Ο Μοναχικός Πολεμιστής Στα φτερά του Κόνδορα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Έξι χρόνια, μετά την πρώτη του ''γνωριμία'' με το αναγνωστικό κοινό, ο Μοναχικός Πολεμιστής επανέρχεται να μας διηγηθεί ένα ακόμη κομμάτι της ιστορίας του, μέσα από το νέο μυθιστόρημα του συγγραφέα Αλέξανδρου Σταματουλάκη, με τίτλο ''Ο Μοναχικός Πολεμιστής Στα φτερά του Κόνδορα", το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αδράχτι και ήρθε να τοποθετήσει το δικό του λιθαράκι σε αυτό το αναγνωστικό πείραμα που έχω ξεκινήσει εδώ και κάμποσο διάστημα. Άραγε, τί μου/μας επιφύλασσε αυτή η επαφή με το συγκεκριμένο πρόσωπο; Θα λαμβάναμε κάποια μηνύματα για τη ζωή μας; Θα μπορούσαμε να βρούμε στοιχεία του εαυτού μας πάνω του; Ή κάτι άλλο;

Δεν έχω διαβάσει το προγενέστερο βιβλίο ''Ο Μοναχικός Πολεμιστής, Δεν Ήταν Καθόλου Μοναχικός Τύπος", οπότε το να διαβάσω, τώρα, το βιβλίο ''Ο Μοναχικός Πολεμιστής Στα φτερά του Κόνδορα" έμοιαζε σαν να έκανα μία απότομη ''βουτιά'' στα βαθειά νερά της ιστορίας του Μοναχικού Πολεμιστή. Δε φοβήθηκα και πήρα το ρίσκο. Άλλωστε, τί θα μπορούσε να συμβεί; Δεν κινδύνευε η σωματική μου ακεραιότητα. Τί θα συνεπαγόταν, όμως, αυτό για τη σκέψη μου; Σε ποια μονοπάτια θα με οδηγούσε και κυρίως, θα ήμουν δεκτική στα όσα θα άκουγα; Το μόνο βέβαιο ήταν το γεγονός ότι ο συγγραφέας με είχε ήδη ιντριγκάρει κι ανεξαρτήτως του όποιου τελικού αποτελέσματος (αν θα έβρισκα αρεστό, ή, όχι το βιβλίο μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης), θα είχα μπει σε μία διαδικασία ''ξεβολέματος'' και αυτό είναι πάντα κάτι θετικό, όσον αφορά τη σχέση μου με τα βιβλία...

Ψάχνοντας επιπλέον πληροφορίες για το βιβλίο και την υπόθεσή του, ενημερώθηκα ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα πολυεπίπεδο. Ένα μυθιστόρημα που ''αγκαλιάζει'' από κοινού την περιπέτεια, με την αυτογνωσία και την κατασκοπεία κάτω από ένα κοινωνικό πρίσμα που έρχεται να μας δείξει ότι η ζωή μας έχει πολλαπλές πτυχές και μας βάζει στη διαδικασία να βρούμε τη θέση μας μέσα σε αυτήν, βάσει των όποιων ρόλων επιλέξουμε να υιοθετήσουμε/''υποδυθούμε''... Πόσο εύκολο, ή, δύσκολο είναι, εντέλει, όλο αυτό;

''Στη λαμπερή Νέα Υόρκη, ο Άλεξ Κοσμάτος, ο Μοναχικός Πολεμιστής, συνεχίζει να μυείται στην υψηλή Τέχνη της Ζωής, έχοντας διεισδύσει στον πολύχρωμο κόσμο της διαφήμισης, κάτω από την καθοδήγηση του αφεντικού, Πίτερ Ντράκος, και της όμορφης διευθύντριας, Λόρα. Δίπλα του, φίλος και δάσκαλος, ο Ακίρα, απόγονος των σαμουράι.

