Το ραντεβού

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Συναντώντας ξανά αγαπημένους/ες συγγραφείς...

Όταν ξεκίνησα την άτυπη στήλη ''Συναντώντας ξανά αγαπημένους/ες συγγραφείς'' κάτι ανάλογο είχα στο νου μου. Δηλαδή, να ''αναθερμαίνω'' την αναγνωστική μου σχέση με δημιουργούς τους/τις οποίους/ες είχα δείξει την προτίμησή μου κατά το παρελθόν και ύστερα από χρόνια τους/τις ''βρίσκω'' ξανά είτε μέσα από ένα νέο τους έργο είτε από μία πιθανή έκδοση ενός προγενέστερου. Δεν είναι κρυφή η συμπάθεια και εκτίμηση που τρέφω, χρόνια τώρα, προς το πρόσωπο και το συνολικότερο συγγραφικό έργο της δημιουργού Αφροδίτης Φραγκιαδουλάκη. Μαθαίνοντας, λοιπόν, την επανακυκλοφορία σε ηλεκτρονική μορφή (ebook) του αισθηματικού της μυθιστορήματος, με τίτλο ''Το ραντεβού'', η λαχτάρα να το ξαναδιαβάσω ήταν τεράστια! Και να που σήμερα, σας μιλώ ξανά γι'αυτό. Ή μάλλον πιο σωστά, σας το προτείνω ξανά.

Λες και είναι η πρώτη φορά... 

Λες και χάθηκα και βρέθηκα εξ ολοκλήρου μέσα στις σελίδες και την ιστορία των προσώπων...

Και ξέρετε ποιο είναι το πιο περίεργο; 

Παρότι έχουν μεσολαβήσει -πέντε αν θυμάμαι καλά χρόνια- από τότε που το πρωτοδιάβασα, έπιασα τον εαυτό μου να μνημονεύει, ευλαβικά, και με κάθε λεπτομέρεια την ιστορία του κι ενώ γνώριζα εξ αρχής το φινάλε, να ανυπομονώ γι'αυτό... 

Και σας ρωτώ.

Είμαστε, άραγε, εμείς οι αναγνώστες/στριες αθέατοι/ες εραστές και ερωμένες της λογοτεχνίας; 

Γίνεται να νιώθουμε όλο και περισσότερη αγάπη για ένα βιβλίο που διαβάσαμε για δεύτερη, τρίτη, ίσως και τέταρτη φορά; 

Διότι, εγώ οφείλω να ομολογήσω ότι αυτό ένιωσα διαβάζοντας ξανά το βιβλίο... Κι αυτό συνέβη, διότι βρίσκομαι σε μία πιο ώριμη φάση της ζωής μου τόσο εγώ όσο και η πένα της συγγραφέως και κατ'επέκταση αυτό γίνεται φανερό και στα λεγόμενά της... Ή μάλλον, εγώ είμαι πιο δεκτική στο να λάβω όσα έχει να μας προσφέρει... Κι αυτό σε μία δύσκολη ''αναγνωστική'' περίοδο της ζωής μου...

Τί είναι, όμως, αυτό που καθιστά το βιβλίο τόσο ξεχωριστό στη σκέψη και στην ψυχή μου;

Ο Έρωτας και η Ψυχή ορίζουν τον τόνο με την παρουσία τους μέσα σε αυτό ''Το ραντεβού'' όπου είναι αναπόφευκτη μία συνάντησή τους. Μία συνάντηση που προετοιμαζόταν χρόνια ολόκληρα για να συμβεί. Μία συνάντηση όπου χάρη σε αυτή θα ολοκληρωνόταν ο κύκλος που άνοιξε στο παρελθόν και διακόπηκε τόσο βίαια... Αλλά όχι! Η αγάπη πάντα είναι εκεί. Μπορεί να μετουσιώνεται σε διαφορετικές μορφές ανθρώπων, όπως αλλάζουν μορφές και οι αιτίες του αποχωρισμού, μα δε χάνεται...

