Αποτύπωμα Ζωής

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Όταν επικοινωνεί μαζί μου κάποιος/α συγγραφέας με σκοπό την προβολή ενός έργου του/της στα blogs μου, η χαρά μου δεν περιγράφεται. Αρχικά αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη και τη στήριξη που δείχνει προς τη δουλειά που κάνω στα blogs μου, όπως και αδημονία διότι θα ''γνωρίσω'' πένα κάποιου/ας δημιουργού που δεν είχε τύχει να ''συναντηθούμε'' μέχρι σήμερα. Η συγγραφέας Αγγελική Σπυροπούλου με προσέγγισε με πολύ ευγενικό, όμορφο και σεβαστικό τρόπο, όπως κάνουν οι περισσότεροι/ες συγγραφείς που μιλάνε μαζί μου -πλην απειροελάχιστων περιπτώσεων- και με έκανε να θέλω να διαβάσω και να σας παρουσιάσω το βιβλίο της, με τίτλο ''Αποτύπωμα Ζωής'', το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ζενίθ. 

Για να είμαι ειλικρινής, δίχως καν να έχω ψάξει περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο (είδος, περίληψη οπισθοφύλλου, κλπ.) έπλασα με το μυαλό μου τη λανθασμένη -όπως αποδείχθηκε στην πορεία- σκέψη ότι μάλλον έχουμε να κάνουμε με ένα κοινωνικό μυθιστόρημα. Ναι, παρασύρθηκα από την πρώτη εντύπωση του τίτλου του ''Αποτύπωμα Ζωής'' και οδηγήθηκα, από μόνη μου, σε λάθος μονοπάτια. Άφησα, όμως, τον όποιο παρορμητισμό μου στην άκρη κι άρχισα να προσεγγίζω πιο προσεκτικά κι ενδελεχώς το βιβλίο. Η πρώτη έκπληξη, η οποία βοήθησε να ''μπω'' πιο δυναμικά στην ανάγνωση του βιβλίου, ήταν το γεγονός ότι μιλάμε για ένα βιβλίο που μας συστήνεται ως ''βιωματικό σύγγραμμα''. Προσέξτε! Δε μιλάμε για κάποιου είδους (αυτο)βιογραφία, μα ούτε και για κάποιο βιβλίο αυτοβελτίωσης/αυτογνωσίας, το οποίο -ω του θαύματος!- έχει βρει τις λύσεις σε όλα και μιλάει σαν κάποιος γκουρού. Καμία σχέση με αυτό. Αλλά τί είχε να μας προσφέρει;

''Αποτύπωμα Ζωής'', όπως προείπα, ο τίτλος του βιβλίου και θεωρώ ότι θα είναι λάθος μου αν δεν τον προσεγγίσω με τη δέουσα προσοχή. Δίχως να σταθώ και να δω και κυρίως να αφουγκραστώ όλα όσα κρύβει και την ίδια στιγμή μου/μας φανερώνει δίχως φειδώ, ή, φόβο... Μάλιστα, επιλέγω να τον ''σπάσω'' σε δύο μέρη. 

Μέρος πρώτο

Όλοι κι όλες μας, με τον έναν, ή, τον άλλον τρόπο, αφήνουμε το προσωπικό μας αποτύπωμα -τόσο με μεταφορική όσο και με κυριολεκτική έννοια- στη διάρκεια της ζωής μας. Αυτό το αποτύπωμα είναι μοναδικό και ξεχωριστό για τον καθένα και την καθεμία από εμάς, μα είναι κι εκείνο που μας κάνει να διαφέρουμε, όπως και στον τρόπο που θα μας θυμούνται/σκέφτονται όσοι/ες έζησαν όλα αυτά τα χρόνια κοντά μας. Έχετε αναρωτηθεί τη μορφή που θα ακολουθεί η ανάμνησή σας στη σκέψη των γύρω σας; Θέλετε να έχει ένα θετικό, ή, αρνητικό πρόσημο;

Μέρος δεύτερο

Οι πιο παρατηρητικοί/ες θα προσέξουν ότι η λέξη ''Ζωής'' φέρει κεφαλαίο το γράμμα ''ζ'' με αποτέλεσμα η ζωή να προσωποποιείται και να παίρνει κάθε φορά τη μορφή ενός διαφορετικού προσώπου με τα όποια όνειρα, πάθη, λάθη, αγωνίες, σκέψεις, χαρακτήρα, επιθυμίες, συναισθήματα, καθώς και εμπειρίες. Έτσι η συγγραφέας στοχεύει στο ότι ο κάθε αναγνώστης και η κάθε αναγνώστρια που θα διαβάσουν το βιβλίο της θα βρουν κομμάτια του εαυτού τους μέσα σε αυτά που θα ακούσουν και ίσως να ταυτιστούν. Να βρουν απαντήσεις και να δουν τα πάντα από μία σκοπιά, που ίσως να μην το είχαν κάνει έως τώρα.