Ο μεγάλος έρωτας της ζωής του, η Σοφία Αγκουίλε, εργάζεται με αγχωτικούς ρυθμούς στο γυναικείο περιοδικό της αυταρχικής και τελειομανούς Μάγκι Σμιθ. Ο παππούς της, ο ντον Τζιοβάνι, παλιός μαφιόζος, συγκεντρώνει επάνω του θανάσιμες απειλές.

Παράλληλα, στη σκιά της ήττας στο Βιετνάμ και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, μια συνωμοσία βρίσκεται σε εξέλιξη.

Γιατί θα βρεθεί ο Μοναχικός Πολεμιστής με τους σαμάνους των Άνδεων; Ποια μεγάλη συμφορά διαπερνά τη ζωή του; Τι ρόλο παίζει το ιερό του ζώο, ο κόνδορας;

Πρόκειται για μια δυνατή και γοητευτική ιστορία γύρω από την υψηλή Τέχνη της Ζωής.

Οι σημειώσεις στο τέλος του βιβλίου αποτελούν έναν πολύτιμο οδηγό επιβίωσης και καθημερινής δράσης." (Από το οπισθόφυλλο)

Δεν το κρύβω ότι κάπως δυσκολεύτηκα να διαβάσω το βιβλίο, καθώς απαιτούσε απερίσπαστη την προσοχή μου καθ΄όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης. Δε μπορώ να πω ότι αυτή η ανάγκη να το διαβάσω τμηματικά οφειλόταν στην πένα του συγγραφέα, την οποία βρήκα κατανοητή, αλλά κυρίως στις πολλές πληροφορίες που λάμβανα από την υπόθεση. Μία υπόθεση που για μένα είναι ρεαλιστική και υπερβολική την ίδια στιγμή και με έκανε να προσπαθήσω να δω πέρα από τα όσα φαινομενικά υπήρχαν εκεί μπροστά μου. Ήθελα να ψάξω -όσο ήταν αυτό εφικτό- εις βάθος. Να κατανοήσω και να έχω ολοκληρωμένη την εικόνα μαζί με το όποιο πώς και γιατί....

Ακόμη και τώρα που έχουν περάσει ώρες από τη στιγμή που έκλεισα το βιβλίο, δε δύναμαι να συγκεντρώσω και να καταγράψω, πλήρως, όλα όσα ''γεννήθηκαν'' στην ψυχή και στο μυαλό μου κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Ίσως, μελλοντικά, μία δεύτερη ανάγνωσή του να με βοηθήσει να δω ακόμη παραπάνω. Για μένα, πάντως, σε αυτό το βιβλίο η περιπέτεια και το στοιχείο της κατασκοπείας δεν ήταν αυτό που είχα κατά νου. Ο συγγραφέας τους έδωσε άλλες διαστάσεις μέσα στο κείμενο. Επέλεξε μέσα από εκείνες να φτάσουμε στην όποια αυτογνωσία μαζί με το κεντρικό πρόσωπο, τον Μοναχικό Πολεμιστή. Μία αντικειμενικά ιδιαίτερη συνθήκη, πρωτόγνωρη -τουλάχιστον για μένα- όσον αφορά τα βιβλία που διαβάζω. Κι αν είναι κάτι που κρατώ από το βιβλίο, ως θετικό, μαζί με την πένα του συγγραφέα, είναι το γεγονός πως ο συγγραφέας προβαίνει σε αυτήν την επιλογή. Ναι, θεωρώ ότι προσφέρει αυτό το κάτι παραπάνω στο βιβλίο.

Και με την πληροφορία, που μας δίνει ο ίδιος ο συγγραφέας, ότι ο Μοναχικός Πολεμιστής θα επιστρέψει μελλοντικά, εγώ κάπου εδώ ''κλείνω'' την αναφορά μου στο βιβλίο. Εάν σας κίνησε το ενδιαφέρον, δεν έχετε παρά να το αναζητήσετε κι εσείς με τη σειρά σας.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αδράχτι.