Θα μου επιτρέψετε να μην πω παραπάνω και να κρατήσω όλα όσα ένιωσα προσωπικά για μένα. Για όσους/ες, όμως, δεν έχετε διαβάσει τις πρώτες σκέψεις μου για το βιβλίο, σας τις παραθέτω παρακάτω με την παρότρυνση να αναζητήσετε το βιβλίο. Είμαι σίγουρη ότι θα το ''αγκαλιάσετε'' και θα σας ''αγκαλιάσει'' κι αυτό.

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat) - Πρώτη δημοσίευση στις 19/01/2020

''Πιστεύετε στο κάρμα και ειδικότερα στις καρμικές σχέσεις; Σε εκείνους τους μεγάλους έρωτες που για κάποιον λόγο έπαψαν να υφίστανται, γιατί διακόπηκαν με άδικο τρόπο και δεν πρόλαβαν να κλείσουν τον κύκλο της ιστορίας τους αλλά κάποια στιγμή επιστρέφουν για να συνεχίσουν ό,τι άρχισε κάποτε; Θα μπορούσατε να φανταστείτε τον εαυτό σας να βιώνει μία ανάλογη κατάσταση;

Η συγγραφέας κυρία Αφροδίτη Φραγκιαδουλάκη στο πρώτο της βιβλίο με τίτλο ''Το ραντεβού'' μας δίνει μία ρομαντική ιστορία έρωτα που ξεκίνησε στο μακρινό παρελθόν και ήρθε να ολοκληρωθεί στο παρόν. Ένας μεγάλος έρωτας, που εκτός από την ομορφιά του, έκρυβε πολύ πόνο για τους πρωταγωνιστές του.

Το ραντεβού με την μοίρα θα είναι αναπόφευκτο για τους δύο σημερινούς μας ήρωες. Θα κληθούν να ''τελειώσουν'', μέσα από πολλές δυσκολίες και σκαμπανεβάσματα, αυτό που άρχισε τότε και δυστυχώς δεν είχε την ευτυχή κατάληξη που θα ήταν επιθυμητή. Ένας πίνακας ζωγραφικής θα τους ''φέρει'' κοντά χωρίς να γνωρίζουν το βαθύτερο νόημα αυτής της γνωριμίας. Και οι δύο τους θα νιώσουν αυτόματα την έλξη αλλά υπάρχουν αρκετά εμπόδια που θα πρέπει να ξεπεραστούν μέχρι τελικά να είναι μαζί. Θα τα καταφέρουν, ή, όχι; Θα κλείσει επιτέλους με τον ομορφότερο τρόπο αυτός ο κύκλος που άνοιξε πριν από χρόνια;

Τόσο η σκιαγράφηση των χαρακτήρων των ηρώων, όσο και η περιγραφή των στιγμών είναι άκρως παραστατική από μεριάς της συγγραφέως. Έχουν ως αποτέλεσμα ένα βιβλίο οικείο και άκρως αρεστό στον αναγνώστη. Δεν νομίζω ότι θα επιθυμούσα να αλλάξω κάτι. Ξέρετε, η αληθοφάνεια των ηρώων είναι μία απαραίτητη προϋπόθεση για μένα σε βιβλία αυτού του είδους. Και σε αυτό εδώ το βιβλίο την βρήκα.

Μπήκα, έστω και για λίγο, στην θέση των πρωταγωνιστών και έζησα μαζί τους εκείνες τις καταστάσεις. Βίωσα ποικίλα συναισθήματα και ένιωσα γεμάτη από αυτά από την πρώτη έως και την τελευταία σελίδα του βιβλίου. Συναισθήματα όπως είναι η ανάγκη για αγάπη, ο έρωτας, η απώλεια, ο πόνος.

