αγαπάτε τα βιβλία που συνδυάζουν το αισθηματικό/ερωτικό κομμάτι με εκείνο της φαντασίας θα μείνετε πολύ ικανοποιημένοι/ες όταν το διαβάσετε.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.