Και ήρθε η στιγμή να επικεντρωθώ στον τρόπο με τον οποίο μας συστήθηκε το βιβλίο. Βιωματικό σύγγραμμα. Και σκέφτομαι... Πόσες φορές δεν έχουμε πει ότι οι συγγραφείς καταθέτουν ένα κομμάτι της ψυχής τους μέσω αυτών των πονημάτων τους; Πόσες φορές δεν έχουν βρει το κουράγιο να μοιραστούν μαζί με το αναγνωστικό κοινό σκέψεις και συναισθήματα όλα προερχόμενα από προβληματισμούς γύρω από πιο απλά έως και πιο σύνθετα ζήτημα που μας απασχολούν λιγότερο, ή, περισσότερο όλους κι όλες; Άλλοτε μέσα από τη μυθοπλασία κι άλλοτε εμπνεόμενοι/ες από την αληθινή ζωή μας προσφέρουν αρκετά από όσα υπάρχουν μέσα στην ψυχή τους. Εδώ, όμως, η συγγραφέας κάνει τη διαφορά. Με τόλμη και περισσή ειλικρίνεια μιλάει εξ ονόματος της ιδίας μέσα από μία αλλιώτικη κι άτυπη εξομολόγηση. Μία εξομολόγηση που ξεκινά με μία πρωτοπρόσωπη, οικεία και διαπεραστική αφήγηση των πάντων που καταλήγει σε ένα συλλογικό ''εμείς'' που περικλείει τον κάθε αναγνώστη και την κάθε αναγνώστρια...

Περιγραφή:

Τα πάντα μπορεί να συμβούν σε μια στιγμή.

Μια στιγμή, ένα λεπτό και όλα αρχίζουν ξανά.

Μια απελπισία, μια έντονη παρεξήγηση, μια βαριά καταχνιά παίρνουν μορφή γίνονται λέξεις.

Οι ιδέες, οι σκέψεις, τα συναισθήματα ξεδιπλώνονται στο χαρτί έτσι απλά, έτσι πηγαία, έτσι ανεξέλεγκτα. Η ζωή που πέρασε, η ζωή που θα’ ρθει. Άνθρωποι, εικόνες, στιγμές… λόγια που ειπώθηκαν, σιωπές που απλώθηκαν.

Παρελθόν, παρόν και μέλλον, ριπές του ανέμου που έχει κοπάσει και που ίσως ξαναφυσήξει. Ρευστότητα, ματαίωση, αμφιταλάντευση βρίσκονται εκεί. Όνειρα, προσδοκίες, εμπειρίες που ταλαιπωρούν, που απασχολούν, που προβληματίζουν. Έναν, κανέναν, όλους;

Η ιστορία θα δείξει, άλλωστε πάντα δείχνει αρκεί να είμαστε έτοιμοι να αναμετρηθούμε μαζί της. Αρκεί να επιζητάμε τη συνειδητοποίηση στη ζωή, να αποκρυπτογραφούμε το νόημά της, να ανακαλύπτουμε τον σκοπό μας, να αντικρίζουμε τον ψυχισμό μας. Κάπου εκεί έρχεται η λύτρωση, η αναγέννηση, η ελευθερία.

Αναγνωρίζουμε τον χαμένο μας εαυτό, τον αρπάζουμε απ’ το χέρι και ξανασυστηνόμαστε.

Είναι μία νέα αρχή, μία νέα ευκαιρία ίσως μία νέα ζωή. Τα πάντα βρίσκονται στο εδώ και τώρα. Ας τα αναζητήσουμε.

Εν ολίγοις, έχουμε να κάνουμε με ένα ειλικρινέστατο και βαθειά συνειδητοποιημένο βιβλίο που μιλάει στις ψυχές των αναγνωστών/στριων, δίχως να κρίνει, ή, να σκορπά αφειδώς και με ένα ύφος μπλαζέ και δήθεν σοβαροφανές συμβουλές για μία καλύτερη πορεία ζωής. Ένα βιβλίο που με ''άγγιξε'' μέσω της απλότητας της πολυδιάστατης γραφής του και λειτούργησε ''καταπραϋντικά'' για τη σκέψη μου. Ένα βιβλίο που θα σας πρότεινα να μην το προσπεράσετε...

Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ζενίθ.