Έχοντας διαβάσει και αγαπήσει τα άλλα δύο βιβλία της συγγραφέως, επιθυμούσα εδώ και καιρό να διαβάσω το πρώτο της βιβλίο. Αν και πρόκειται για πρωτόλειο δείγμα γραφής, είναι φανερές οι δυνατότητες της συγγραφέως και η μελλοντική της εξέλιξη, η οποία γίνεται φανερή στους αναγνώστες που θα διαβάσουν τα επόμενα βιβλία της.

Η ροή της υπόθεσης είναι συνεχόμενη με στρωτό λόγο. Όπως και στα άλλα της βιβλία, έτσι κι εδώ, κυριαρχεί ο απλός, καθαρός λόγος με την απαραίτητη λυρικότητα που χαρακτηρίζει την πένα της συγγραφέως. Μία λυρικότητα που ενισχύεται από την τοποθέτηση καίριων τραγουδιών σε κάποια σημεία του κειμένου.

Τα βιβλία της μου είναι αρεστά γιατί βασίζονται πάνω σε αυτό το μοτίβο, απαλλαγμένα από περιττές επαναλήψεις ή τάσεις εντυπωσιασμού, που πιθανώς να καλύπτανε κενά της πλοκής ή του λόγου του κειμένου. Δεν το χρειάζονται αυτό. Μπορούν να σταθούν επάξια μέσα από τις ιστορίες τους.

Διαβάζοντας το βιβλίο μου γεννήθηκαν διάφορες σκέψεις σχετικά με το θέμα του έρωτα και την αναζήτησή του από εμάς. Ο έρωτας δεν πρέπει να μας προκαλεί σωματικό ή ψυχικό πόνο, ούτε να μας προκαλεί φόβο. Ο έρωτας πρέπει να μας δίνει φτερά να πετάξουμε ελεύθεροι κι όχι να μας κρατάει φυλακισμένους. Δεν πρέπει να μένουμε σε μία αρρωστημένη σχέση εξαιτίας του φόβου της μοναξιάς ή της απόρριψης. Αν δεν αγαπάμε εμείς οι ίδιο τον εαυτό μας, δεν θα μας αγαπήσουν κι οι άλλοι.

Για μία ακόμη φορά έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη από τον τρόπο που επέλεξε η συγγραφέας να δώσει τον επίλογο του βιβλίου. Πρέπει να παραδεχτώ ότι είναι από τα δυνατά της σημεία.

Κλείνοντας την κριτική μου θα σας προτρέψω να διαβάσετε μαζί με αυτό και τα υπόλοιπα βιβλία της συγγραφέως. Θα μείνετε καθ'όλα γοητευμένοι από την πένα της. Και κάτι ακόμη! Οι πραγματικοί έρωτες ποτέ δεν παύουν να υπάρχουν.

                                                        Καλά σας αναγνώσματα!"

Υ.Γ. Το εξώφυλλο κοσμείται από τον πίνακα ''Study of a couple'' του Egon Schiele(1890-1918)

                                                                   ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Χρειάστηκε να περάσει ένας αιώνας και μερικοί μήνες για να συναντηθούν ξανά. Να διασχίσουν χώρες, αγκαλιές, αγωνίες. Να νικήσουν τον χρόνο και τον εαυτό τους. Από τον πίνακα ενός φημισμένου Αυστριακού ζωγράφου μιας άλλης εποχής, έως την αναστατωμένη Αθήνα της κρίσης, ένας έρωτας από το παρελθόν, κατορθώνει να ανακαλύψει τους τελικούς αποδέκτες του στο σήμερα.

Η Στεφανία κι ο Νικόλας ταυτίζονται μαγικά με τους εραστές του διάσημου καμβά και αφήνοντας πίσω τους ό,τι δεν ήτανε ποτέ γι΄ αυτούς, δίνουν, χωρίς να το γνωρίζουν, το πιο σημαντικό ραντεβού της ζωής τους.

*Για όποιον/α ενδιαφέρεται να διαβάσει το βιβλίο, σας προτρέπω να επικοινωνήσετε με τη συγγραφέα μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ώστε εκείνη να σας βοηθήσει σε ό,τι χρειαστείτε.